Blockdit Logo (Mobile)
Rathakrit Songsumphao
•
15 ก.พ. 2019 เวลา 02:00 • ประวัติศาสตร์
พูดถึงโฉลกกับอาวุธในสาระบบภาคกลาง ... ผมยังสืบค้นหลักฐานไม่ได้ว่า เริ่มมาจากที่ไหนและเมื่อไหร่ แต่ค้นพบโฉลกอยู่ 2 โฉลก โดยใช้มือกำที่ใบดาบแล้วต่อกำขึ้นไปเรื่อยๆ ปลายใบดาบ ตกในกำไหนให้นับกำนั้น ถ้าตกดีให้เอา ถ้าตกไม่ดีให้ละ
1
โฉลกที่๑ ได้จาก คุณวินัย ยินดีวิทย์ เจ้าของร้านมีด วินัยรวยเจริญ แห่ง บ้านอรัญญิกสัมภาษณ์ไว้เมื่อ พฤษภาคม 2555 มี 9 คำ
ชนะชัย / ดี
ไพรนิรันดร์ / ไม่ดี
กันพินาศ / ดี
ราชทัณฑ์ / ไม่ดี
สุวรรณราช / ดี
ปราบนคร / ดี
ขจรสิทธิ์ / ไม่ดี
ฤทธิเดช / ไม่ดี
เศวตฉัตร / ดี
โฉลกที่๒ ได้จาก ท่านอาจารย์มนูญ ไตรรัตน์ เจ้าสำนักศรีไตรรัตน์ สัมภาษณ์ไว้ ประมาณปี 2553 มี 5 คำ
ปราบนคร / ดี
จรประสิทธิ์ / ไม่ดี
ฤทธิเดช / ไม่ดี
เศวตฉัตร / ดี
สวัสดิมงคล / ดี
ส่วนตัวมองเรื่องโฉลกเป็นแค่ ความเชื่อ ซึ่งหากเปรียบกับ การวัดสัดส่วนดาบกับร่างกายผู้ใช้แล้ว อย่างหลังดูจะมีเหตุผลกว่า ซึ่งผมรวบรวมได้ 4 แบบ
๑. ศอกกำ จากเสภาขุนช้างขุนแผน ให้เลือกความยาวใบดาบจาก ระยะความยาว หนึ่งศอก(แบมือ) บวกกับ หนึ่งกำมือแนวนอน ของเราเอง
๒. รอบหัว วัดจากจุดกึ่งกลางหว่างคิ้ว ผ่านทัดหู ท้ายทอย กลับมาจบที่เดิม
๓. ปลายไม่ตกพื้น วัดจาก เมื่อจับดาบ ณ จุดที่กำหนดแล้ว เหยียดข้อมือสุดแล้วปลายดาบไม่ถึงพื้นดิน ถือว่าใช้ได้
๔. กำมือ วัดจากการกำใบดาบเหมือนการวัดโฉลก แต่ให้นับไป 7กำมือ ถือว่าเป็นความยาวที่เหมาะสม ตก 5กำมือ ถือเป็นดาบสั้น ตก 9กำมือ ถือเป็นดาบเจ้านายและยาวเกินใช้งาน แต่สังเกตได้ว่า จากโฉลกข้างต้น ตก 5 กับ 9 จะดี ตก 7 ไม่ดี ซึ่งมันย้อยแย้งกับการใช้งานจริง เป็นเรื่องที่ต้องสืบค้นกันต่อไป
สำหรับผู้ใช้ที่ไม่ใช่นักดาบ หลักการวัดขนาดทั้งสองแบบ ก็เป็นหลักในการเลือกใช้ดาบที่เหมาะสมดี ... แต่ในฐานะ "นักดาบ" ผมกลับไม่คิดว่ามันเป็นข้อกำหนดอะไรให้ยึดติดได้ เพราะสุดท้ายแล้ว มันขึ้นอยู่กับ "วิชา ความถนัดและระดับฝีมือ" ของผู้ใช้เป็นหลักสำคัญ
ทั้งผนวกกับระดับฝีมือของช่างตีดาบในการสร้าง "ดาบชั้นดี" ที่ตอบสนองทักษะฝีมือของผู้ใช้ได้สมบูรณ์ หรือถึงขึ้น "ดาบชั้นเลิศ" ที่สามารถส่งเสริมให้ผู้ใช้ข้ามขีดทักษะของตนได้ จึงจะวางใจฝากชีวิตไว้กับดาบได้จริงๆ ดังวลีที่ว่า ... "ดาบอยู่คนอยู่ ดาบม้วยคนมอด"
ปล. ภาพเปรียบเทียบ ดาบสกุลช่างสรรคบุรี ซ้ายของตีใหม่ ขวาของเก่า
โฆษณา