"เมียข้า ใครอย่าแตะ"...ขงเบ้งใช้เหลี่ยมนี้ เจรจาจนเมืองกังตั๋งของแซ่ซุน ต้องลุกขึ้นมาเปิดศึกกับโจโฉ ทั้งที่ไม่เคยโกรธแค้นกันมาก่อน
ความซับซ้อนของสงครามนี้จะเป็นอย่างไร...เชิญเสพ
สามก๊ก ตอนที่ 18...
เมียตัวเองกับเมียเจ้านาย ถูกยกขึ้นมาอ้างว่า โจโฉหวังจะเคลม...ก็โกรธจนมือสั่นแล้ว...แต่จิวยี่มีสติพอจะเก็บอาการ...ถามต่อ...แล้วไอ้ที่ลื้ออ้างมาเนี่ย มีหลักฐานไหมเบ้ง...อย่ามาอ้างลอยๆ
ระดับขงเบ้งแล้ว เมื่อจะใส่ไฟก็ต้องเตรียมเชื้อฟืนมาเติมไม่ให้ขาดมือ...อ๋ายยย ลื้อไปอยู่ที่ไหนมา เฮียจิว...เรื่องนี้เขารู้กันทั้งบ้านทั้งเมือง ที่โจโฉใฝ่ฝันถึงสองสาวนี่ ถึงขนาดแต่งเป็นกลอนมาเลยน้า อั๊วยังรู้เลย...มา...จะว่าให้ฟัง
แล้วขงเบ้งก็หันไปร่ายกลอนที่อ้างว่าโจโฉแต่ง ให้สองคนฟัง...เนื้อหาก็เต็มไปด้วยความปรารถนาที่จะได้สองสาวพี่น้องมานอนกก...ถ้าได้แล้วจะมาทำยังงั้นยังงี้...ลามกจกเปรต...
กลอนยังไม่ทันจบ...จิวยี่ก็ทนฟังต่อไม่ไหว เนื้อความที่กล่าวถึงเมียตน และเมียเจ้านายอย่างหยาบช้าลามก...ทำให้ชายชาติทหารอย่างจิวยี่ ถึงกับสติขาดผึง หลุดจากเกมเจรจา...ลุกขึ้นกระทืบเท้า ชี้ไปทิศทางของค่ายโจโฉ
"ไอ้นรกโจโฉ มึงกะกูอย่าอยู่ร่วมแผ่นดินเดียวกันเลย"
...จนกระทั่งจิวยี่ลุกขึ้นมาเอะอะ ชี้มือกระทืบตีนขนาดนี้แล้ว...ขงเบ้งก็ยังแกล้งทำโง่ต่อไป
อ้าว...เป็นไรล่ะเฮียจิว...แผ่นดินไม่รัก ราษฎรไม่ห่วง ไปห่วงกะอีแค่สองสาวนั่นทำไม
อีเบ้ง มึงรู้ไว้เลย...สองสาวนั่น...คนนึงเมียเจ้านายกู...อีกคนน่ะ เมียกูเลย...
อุ๊ต้ะ...ขงเบ้งก็ทำเป็นตกอกตกใจ ขอโทษเป็นการใหญ่...อั๊วม่ายรู้ ม่ายรู้จริงๆ...
แต่เมื่อจิวยี่เชื่อว่าศักดิ์ศรีถูกหยามขนาดนี้ บวกกับความตั้งใจเดิมของตน ก็ไม่คิดจะยอมให้โจโฉอยู่แล้ว...จิวยี่ ซึ่งถือเป็นเสียงใหญ่สุดในสภาสงครามของแคว้นใต้ ก็ตะโกนเสียงดัง...ใครไม่ลุย กูลุย
...วันต่อมา โจโฉส่งคนเดินสาส์นมาทวงถามคำตอบ ว่าเอาไง...คำตอบของจิวยี่คือ กักตัวคนเดินสาส์นไว้ ส่งแต่หัวกลับไปอย่างเดียว...โถๆๆๆ ใครเป็นคนเดินสาส์นนี่ ซวยตลอด...
