ยามมั่งมี.. เป็นเศรษฐี.. มักลืมตน..
เหล่าฝูงชน.. เพื่อนพ้อง.. ต่างจ้องหมาย..
กลายเป็นคน.. หน้าใหญ่.. มิอับอาย..
ไม่เสียดาย.. เงินทอง.. เลี้ยงเพื่อนกิน..
คนเหล่านี้.. ส่วนใหญ่.. มักลืมตัว..
เพราะมัวหลง.. แต่เงินทอง.. กองทรัพสิน..
เลยลืมคิด.. แต่ก่อนตน.. เคยติดดิน..
ทั้งติดหนี้.. และยืมสิน.. คนรอบตัว..
หากจะคิด.. ตักเตือน.. คอยบอกกล่าว..
ว่าบางคราว.. ควรติตรอง.. ให้ผ่องใส..
กลับต้องรับ.. คำตอบ.. ช้ำชอกใจ..
ที่ทำไป.. รู้ตัวดี.. อย่าได้เตือน..