การจ้องปองร้ายของจิวยี่ที่มีต่อขงเบ้ง...มองอีกแง่หนึ่ง นี่คือไฟต์บังคับ
เพราะจิวยี่จะปล่อยวางให้กับคู่แข่งที่ทรงศักยภาพ และคุกคามแว่นแคว้นตนเอง ย่อมทำไม่ได้...แต่ด้วยเล่ห์เหลี่ยมที่จิวยี่ห่างชั้นกับขงเบ้งเหลือเกิน เลยเป็นเหมือนเตะบอลอัดกำแพง...
ผลสะท้อนของแผนร้ายครั้งนี้ จะส่งผลกลับไปที่จิวยี่อย่างไร...เชิญเสพ
สามก๊ก ตอนที่ 30...
โดยคาดไม่ถึง ว่าจะมาเจอเจ้าเมืองร้องไห้สะอึกสะอื้นต้อนรับแขก...โลซกขี้สงสาร ก็ลูบหน้าลูบหลัง...เป็นไรอ้าเฮียปี่ มีไรก็ค่อยพูดค่อยจาบอกซกได้...
เล่าปี่ก็ระบายให้ฟัง...เนี่ย ไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนแล้ว เกงจิ๋วเมืองนี้ก็มีคนใจร้ายมาคอยทวงยิกๆๆ(หลบหน้าน้ำตาซึม)...กะจะไปตีเมืองเสฉวนแค่ขอเป็นที่ซุกหัวนอน อ้าวเจ้าเมืองดันแซ่เดียวกัน...ก็จะโดนครหา แย่งเมืองจากญาติ...แถมเมืองเสฉวนน่ะ ซกก็รู้นี่ว่าตียากขนาดไหน...ปี่สับสน...ปี่ไปไม่เป็นแล้วง่า...
ตรงนี้ต้องชี้ให้ดูหน่อย...เสฉวนนี้ เป็นเมืองใหญ่ ภูมิประเทศมีภูเขาล้อมรอบเป็นปราการธรรมชาติ...ตอนปฐมกษัตริย์ตั้งราชวงศ์ฮั่น...ก็มาเริ่มจากที่นี่ (สามก๊กคือปลายราชวงศ์ฮั่น)...และมื้อแรกที่เล่าปี่กับขงเบ้งได้คุยกัน ก็เล็งไว้ว่า...เสฉวนนี่แหละคือที่ตั้งตัวของเล่าปี่
แต่เพราะภูมิประเทศสุดตรีนอย่างที่บอก...เพราะฉะนั้นถ้าเข้าตีทื่อๆ ไม่เปิดกูเกิ้ลแม๊พ หรือไม่มีแผนที่ช่องทางเข้าพิเศษ...ยากยิ่งกว่ายากส์
ดราม่ากันไปสักพัก ขงเบ้งก็เสนอทางออกว่า...เอางี้ ขออยู่เกงจิ๋วอีกแพร๊พ จะพยายามยกไปตีเสฉวนให้ได้ ได้แล้วจะคืนเกงจิ๋วให้...โลซกคงถูกบรรยากาศพาไป ก็ตกลงรับข้อเสนอนี้ เอากลับไปบอกจิวยี่...
"อีโลซกเอ๊ยยย"...จิวยี่ด่าทันทีที่ได้รับรายงาน...มึงโดนอีเบ้งมันหลอกอีกแล้ว...มันว่าจะไปตีเสฉวน แล้วเมื่อไหร่จะตีได้ล่ะ...ถ้าไม่ได้พวกเราก็ไม่ได้เกงจิ๋วคืนเรอะ
ด้วยหัวสมองอันแล่นปรู๊ดปร๊าดของจิวยี่ ทำให้คิดแผนซ้อนกลขงเบ้งได้อย่างรวดเร็ว...แต่ด้วยหัวใจที่เสี้ยน อยากเอาชนะขงเบ้งให้ได้ กลับทำให้แผนซ้อนแผนนั้น เกิดรูโหว่อย่างมหันต์...
ผิดพลาดยังไง มาตามดูกัน...
จิวยี่บอกคราวนี้ไม่ต้องไปรายงานซุนกวนให้เสียหมาหรอกอีซกเอ๊ย...เราซ้อนแผนกลับไปเลยแล้วกัน...ลื้อกลับไปบอกทางขงเบ้งว่า แคว้นใต้จะช่วยไปตีเสฉวนให้ ขอเดินทัพผ่านเกงจิ๋ว และให้เกงจิ๋วช่วยส่งเสบียงให้หน่อย...
โลซกก็ยังคงความง่าวได้คงเส้นคงวา...เถียงจิวยี่ว่า ทำงั้นไม่สำเร็จหรอก เสฉวนตียากจะตายชัก...
จิวยี่ถอนใจเฮือกด้วยความเอือมระอา...อีซกเอ๊ยยยย...กูไม่ไปจริงหรอก เสฉงเสฉวนน่ะ...กูจะหลอกพวกมัน พอเล่าปี่ขงเบ้งนึกว่าเราจะแค่ผ่านเมือง ออกมาต้อนรับ...ก็จับมันฆ่าซะ...
...เรียกว่าแผนขอยืมเมืองเป็นทางผ่าน แล้วก็จับมันสำเร็จโทษซ้า...เข้าใจย้างงงงงมึงงง
โลซกดีใจ รีบแจ้นกลับไปเกงจิ์วอย่างว่อง เพื่อเสนอแผนนี้กะขงเบ้ง...ขงเบ้งก็ตามน้ำยิ้มรับทันที...ลื้อไปจัดทัพมาเลยนะ พอแคว้นใต้ยกมา อั๊วจะคอยต้อนรับพร้อมสนับสนุนเสบียงเต็มที่ ไม่ต้องห่วง...
