"Mister Four ผมเริ่มทั้งๆ ที่ยังไม่พร้อมเพราะถ้ารอให้พร้อมผมคงยังไม่ได้เริ่ม"
หลายคนรอให้พร้อมแต่สำหรับผมเริ่มเลย
วันนี้ลุงแมนมีบทความเกี่ยวกับอาชีพมานำเสนออีกเช่นเคยครับ
"มิสเตอร์โฟร์ โตเกียวกรอบ" ของ
คุณปฐมพงษ์ ผุยกระโทก(กอล์ฟ)
คุณกอล์ฟเล่าว่าปัจจุบันอายุ 30 ปี มีครอบครัวและมีลูก 2 คนอาศัยอยู่ที่ จ. นครปฐม
ผมทำงานมาตั้งแต่อายุ 18 ปี หลังจากที่เรียน ปวช.แต่ไม่จบต้องลาออกก่อน เพราะช่วงนั้นพ่อกับแม่ค้าขายรายได้ไม่พอใช้ผมจึงไม่อยากใช้เงินพ่อแม่จึงต้องออกมาทำงาน
โดยเริ่มจากโรงงานใกล้ๆบ้านและระหว่างนั้นก็เรียน กศน.ไปด้วยจนจบ ม.6 ตอนแรกไม่คิดจะเรียนต่อ แต่วันหนึ่งผมไปสมัครงานงาน ก็เลยลองสอบถาม รปภ.ระหว่างเขียนใบสมัครว่าแผนกไหนสบาย รปภ.ตอบว่า "วุฒิแค่นี้จะเอางานสบายที่ไหนอยากสบายต้องมีวุฒิสูงๆแล้วไปนั่งทำงานในออฟฟิศ"
คุณกอล์ฟเริ่มสร้างโรงงานเล็กๆ
คำพูดคำนี้มันติดหูผมตลอด ผมจึงไปเรียนต่อจนจบป.ตรี จากนั้นผมก็ทำงานหลายโรงงาน จนได้แต่งงานเลยย้ายมาหางานทำแถวบ้านแฟน
เวลาผมเจอเฮียหรือเจ้าของโรงงานผมมักมีคำถามในใจว่า"ทำไมเรามีมือเหมือนกันมีแขนขาเหมือนกันแต่ทำไมเขารวย"
ผมก็ได้แต่คิด จากนั้นไม่นานก็ออกจากโรงงานมาทำสวนที่บ้านแฟนทำอยู่นานครับระหว่างที่ทำสวนผมก็ไม่สบายต้องหยุดงาน จึงครุ่นคิดว่า
"ทุกวันนี้เราใช้ร่างกายในการหาเงิน วันไหนป่วยก็ไม่ได้เงิน ทำอย่างไรถึงจะมีเงินเข้าตลอดถึงแม้เราจะป่วย"
ผมทำสวนได้ 4 ปีรายได้ก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นโดนพ่อค้าคนกลางกดราคาตลอดผมจึงคิดว่าน่าจะหางานทำดีกว่า เพราะถ้าหากอยู่ไปนานๆอาจได้เป็นหัวหน้าและมีโอกาสได้เลื่อนตำแหน่ง
หลังจากนั้นผมก็มาสมัครเป็นเซลล์ขายเฟอร์นิเจอร์ที่ร้านแห่งหนึ่ง
วันหนึ่งหลังจากที่ผมกลับจากที่ทำงานก็ได้เปิดดูหนังเรื่อง
วัยรุ่นพันล้านเรื่องราวของคุณต๊อบเถ้าแก่น้อยซึ่งเป็นหนังที่สร้างแรงบันดาลใจให้ผม
ภาพยนต์เรื่องนี้สร้างแรงบันดาลใจให้หลายคน
จากหนังเรื่องนี้ทำให้ผมคิดได้ว่าถึงเวลาที่ต้องลงมือทำอะไรแล้ว คิดอย่างเดียวไม่ได้
นับตั้งแต่วันนั้นผมก็เริ่มศึกษาจาก
ยูทูปกูเกิ้ลว่าคนที่เริ่มต้นจากศูนย์แล้วประสบความสำเร็จเขาทำได้อย่างไรผมศึกษาอยู่เกือบปี