แคว้นใต้ประกาศสงครามกับโจโฉอย่างเป็นทางการ...โดยมอบให้จิวยี่ถืออาญาสิทธิ์ เป็นแม่ทัพใหญ่
จิวยี่ทำสัญญายืมตัวขงเบ้ง มาช่วยทำเกมรุก ร่วมกับแคว้นใต้ยูไนเต็ดชั่วคราว...ขงเบ้งก็ยอม เอาเรือน้อยที่พำนักของตน มาผูกห้อยอยู่ท้ายเรือแม่ทัพใหญ่...แต่ขณะเดียวกัน ขงเบ้งก็แอบบอกไปทางเล่าปี่ เจ้านายว่า...ถัดจากนี้ไปอีกหลายเดือน...ถึงวันนั้นๆ ให้จูล่งเอาเรือเล็กมาคอยรับตนเอง ตรงนู้นๆ ริมแม่น้ำห่างจากสมรภูมิพอประมาณ
เล่าปี่ก็งง...คนอ่านก็งง...อะไรกัน ธนูดอกแรกยังไม่ได้ยิงกันเลย...ขงเบ้งวางแผนราวกับสงครามจะจบแล้ว...ติดตามกันต่อไป เราจะเห็นได้ว่า ขงเบ้งคาดการณ์ได้ไกล และแม่นยำขนาดไหน...มึงจะเก่งยังกะนิยายเกินไปแล้ว...ก็นิยายน่ะสิครับ...
แม้ขงเบ้งกับจิวยี่ จะสุมหัวกันสู้โจโฉ แต่ขณะเดียวกัน จิวยี่ก็เหล่ หามุมจะกระซวกขงเบ้งอยู่ตลอดเวลา...ค่าที่ฉลาดเกินไป ความคิดอะไรก็ล้ำหน้าตนไปหมด...แม้กระทั่งกะซุนกวนนายใหญ่...ขงเบ้งก็อ่านความคิดออกหมด...ยังงี้ปล่อยให้แก่ไม่ได้ มันเป็นเสี้ยนหนามแน่นอน...
สงครามระหว่างโจโฉกับแคว้นใต้นี้ นัยว่าเกิดขึ้นจริงในประวัติศาสตร์ ภายใต้ชื่อ ยุทธการผาแดง มีตำแหน่งแห่งที่ชัดเจน...ผมเคยไปเมืองจีนแล้วเค้าก็พาไปที่ตรงนี้แหละ...เสียดายที่ไปกับทัวร์ ก็ต้องรีบๆลนๆหน่อย ไม่มีโอกาสได้นั่งดื่มด่ำจินตนาการถึงมหาสงครามในครั้งนั้น...
การห้ำหั่นเลคแรกเริ่มขึ้นในทะเล(แม่น้ำนั่นแหละ)...ก็เป็นอย่างที่คาดการณ์...ทหารโจโฉส่วนใหญ่เป็นชาวดอน มาเจอเรือเจอพายเข้า ก็ไม่คุ้น...หัวพายไปทาง ท้ายไปอีกทาง...เมาเรือแถมเข้าไปอีก...สู้กันได้ไม่กี่ชั่วโมง ก็แจวกลับฝั่งกันน้ำบาน...
โจโฉฉุนขาด...เรียกนายพลเรือสองคนที่คุมกองเรือ ชัวมอ กับ เตียวอุ๋น จะมาตัดหัวซะให้ได้..นายพลเรือนี้ ไม่ได้เป็นลูกน้องโจโฉมาแต่ดั้งเดิม...แต่เป็นคนคุมทัพเรือของเมืองชายน้ำ...เมื่อโจโฉเทคโอเวอร์เมืองได้...ก็ต้องมาเข้าทีมเฮียโจ...เลยถูกมองว่าดึงเช็ง รบไม่เต็มที่...
นายพลเรือทั้งสองก็ระล่ำระลักชี้แจง...ท่านโจ ทหารของท่านน่ะ พายเรือยังไม่เป็นเลย แล้วก็เมาเรืออ้วกแตกเสียครึ่งกองทัพ...จะเอาอะไรไปรบ...