แต่พอโลซกกลับไป ขงเบ้งก็เปิดโปงแผนนี้กับเล่าปี่ทันที...มื้อนี้จิวยี่ตายหยังเขียดแน่นอน...โถๆๆๆ มันคงอยากเชือดเราใจจะขาด จนลืมเรื่องสำคัญไปซะได้...เวลาไงเฮียปี่
คิดดูสิเฮีย ถ้าจิวยี่มันเอาเรื่องนี้ไปรายงานซุนกวนที่กังตั๋งแล้วซุนกวนอนุมัติจริง มันต้องกินเวลาเท่าไหร่...ต้องมีอีกสองสามอาทิตย์มั้ง กว่าจะไปกังตั๋งกว่าจะกลับมา...อย่ามาอ้างว่าสไกป์คุยกันนะมึง...
แล้วหนอย คิดจะเอาแผนเก่ามาหลอกกู...โบราณเค้าก็มียืมทางไปตีเมืองอื่นยังงี้แหละ...พอถึงเวลาจริง ไม่ใช่แค่ขอผ่านทาง แต่จับเจ้าเมืองฆ่า ยึดเมืองเลยยย...สมัยเรียนอั๊วได้ประวัติศาสตร์ เอบวกนาจา อย่าหาว่าคุย...
ฝ่ายแคว้นใต้ ตระเตรียมกองทัพพร้อม...จิวยี่ก็ยกทหารกระหยิ่มพิมพ์ใจมาตลอดทาง...มื้อนี้ขงเบ้งมันหลงกลกูแล้ว มันต้องโดนจับฆ่าแน่นอน...ก่อนถึงเมืองเกงจิ๋ว...ก็ยังมีกองทหารมาคอยต้อนรับ คอนเฟิร์มว่า เกงจิ๋วพร้อมให้ผ่านทางและเตรียมเสบียงไว้แล้ว...
ผิวปากร้องเพลงมาถึงกำแพงเมืองเกงจิ๋ว...เงียบ...ประตูเมืองปิดสนิท...ไร้วี่แววการต้อนรับ...อ้าว
ให้ทหารไปตะโกนถาม...สิ่งที่ตอบกลับมาคือ เสียงลั่นกลองรบ พร้อมทหารยืนพรึ่บเต็มกำแพง...พวกกูรู้แผนการมึงแล้วโว้ยจิวยี่...เก่งจริงมึงไปตีเสฉวนเองเลยไป๊...
จิวยี่วันนี้ ไม่เหมือนจิวยี่เมื่อก่อน ถ้าเป็นนักมวยก็คางเปราะไปแล้ว...เพราะตั้งแต่โดนธนูอาบยาพิษมาเนี่ย โมโหนิดโมโหหน่อย เป็นสลบ...คราวนี้ก็เช่นกัน...ผิดหวังอย่างแรงสลบตกม้า...ต้องหามกลับไปรักษาในเรือ
ยังไม่พอ...ขงเบ้งตามบี้ต่อ...ส่งจดหมายไปให้อ่าน...เนื้อความก็ท้าทายว่ามึงไม่มีทางไปตีเสฉวนได้หรอก ถ้ามึงตีได้จริง กูกะเล่าปี่ทั้งก๊ก จะหนีไปอยู่ป่าเลิกตีบ้านตีเมืองแม่งเลย
ที่แสบทรวงกว่านั้น คือการเย้ยหยันว่าจิวยี่เสียรู้ตนมากี่ครั้งแล้วล่ะ ไม่อายกันบ้างหรอ กูล่ะอ๊ายอาย...อยู่ไปก็ขายหน้า ตายห่าไปเสียเถอะ
ลูกผู้ชายที่หยิ่งในเกียรติ รักศักดิ์ศรีเช่นจิวยี่...โดนเข้าไปหลายดอกยังงี้ ประกอบกับพิษธนูที่กัดกร่อนเข้าไปทุกวัน...รู้ตัวว่าคราวนี้ไม่รอดแน่
เขียนจดหมายลาตายฝากไปให้ซุนกวน...แล้วมอบหมายให้คนมาแทนตำแหน่งตนคือ โลซก...เฮ้ย จิงเด้...
เมื่อมรณะคืบคลานเข้ามา สำนึกสุดท้ายของจิวยี่ คือความคั่งแค้น...ก็ได้แต่คร่ำครวญหนึ่งในประโยคอมตะนิรันดร์กาลของสามก๊ก...
"ฟ้าให้จิวยี่มาเกิดแล้ว ใยจึงให้ขงเบ้งมาเกิดด้วย"...เรื่อยไป จนขาดใจตาย...
ปล. เรื่องเล่าสามก๊กที่ท่านได้อ่านอยู่นี้ ที่จริงผมเขียนจบทั้งหมด ๔๖ ตอน และพิมพ์ออกมาเป็นเล่มแล้ว...โดยมีเรื่อง บูเช็กเทียนแถมในเล่มเดียวกันด้วย...
หนังสือพิมพ์แค่ 500 เล่มเป็น limited edition นะครับ ตอนนี้เหลือไม่เยอะแล้ว หมดแล้วจะไม่พิมพ์เพิ่ม
สนใจอุดหนุน ติดต่อผมได้ที่ moncheep@gmail.com ครับ
- 33
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