และคิดว่าของกินนี่แหละเหมาะที่สุดเพราะสามารถทดลองทำในครัวหลังบ้านได้และผมก็ชอบทำอาหารผมจึงทดลองขนมต่างๆที่คิดว่าจะดัดแปลงให้มันแตกต่างจากคนอื่น
ตอนแรกทำขนมไข่นกกระทาเคลือบคาราเมล ทดลองทำทิ้งทำขว้างไปเยอะ จึงโทรหาทาง สสว.หน่วยงานรัฐที่จะช่วยเหลือ SME เพื่อขอคำแนะนำ
ผมใช้เวลาหลังเลิกงานมาทดลองขนมทุกวัน และเห็นว่ามีขนมอีกตัวน่าทำกว่า ง่ายกว่าและน่าจะติดตลาดนั่นคือ"กล้วยกรอบคาราเมลปรุงรสเพิ่มท๊อปปิ้ง" เพราะที่บ้านปลูกกล้วยเยอะซึ่งระหว่างที่ทดลองมีพี่อีกคนที่รู้จักเห็นถึงความมุ่งมั่นเลยช่วยสนับสนุนเรื่องค่าใช้จ่ายและทำจนสำเร็จพร้อมขาย
แต่ระหว่างนั้นบังเอิญว่าผมเห็นขนม ชนิดหนึ่งมีคนต่อคิวซื้อกันแน่นและผมเองก็ชอบทานด้วย มันคือ"ขนมโตเกียวกรอบ"
ซึ่งผมก็นึกได้ว่าผมชอบซื้อกินบ่อยๆ
ซึ่งขนมชนิดนี้ทานได้ทุกวัย ผมจึงมองเห็นโอกาส+กับมีทุนอยู่ 1 ก้อน จึงตั้งใจว่าขนมตัวนี้แหละน่าจะดีกว่า
ขนมอื่นๆที่ทดลองมา
จากนั้นผมตะเวนหาซื้อโรตีกรอบทั่วนครปฐม ชิมดูว่าเจ้าไหนอร่อยสุดและศึกษาเกี่ยวกับขนมตัวนี้อย่างจริงๆจังๆและหาต้นกำเนิดว่ามาจากที่ไหน
จนได้คำตอบว่าเกิดขึ้นที่นครปฐมจากคนๆหนึ่งที่ขายอยู่ที่ตลาดนครชัยศรี
ผมก็ลองไปหาซื้อทานชิมดูหลายๆเจ้าจนเจอเจ้านึงอร่อยสุดจึงไปขอซื้อสูตรจากเขา
แต่เขาไม่ขายครับ......
ผมก็ไปทุกวันหลังเลิกงานซื้อกินด้วยจนเขายอมสอนวิทีการทำขนมให้กับผม
แต่ไม่บอกสูตรการวนขนมการตั้งไฟผมไปหัดอยู่ 1 อาทิตย์ ก็ยังไม่เป็นเพราะขนมทำยากต้องใช้ฝีมือ(วนขนมเหมือนวนขนมเบื้อง) การตั้งไฟช้าไปก็ไหม้หนักไปแป้งติดเตาแผ่นไม่สวย
ผมเลยซื้อเตาทำขนมโตเกียวมา
ทดลองทำที่บ้านหลังเลิกงานตั้งแต่ 1 ทุ่มทำทุกวันยันตี 1 และไปฝึกทำที่โรงงานด้วยในช่วงพักเที่ยงโดยขออนุญาตเจ้าของโรงงาน
ช่วงพักเที่ยงเขาจะขออณุญาตเจ้าของโรงงานเพื่อฝึกทำขนม
ตอนแรกก็ซื้อแป้งจากเขามาทำ ต่อมาก็อยากจะมีสูตรเป็นของตัวเองจึงหัดผสมแป้งเองโดยศึกษาจากยูทูปและกูเกิ้ลหาดูสูตรในนั้น
แต่ทำแล้วก็ไม่อร่อยเหมือนเจ้าที่ผมรับน้ำแป้งเขามา
ผมจึงต้องตามหาสูตรอีกจนเจอต้นตำรับคือคุณลุงใจดีท่านหนึ่งแกให้สูตรมา
จากนั้นผมก็มาหาวิธีดัดแปลงสูตรให้อร่อยโดยให้คน 100 คนชิม ถ้า 70% บอกอร่อยผมจะเดินหน้าลุยต่อ
ผลปรากฎว่า
80% บอกอร่อย
10% เฉยๆ
10% บอกไม่อร่อย
ผมจึงเดินหน้าลุยต่อระหว่างนั้นผมก็ทดลองการยืดอายุของขนมว่าจะอยู่ได้นานเท่าไรโดยปรึกษากับทาง สสว. จนทำสำเร็จ
