แลนดิ้งนิ่มๆ มันดีจริงหรือ?
เรื่องนี้ดีต่อใจสำหรับผู้โดยสาร แต่ไม่สำคัญที่สุดสำหรับนักบิน เพราะบางทีลงนิ่มก็ไม่ปลอดภัย
บางครั้ง ฝนตกหนัก รันเวย์เปียกลื่น ถ้ารันเวย์ยาวพอดีๆ หากมัวแต่สนจะลงนิ่ม เครื่องบินจะไม่แตะพื้นรันเวย์ตรงจุดที่พอดี มันอาจจะลอยต่ำๆอยู่เหนือพื้นรันเวย์ ถ้านักบินไม่ aware ไว้ก่อน จะลงนิ่มท่าเดียว มันจะไปแตะพื้นรันเวย์ยาวเกิน จะเหลือรันเวย์ไม่พอให้หยุดทันปลายรันเวย์ ก็อาจจะหลุดออกนอกรันเวย์ เรียกว่า Runway excursion
สมัยก่อน เราจะฝึกกันลงนิ่ม เครื่องบินบางแบบสมัยก่อน ถ้าลงพอดีเกิน มันจะโครมครามเพราะฐานล้อไม่ได้ออกแบบให้รับมือการลงจอดได้นิ่มๆ ถ้าลงธรรมดาๆแบบไม่ hold หัวไว้ จะลงพื้นแรงนิดนึงแบบผู้โดยสารไม่ปลื้ม เราก็เลยถูกสอนให้ hold หัวไว้หลังจาก main landing gear สัมผัสพื้นแล้วแต่ Nose wheel ยังไม่แตะพื้นรันเวย์
ปกติการลงจอดของ tricycle gear aircraft หรือที่มีล้อหัวหนึ่งชุดด้านหน้า แล้วก็มี main gear สองชุดอยู่ด้านหลังที่ปีก ขณะทำ approach ลงไปจนถึงความสูงประมาณ 50-30 ฟุตเหนือพื้นรันเวย์ นักบินจะเริ่มดึงหัวขึ้นเล็กน้อยประมาณ 2 degree pitch attitude เพื่อลดอัตราร่อนเหลือประมาณ 150 ฟุตต่อนาที(ประมาณนะจ๊ะ)
พอประมาณ 20 ฟุตเหนือพื้น ก็จะเริ่มตบ throttle ลดกำลังเครื่องยนต์มาที่รอบเดินเบา ถ้าเป็น airbus aircraft สมัยนี้เครื่องมันจะร้อง "Retard, retard" บอกให้นักบินเลื่อน Throttle มาที่ idle
พอล้อ main สัมผัสพื้น นักบินสมัยผมก็จะพยายาม hold หัวเครื่อง เอานิ่มกันสุดติ่งกระดิ่งแมว หารู้ไม่ว่ามีความเสี่ยงจากการที่ใช้รันเวย์ยาวเกินจำเป็น กลายเป็นนิสัยไม่ดี เพราะเวลาไปบินลงรันเวย์สั้นๆเปียกลื่น นิสัยอย่างนี้กลายเป็นอันตรายไปเสียฉิบ
สมัยนี้ เลยถูกสอนกันให้ลง sweet spot ตรงตำแหน่ง touchdown zone ได้ยิ่งดี ไม่ต้องห่วงนิ่ม เพราะเรื่อง safety ต้องมาก่อน passenger comfort ขืนไปห่วงนิ่ม เครื่องบินหยุดไม่ทันปลายรันเวย์ขึ้นมา
ต้องหางานใหม่ทำ กรรมแท้ๆ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
