พ่อแม่คาดหวังอะไรจากการเรียนของลูก?
ท่ามกลางมรสุมการเปลี่ยนแปลงในยุคTCAS เด็กๆต้องเร่งอ่านหนังสือ เพื่อเร่งสอบมากมายหลายครั้ง
ทั้งสอบปลายภาค
สอบ GAT/PAT
สอบ O-NET
สอบวิชาสามัญ
สอบวิชาเฉพาะ
สอบ กสพท.
และสอบตรงของมหาวิทยาลัยต่างๆ
....
อ่านมาถึงตรงนี้ ก็รู้สึกเหนื่อยแทนเด็กๆ
จนอดตั้งคำถามไม่ได้ว่า เราต้องการอะไรจากเขากันแน่?
คาดหวังอะไรจากการเรียนการสอบของพวกเขา?
อยากให้ลูกได้ดี
มีวิชาความรู้ที่จะดูแลตัวเองทำมาหากิน
ประสบความสำเร็จ
แต่หลายครั้ง
การประสบความสำเร็จและการได้ดีในมุมมองของพ่อแม่
ก็แตกต่างจากมุมมองของลูก
ในโลกของพ่อแม่ การทำงานหนัก จบจากมหาวิทยาลัยชั้นนำ เรียนในคณะที่พวกเขาเคยใฝ่ฝัน(หรือเคยเรียนจบมา) เพื่อที่จะสอบเข้าทำงานในองค์กรใหญ่ๆที่มั่นคง เพื่อที่จะทำงานหนักเก็บเงิน สร้างครอบครัว ร่ำรวย ได้รับการนับหน้าถือตา
....เป็นความสำเร็จในชีวิต
ในขณะที่ในโลกของลูก การได้รับการยอมรับจากเพื่อนการได้ออกไปค้นหาสิ่งที่เขายังไม่รู้ไม่แน่ใจและสนใจ(เพราะเขาก็ยังคิดไม่ตกว่าอยากเป็นอะไร ชอบอะไร) การได้ท่องเที่ยวในโลกกว้าง การได้เป็นนายตัวเอง ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ได้เป็นตัวเอง
แต่ในขณะเดียวกันก็อยากให้พ่อแม่ภูมิใจ อยากทำให้ได้ตามที่พ่อแม่คาดหวัง เพราะลึกๆไม่ว่าจะดื้อกับพ่อแม่มากแค่ไหน พวกเขาก็อยากได้ความรักและดิ้นรนเพื่อการยอมรับของพ่อแม่อยู่ดี
ท่ามกลางความยุ่งเหยิงวุ่นวายของสิ่งภายนอก...
พ่อแม่และลูกๆ ก็ปะทะกับความยุ่งเหยิงวุ่นวายกับสิ่งที่เกิดขึ้นภายในใจของตัวเองมากมายพอๆกัน
จุดที่อยู่ตรงกลางคืออะไร?
....
ความรักอย่างไม่มีเงื่อนไข
และการให้รับผิดชอบกับสิ่งที่ตัวเองทำ...
น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้คนสองรุ่นมาบรรจบกันได้
ความรักที่ไม่มีเงื่อนไขคือการรักเขาอย่างที่เขาเป็น ไม่ตั้งเงื่อนไขให้เขาเป็นอย่างที่เราอยากได้
รักทั้งด้่านมืด
และด้่านสว่าง
ของเขา
พ่อแม่รักลูก แม้ว่าเขาจะดื้อ ติดเพื่อน เอาแต่ใจ สอบตก อยากเรียนในคณะที่พ่อแม่ไม่อยากให้เรียน
... รักเพราะเขาเป็นลูก
ลูกรักพ่อแม่ แม้ว่าเขาจะไม่ฟังความเห็น ดุด่า เกรี้ยวกราด และไม่เคยเข้าใจ
... รักเพราะเขาเป็นพ่อแม่
.. รักอย่างไม่มีเงื่อนไข
แต่ในขณะเดียวกัน ความรักก็ยังไม่พอ
ความรับผิดชอบในหน้าที่ของแต่ละคนก็เป็นอีกส่วนสำคัญที่จะทำให้ทั้งสองฝ่ายอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุข... หรือทุกข์น้อยลง
พ่อแม่ให้โอกาสลูกได้เลือกทางของเขา แต่ก็ให้เขารับผิดชอบในทางที่เขาเลือก ผลของการเลือกนั้นไม่ว่าจะดีหรือร้าย...
เขาควรรับผิดชอบเอง
ถ้าเขาได้ทำในสิ่งที่ชอบ สิ่งทีรัก ส่วนใหญ่แล้วเขาจะอยากทำมันเอง
มีแรงอ่านหนังสือ กระตือรือร้น ขวนขวายหาทางของตัวเอง
แต่ผลจะออกมาอย่างไร เขาก็ต้องได้เรียนรู้เอง
สิ่งที่เขาต้องการจากพ่อแม่ คือกำลังใจตอนที่เขาล้ม ผิดพลาด ให้ได้มีแรงเดินต่อ
และที่สำคัญ..
พวกเขาต้องการความรักอย่างไม่มีเงื่อนไข
ในขณะเดียวกัน
ลูกก็ต้องพยายามเข้าใจและให้พ่อแม่รับผิดชอบในส่วนของเขาด้วยเหมืิอนกัน...
รับผิดชอบกับความคาดหวัง
รับผิดชอบกับภาระการงาน การเงิน
รับผิดชอบกับแรงกดดันในสังคม
และให้ความเข้าใจพ่อแม่เมื่อสิ่งต่างๆมันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาต้องการเสมอไป
รักพ่อแม่อย่างไม่มีเงื่ิอนไข..
ในแบบเดียวอย่างที่อยากให้พ่อแม่รัก
....
ทั้งหมดนี้อาจจะดูเป็นไปไม่ได้
ทำไม่ได้
และไม่อยากทำ
...
แต่ความสำเร็จในชีวิต
เริ่มจากการ
เริ่มทำ
เริ่มรัก
เริ่มเข้าใจ
....
Cr.ภาพจาก Tim Mossholder
- 32
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