จากนั้นก็เริ่มทดลองตลาดโดยขาย
จากร้านโชห่วยใกล้บ้านและขายออนไลน์ควบคู่ไปด้วยลองผิดลองถูกทั้งการทำระบบตัวแทนทั้งที่ไม่มีความรู้เลย แต่ก็ทำได้และแก้ไขปัญหามาได้จนถึงปัจจุบัน
ตอนนี้ยังทำงานประจำอยู่ด้วยครับเพราะขนมที่ทำใช้คนงานทำและช่วงเลิกงานมาก็เคลียร์งานที่เหลือครับถ้าธุรกิจลงตัวอีกนิดก็จะออกมาทำเลยครับ
ตอนนี้ช่องทางการจัดจำหน่ายจะเน้นออนไลน์เป็นหลักกับตัวแทนที่อยู่ตามจังหวัดต่างๆ ระหว่างนี้ก็ได้เริ่มทำโรงงานเล็กๆให้ได้มาตฐานต่างๆหลังจากนั้นก็จะเริ่มออกตลาดออฟไลน์และจัดบูธออกงานแฟร์ต่างๆด้วยและก็จะค่อยๆกระจายตามร้านกาแฟตามปั้มและในอนาคตอยากจะเอาสินค้าเข้า 7-Eleven
ปัญหาและอุปสรรค...?
แน่นอนครับสำหรับคนที่ไม่เคยทำธุรกิจมาก่อน ต้องเจออุปสรรคมากมายครับ
ทั้งการผลิตขนมด้วยที่ทุนน้อยการจะเพิ่มกำลังผลิตจึงต้องค่อยๆเพิ่มเติมแต่ด้วยคำสั่งซื้อที่เยอะจึงทำให้ขนมส่งล่าช้าและอื่นๆ
บางครั้งก็ผิดพลาดสิ่งที่เสียไปคือเงินจึงต้องเริ่มต้นใหม่และการควบคุมคุณภาพต้องทำให้ได้มาตราฐาน
ขนมทุกชิ้นเป็นแฮนด์เมด ทำด้วยมือจึงต้องรักษามาตฐานและวางแผนให้ดีครับ ปัญหาเยอะและเล็กๆน้อยๆ
ปะปนกันไป แต่ก็สู้เพราะคิดว่า "ปัญหาคือเงิน" คำนี้พี่บอลเจ้าของกล้วยปิ้งลิงเกาะ สอนผมมาครับ
มุมมองในอาชีพอิสระ
สำหรับยุคนี้การมีอาชีพอิสระคงจะเป็นคำตอบสำหรับหลายๆคนเพราะไม่ต้องอยู่ในกฏเกณฑ์ต่างๆของบริษัท
แต่อาชีพอิสระยุคนี้ผมว่าต้องมีความแตกต่างจากคนอื่นและทำให้เด่นไปเลยแล้วลูกค้าจะเป็นคนบอกต่อเองครับโดยผ่านการโพสต์ การพูดคุยเป็นยุคที่โอกาสอยู่ทุกๆที่ครับ
คติประจำตัว
ผมเริ่มทั้งๆที่ยังไม่พร้อมครับเพราะถ้ารอให้พร้อมผมคงยังไม่ได้เริ่ม หลายคนรอให้พร้อมแต่สำหรับผมเริ่มเลยแบบไม่พร้อมและแก้ไขปัญหาตรงที่ไม่พร้อมระหว่างทางครับ
และนี่ก็เป็นอีก 1 อาชีพที่ใช้ความพยายาม มานะ อดทน ตั้งใจที่อยากจะมีธุรกิจเป็นของตนเอง ทำการเรียนรู้ฝึกฝนเรื่อยมา จนได้สินค้าเป็นของตนเองและในวันข้างหน้าเราอาจจะได้เห็นขนมโตเกียวกรอบของเขาโด่งดังเหมือน ต๊อบเถ้าแก่น้อย ก็เป็นไปได้
#ลุงแมน
ขอบคุณ
คุณปฐมพงษ์ ผุยกระโทก(กอล์ฟ)
สำหรับข้อมูลและเรื่องราว
- 65
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
