วันนี้เริ่มเรื่องใหม่ครับ...บทกลอนเรื่องสังข์ทองนี้ ไม่ค่อยยาวมากนักเนื้อหาก็กระชับ แต่เป็นกลอนที่สนุกเลยล่ะ...รสชาติของร้อยกรองไม่วิจิตรลายกนกซ้อนสามชั้นขนาดรามเกียรติ์ แต่ก็ไม่แซ่บตลาดแตกขนาดขุนช้างขุนแผน...เรียกว่ากำลังอร่อยกลมกล่อม
...แน่นอน พวกอิทธิฤทธิ์อิทธิเดช เทวดงเทวดา...ย่อมจะขาดไม่ได้...
แต่เสน่ห์อีกอย่างของบทละครเรื่องนี้คือ มีความเป็นคอมมิดี้เยอะมาก...การเล่าเรื่องนี้ ผมจะไปแบบช้าๆ เกาะไปกับบทกลอน โดยจะดึงกลอนบางบทที่น่าอ่านมาลงให้ทุกท่านได้ร่วมละเลียดกัน...เชิญเสพเลยครับ
สังข์ทอง ๑...
...นิยายแนวนี้ เริ่มต้นก็มักจะไม่พ้นในรั้วในวัง...เรื่องนี้ก็เริ่มจากเจ้าเมืองชื่อ ท้าวยศวิมล...
แกมีเมียสองคนชื่อคล้ายกัน...เมียใหญ่ เป็นมเหสีชื่อนางจันท์...เมียรองเป็นนางสนม ชื่อจันทา...
อยู่มานาน ท้าวยศวิมลคงไม่ค่อยมี วอเท่อร์เมดดิซีน...คือไม่มีน้ำยา ก็เลยไม่มีลูกซะที แปลว่าไม่มีทายาทสืบบัลลังก์
...เดือดร้อนสิฮะ และสมัยนั้นก็ไม่มีทำก๊งทำกิฟต์ เด็กหลอดแก้วก็ไม่มี...ก็เลยไปบนบานเทวดา ขอลูกซักคนเหอะ...
บนสวรรค์...ก็บังเอิญให้ถึงคิวเทวดาระดับเอลิสต์องค์นึง...ครบวาระต้องเกษียณพอดี อยู่นานกว่านี้เดี๋ยวผิดรัฐธรรมนูญ...เวลาเหมาะกันเป๊ะ...
เทวดาองค์นั้นก็เลยจุติจากสวรรค์ มาเข้าท้องนางจันท์ พระมเหสี...
แต่ถ้ามาธรรมดาๆ มันก็ไม่น่าสนใจสิฮะ...ก็เลยต้องมาเกิดแบบแปลกๆ...แปลกยังไงต้องติดตาม...
...พอถึงเวลาที่เมียใกล้คลอด...ท้าวยศวิมล ด้วยอารมณ์เห่อลูกก็มารอในห้องคลอด...
ระดับเจ้าเมืองนี่มาตัวเปล่าๆไม่ได้...เมียจะคลอดลูกทั้งที ต้องจัดเป็นอีเว้นต์ใหญ่โต...วงดนตรีก็ต้องมีด้วยนะฮะ...
ระหว่างที่ทีมหมอตำแยมาช่วยคัดท้องของนางจันท์มเหสี กดไปกดมา...เอ๊ มันแปลกๆเว้ย มือกดไปไม่เห็นเจอรูปร่างเด็ก ดิ้นก็ไม่ดิ้น...มันเป็นก้อนกลมๆแข็งๆยังไงไม่รู้...หมอตำแยก็เหงื่อตกมองตากัน...
พอถึงวินาทีสำคัญ...คอนดักเตอร์ให้สัญญาณ ดนตรีขึ้น...แถ่นแทนแท้นนนนน...
นางจันท์มเหสีก็คลอดลูกผลัวะออกมา...เป็นหอยสังข์...
ท้าวยศวิมลตกใจแทบสลบ...ลูกกรูเป็นหอย...ได้ไงฟระ
นางจันทาเมียรองอยู่ในนั้นด้วย ได้ทีก็จีบปากจีบคอ...ยังงี้มันกาลกิณีแน่นอนเพคะ...
