#เมื่อความตาย..กลายเป็นจุดเริ่มต้น the series
ตอนที่ 1: เราทุกคนมีนัดกับความตาย
ก่อนที่จะนำทุกท่านเข้าสู่เนื้อหาของบทความในวันนี้ ผู้เขียนขอเริ่มต้นด้วยบทกลอนที่ได้แต่งขึ้น เพื่อให้ผู้อ่านได้เห็นภาพคร่าวๆของเนื้อหาบทความในตอนที่ 1 กลอนนี้มีชื่อว่า...
"สัญญา...มรณา"
อันความตายมีอยู่ในทุกชีวิต
ถูกลิขิตจัดสรรให้แล้วหนา
มีการเกิดย่อมมีดับธรรมดา
ทำสัญญามัจจุราชต้องจากลา
ครั้นพอเกิดมีกายและมีจิต
ทุกชีวิตต่างดิ้นรนแสวงหา
ทั้งลาภยศสรรเสริญและเงินตรา
ถึงเวลาจึงยากจะทําใจ
เหมือนใบไม้หล่นร่วงลงจากกิ่ง
ก่อนจะทิ้งใบก็เคยเขียวสดใส
เมื่อเวลาผันผ่านจึงเปลี่ยนไป
ทำไฉนก็ไม่อาจย้อนกลับคืน
มนุษย์นี้ถือว่ามีบุญนัก
ถ้ารู้จักทำกุศลและรู้ตื่น
หากทำชั่วไม่ละบาปอย่างคนลืม
ยากจะฝืนกฎแห่งกรรมหนุนนำไป
เพราะสุดท้ายมัจจุราชจะทวงหา
ถึงสัญญาที่เคยได้ให้ไว้
จะผัดผ่อนนั้นคงยากสมดังใจ
สุดท้ายก็ต้องไปตามสัญญา
cr picture:pixabay.com
ทุกชีวิตที่เกิดขึ้นมาบนโลกนั้น ย่อมมีความตายติดสอยห้อยตามดังเงาตามตัวเสมอตั้งแต่แรก เพราะธรรมชาติของการเกิด..ต้องมีการตายเป็นของคู่กัน มันแยกขาดจากกันไม่ได้
เสมือนว่าเราทุกคนนั้นได้ทำสัญญากับพญามัจจุราชไว้ ว่าหากได้มาเกิดแล้ว สักวันหนึ่งก็ต้องตายกลับไปตามสัญญา
ครั้นพอได้เกิดเป็นมนุษย์...คนส่วนใหญ่มักจะลืมสัญญาที่เคยให้ไว้ จึงมัวแต่หลงโลก หลงมัวเมาอยู่ในลาภ ยศ สรรเสริญ และทรัพย์สมบัติต่างๆ
ที่เป็นเพียงสิ่งสมมุติ เป็นเพียงของชั่วคราว เพราะเมื่อตายไปทุกสิ่งทุกอย่างย่อมคืนกลับสู่โลกตามเดิม ไม่มีสิ่งใดเลยที่สามารถนำติดตัวกลับไปด้วยได้ (ยกเว้นบุญกับบาป)
แต่ด้วยความที่สิ่งสมมุติเหล่านี้มันก็ช่างล่อตา
ล่อใจให้หลงไหลเสียเหลือเกิน เราจึงประมาท
จนหลงลืมไปว่าเราทุกคนต่างมีนัดกับความตาย เมื่อถึงเวลาที่จะต้องตายจากไปตามสัญญา
จึงทำใจไม่ได้ที่จะปล่อยสิ่งที่สร้างมาเหล่านี้ไป เพราะได้ยึดมั่นในสิ่งสมมุติเหล่านั้นไปเสียแล้ว
การที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์...ถือว่าเรามีบุญมากนัก เพราะมนุษย์เป็นผู้มีจิตใจสูง มีปัญญาที่สามารถฝึกฝนอบรมได้ และมนุษย์มีกายเนื้อที่สามารถใช้ในการสร้างความดี สร้างกุศลผลบุญได้อย่างเต็มที่
ในทางกลับกัน...หากมนุษย์ผู้นั้นทำชั่ว ความชั่วที่ทำย่อมติดตามตน และส่งผลในที่สุด ไม่เร็วก็ช้า