โจโฉยอมรับ...ก็จริงของมึง...งั้นยังไม่ต้องออกรบ...มึงเอาทหารลงน้ำซ้อมกันก่อน...พายซ้ายพายขวา ติ๊กกี้ตั๊กก้ากันให้เนียน...
จิวยี่เห็นทัพโจโฉซุ่มเงียบอยู่หลายวัน ไม่มาท้ารบเหมือนเคย มองมาจากอีกฝั่ง...เฮ้ย ทัพโจโฉมันเล่นอะไรกันวะ กลางคืนยังจุดคบซะสว่าง เอาทหารลงเรือแปรขบวนกันใหญ่...ต้องสอดแนมมั่งล่ะ...
ทหารสอดแนมกลับมารายงาน...ทางนู้นมันซ้อมกันใหญ่เลยครับ...ติ๊กกี้ตั๊กก้า...จ่ายตัดหลังแบ๊ค...ครอสมาจากปีก...แม่งซ้อมโจมตีทุกรูปแบบครับนาย
จิวยี่สะดุ้งใจ...ถ้าฝั่งนั้นมันเกิดฝึกจนคล่องไม่เสียเปรียบทางน้ำ กำลังมันก็มากกว่า...อันนี้เริ่มปวดตับแระ
ระหว่างมึนๆ หาทางออกไม่เจอ...ฝั่งโจโฉก็เดินแผน ที่ทุกสงครามต้องมี คือส่งสปายเข้ามาฝั่งแคว้นใต้...และกลายเป็นว่า...เข้าแผนจิวยี่พอดี...
...หนังสือสามก๊กนี่ ปั้นขงเบ้งซะฉลาดผิดมนุษย์มนา...ใครมาปะทะทางความคิด หรือการเจรจา ก็จะดูโง่เง่าเต่ามะเฟืองไปซะทุกคน...
จิวยี่ก็เช่นกัน ดูตามขงเบ้งไม่ทันไปซะทุกที...แต่การเดินเกมช๊อตต่อไปนี้ของจิวยี่ แสดงให้เห็นว่า ถ้าไม่เทียบกับขงเบ้ง เขาก็ฉลาดล้ำลึกอยู่ไม่น้อย...
คงจะด้วยสรรพกำลังใกล้เคียงกัน...ถึงจะซัดกันไปยกนึงแล้ว โจโฉก็ยังไม่ปิดทางการฑูตเสียทีเดียว...แต่ภาพคนเดินสาส์นที่กลับมาแต่หัว ลืมตัวไว้ฝั่งขะนู้น...ก็ทำให้โจโฉไม่รู้จะส่งใครไป...
แต่ก็มีผู้กล้าคนนึง ลุกขึ้นมาอาสา...เจียวก้าน
ด้วยความเป็นเพื่อนรักกับจิวยี่ ไล่เตะตูดกันมาตั้งแต่เด็ก...เจียวก้านเชื่อว่า ยังไงจิวยี่คงไม่ถึงกับจะฆ่าจะแกงเพื่อนเก่าได้ลงคอ...ก็อาสาลงเรือข้ามฝั่ง จะไปเกลี้ยกล่อมจิวยี่...
พอเทียบท่า ก้าวขึ้นจากเรือปั๊บ...จิวยี่ก็มารับทันที พร้อมคำทักทาย...
"อ้าวเฮ้ย ไอ้เจียว แหมไม่ได้เจอซะนาน นี่มึงจะมาเกลี้ยกล่อมกูรึไงเนี่ย"...
ปล. ใครที่ขี้เกียจรอเสพวันละตอน อยากอ่านรวดเดียวจบเลย...เรื่องเล่าสามก๊กที่ท่านได้อ่านอยู่นี้ ที่จริงผมเขียนจบไปแล้วทั้งหมด ๔๖ ตอน และพิมพ์ออกมาเป็นเล่มแล้ว...โดยมีเรื่อง บูเช็กเทียนแถมในเล่มเดียวกันด้วย...
หนังสือเป็น limited edition นะครับ หมดแล้วคงไม่พิมพ์เพิ่ม
สนใจอุดหนุน ติดต่อผมได้ที่ moncheep@gmail.com ครับ
- 18
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