ท่านท้าวตะโกนเรียกหมอทันที...ไม่ใช่หมอรักษาคน แต่เป็นหมอดู...มรึงมาทายหน่อยซิ เมียกรูออกลูกเป็นหอย...แปลว่าอะไร...
ด้วยความที่ท้าวยศวิมลเคยออกปากว่า ใครมีลูกชายจะยกเมืองให้...นางจันทาเมียรอง ก็เลยไปแอบเตี๊ยมกับหมอดูเจ้านี้ไว้ก่อนแล้ว...
หมอดูพอถูกเรียกให้ไปดูหอย...ก็เข้าทางพอดี...ทำเป็นขีดนู่นเขียนนี่ แล้วสรุปว่า...กาลกิณีแน่นวลพระเจ้าข้า...
...แล้วต้องทำยังไงล่ะท่านหมอ...ก็ต้องเนรเทศออกไปสิ ทั้งแม่ทั้งลูกเลยนะพระองค์...
อ้าว เทศก็เทศ...แล้วจริงๆท้าวยศวิมลมีรับสั่งแค่ให้เนรเทศ แต่เรื่องแบบนี้เหมือนลูกเข้าตีนนางจันทาในกรอบหกหลา เลยแอบกระซิบทหารคนสนิท...พอมรึงลากออกไปพ้นเมือง ก็เชือดซะทั้งแม่ทั้งลูก...อย่าให้เหลือ...
...แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ฆ่า เพราะทหารที่พาแม่ลูกออกมา เกิดนึกเกรงใจยังไงก็นายเก่า...แค่ปล่อยทิ้งไว้กลางป่า...ฮี่โธ่ เคยอยู่แต่ในรั้วในวัง มาหลงกลางป่า...ยังไงก็ไม่น่ารอดหรอก...
แต่ตามแนวนิยายแบบนี้ ไม่มีตายหรอก...สองแม่ลูกก็ต้องไปเจอสองตายายสิฮะ...แหม ตายายนี่มีเหมือนกันได้แทบทุกเรื่องสิน่า...
...อยู่กับตายายมาแบบนี้ได้ห้าปี ก็เก็บผักหักฟืนไปขาย แบบพอเลี้ยงตัวได้อย่างลำบากลำบน...แล้วนางจันท์ก็ใจเด็ดนะ ลูกเป็นหอยสังข์กลมๆแข็งๆไม่หือไม่อืออะไร...แกก็ยังไม่ทิ้ง อุตส่าห์เก็บไว้ยังงี้ตลอด...แต่ก็มีบ่นๆมั่ง...
“อุ้มเอาลูกน้อยหอยสังข์
สุดกำลังแม่แล้วพ่อทูนหัว
เลี้ยงไว้จะได้เป็นเพื่อนตัว
ทูนหัวไม่ช่วยแม่ด้วยเลย
เนื้อเย็นเป็นคนนะลูกแก้ว
ห้าหกขวบแล้วนะลูกเอ๋ย
กำดัดจะภิรมย์ชมเชย
ลูกเอ๋ยจะบรรเทาทุเลาแรง”
...ว่าก็ว่าเถอะพ่อคุณ เทวดาที่มาเกิดนี่ก็ไม่รู้คิดยังไง...เล่นองค์เหลือเกิน...จุติมาเป็นลูกเค้าแล้วก็ยังทำแปลกๆ...ซ่อนอยู่ในหอยซะงั้นมาตั้งห้าหกปี...ปล่อยให้คนเป็นแม่ลำบากสายตัวแทบขาด...
เพื่อนเทวดาที่อยู่บนสวรรค์ก็เลยเห็นว่าชักนานไปแล้วเดี๋ยวเรื่องไม่เดิน มรึงออกมาจากหอยได้ซะที...ตอนนานจันท์เข้าป่าหาผักหาฟืน...ก็เลย...
“จึงบันดาลให้เป็นไก่ป่า
กินข้าวมารดาหาช้าไม่
ขันก้องร้องตีกันมี่ไป
คุ้ยเขี่ยข้าวให้กระจายดิน”
...ก็คือมาแกล้งทำบ้านช่องให้เลอะเทอะซะยังงั้น...เทวดาในหอยจะได้ไม่อยู่เฉย
- 30
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