สิ่งสำคัญคือ...เราทุกคนไม่ควรหลงลืมว่าเรามีนัดกับความตายทุกเมื่อ มีนัดอยู่ทุกลมหายใจ ดังสัญญาที่เราเคยให้ไว้กับท่านพญามัจจุราช เพราะเมื่อเวลานั้นมาถึง...เราทุกคนก็ต้องจากโลกใบนี้ไปอย่างไม่อาจต่อรอง หรือร้องขอใดๆได้ เพราะพญามัจจุราชท่านซื่อตรงในหน้าที่ของท่าน
cr picture:pixabay.com
ดังนั้นตอนที่เรายังมีชีวิตอยู่ ยังมีกายเนื้อและปัญญาที่สามารถใช้เป็นปัจจัย หรือเครื่องมือในการสร้างบุญกุศลได้อยู่ เราก็ควรใช้สิ่งเหล่านี้ทำสิ่งที่ดีให้เป็นประโยชน์สูงสุด ให้สมกับที่เราได้เกิดมาเป็นมนุษย์ในชาตินี้
เพราะเราไม่อาจรู้ได้ว่า...หากเรายังคงต้องเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏนี้อีก เราจะยังมีโอกาสได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์อีกหรือไม่ และยิ่งการที่ได้กลับมาเกิดเป็นมนุษย์ที่พบพระพุทธศาสนา และสนใจในการปฏิบัติด้วยแล้วนั้นยิ่งยากเข้าไปใหญ่
ขอให้ท่านทั้งหลายที่ได้เกิดมาเป็นมนุษยในชาตินี้...จงใช้เวลาในทุกวินาทีให้คุ้มค่าเถิด จงหมั่นสร้างบุญกุศล ทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา และทำความดีในทุกเมื่อที่มีโอกาส
เพราะวันเวลาที่เราจะได้ทำความดีย่อมล่วงเลย และลดน้อยถอยลงไปทุกที ล่วงจากวินาทีกลายเป็นนาที จากนาทีกลายเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงกลายเป็นวัน และเป็นปี จนในที่สุดก็มาสิ้นสุดที่วันสุดท้ายของชีวิตที่ได้ให้สัญญากับท่านพญามัจจุราชไว้
เมื่อเวลาแห่งการจากลาตามสัญญามาถึง...เราจะได้ไม่เสียใจที่ครั้งหนึ่งได้เกิดมาเป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์
แต่งกลอนและเขียนโดยเพจ "ชอบธรรม..คำสอน"
หมายเหตุ
ขออภัยที่ผู้เขียนห่างหายจากการโพสต์บทความไปเกือบ 1 สัปดาห์ เนื่องด้วยติดภารกิจสำคัญทางโลกบางอย่างที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ แต่ก็ถือโอกาสใช้ช่วงเวลานั้นในการจัดเตรียมข้อมูลเนื้อหาที่จะนำมาจัดทำหัวข้อ "เมื่อความตาย..กลายเป็นจุดเริ่มต้น the series" ที่จะโพสต์ในสัปดาห์นี้ เพื่อให้ได้ข้อมูลที่ถูกต้อง และตรงตามคำสอนของพระพุทธเจ้า และครูบาอาจารย์มากที่สุด หวังเป็นอย่างยิ่งว่าบทความ "เมื่อความตาย..กลายเป็นจุดเริ่มต้น the series"นี้ จะเป็นประโยชน์ต่อท่านผู้อ่านไม่มากก็น้อย
อนุโมทนาบุญกับท่านผู้อ่านทุกท่าน
cr picture:pixabay.com
- 7
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
