#วิธีรับมือกับความพลัดพราก
ในชีวิตคนเรา...ปฏิเสธไม่ได้ที่จะต้องพบเจอกับความพลัดพราก
ไม่ช้า...ก็เร็ว
ไม่เร็ว...ก็ช้า
ยังไงวันนั้นก็ต้องมาถึงอยู่ดี ดังนั้นจึงถือเป็นเรื่องธรรมดาที่เราทุกคนจะต้องพบเจอในชีวิต
ความพลัดพรากนี้...
มันไม่เลือกหรอกว่าจะเป็นการจากลา
ของคนที่เรารัก หรือคนที่รักเรา
มันไม่เลือกหรอกว่าจะเป็นการจากลา
ของคนที่เราเกลียด หรือคนที่เกลียดเรา
และที่สำคัญที่สุดคือมันไม่เลือกหรอกว่า
เมื่อไหร่จะเป็นการจากลาของตัวเรา
เพราะทุกสิ่งทุกอย่างล้วนถูกกำหนดมาแล้วทั้งสิ้นอย่างไม่อาจรู้ได้
ดังนั้น เราจึงควรเรียนรู้ "วิธีรับมือกับความพลัดพราก" เพื่อนำมาใช้ในการฝึกฝน หรือเตรียมตนให้พร้อม ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง
เพราะเมื่อวันนั้นมาถึง...เราจะได้สามารถเตรียมพร้อมที่จะเผชิญมันได้อย่างหาญกล้า และ
ไม่หวั่นไหว
พระมหาวุฒิชัย วชิรเมธี ท่านได้ให้คำแนะนำ
เกี่ยวกับ "วิธีรับมือกับความพลัดพราก" ไว้ 3 ประการ ที่บุคคลควรประพฤติปฏิบัติ เพื่อรับมือกับความพลัดพราก ซึ่งผู้เขียนคิดว่าน่าจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านไม่มากก็น้อย ดังนี้
1. จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด...เราทุกคนควรทำวันนี้
ให้ดีที่สุด เพราะไม่มีใครรู้ได้ว่าความตายจะมาถึงเมื่อไหร่ จะมาถึงในวันพรุ่งนี้หรือไม่ ไม่มีใครล่วงรู้ความตายได้เลย
2.
บอกตัวเองเสมือนหนึ่งว่าวันนี้เป็นวันสุดท้ายของเรา...เมื่อเราตื่นขึ้นมา ให้เราเตือนตัวเองเสมอว่าวันนี้คือวันสุดท้ายของชีวิต เราจะได้ใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท และใช้ทุกเวลานาทีอย่าง
้คุ้มค่าที่สุด
3.
จงดีกับคนทุกคน ทุกที่ ทุกโอกาส ทุกสถาน ทุกเพศ ทุกเผ่าพันธุ์วรรณะ ทุกศาสนา และทุกวัฒนธรรม
เพราะนั่นอาจจะเป็นครั้งเดียวเท่านั้น
ที่เราจะได้พบกัน จึงขอให้ครั้งเดียวที่เราได้พบกันนี้ เป็นครั้งเดียวที่น่าประทับใจที่สุด
อย่าให้ความสัมพันธ์ระหว่างเรากับคนที่อยู่ตรงหน้า กลายเป็นความสัมพันธ์ที่เจ็บปวด รวดร้าว และ
นำมาซึ่งความอาฆาตพยาบาทต่อกันและกันเลย
หากเราสามารถทำได้ครบทั้ง 3 ประการนี้
ก็จะถือว่าเราสามารถรับมือกับความตายได้แล้วในระดับหนึ่ง
นอกจากนี้ท่านยังได้แนะนำเพิ่มเติมอีกว่า...
อีกอย่างหนึ่งที่สำคัญไม่แพ้กันก็คือ "จิตดวงสุดท้าย" เนื่องจากจิตดวงสุดท้ายจะเป็นตัวกำหนดว่าเมื่อเราล่วงลับไปแล้ว เราจะไปสู่สุคติ หรือทุคติ
ถ้าจิตดวงสุดท้ายของเราผ่องแผ้ว...
เราก็จะไปสู่สุคติ
แต่ถ้าจิตดวงสุดท้ายของเราเศร้าหมอง...
เราก็จะไปสู่ทุคติ
ดังนั้นเราจึงควรเรียนรู้ว่าทำอย่างไรจึงจะสามารถประคองให้จิตของเรานั้นเป็นสุคติได้
ซึ่งวิธีการก็คือ เราต้องหมั่นฝึกตนให้รู้เนื้อรู้ตัวอยู่เสมอ
สุดท้ายนี้...
การที่เราต้องมาเรียนรู้เรื่องความพลัดพรากนั้น...ไม่ใช่เพื่อให้รู้สึกหดหู่
แต่เพื่อเป็นอุบายให้เราได้ใช้เวลาที่มีอยู่
อยู่กับคนที่เรารัก...อย่างมีความสุขและคุ้มค่าที่สุดนั่นเอง
เขียนโดยเพจ "ชอบธรรม..คำสอน"
cr picture:pixabay.com
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
