#คุณเคยกลับไปรื้อข้าวของเก่าๆของคุณเองมั้ย
สิ่งที่คุณเจอคืออะไร เชื่อมั้ยว่าสิ่งๆนั้นมีความมหัศจรรย์ มากกว่าที่คุณคิด
ในลังเก่าๆที่ม่ามี้ แด๊ดดี๊ ของเรายังกรุณาเหลือเกินที่ไม่โยนมันทิ้งไปซะ หรือพวกโลภมากอย่างข้าน้อย ที่มีอะไรๆก็ชอบเก็บ เก็บหมด เก็บจริงๆ เก็บทุกอย่าง ไม่รู้จะเก็บ ม่า.....ง อะไรนักหนา
จนบรรดาญาติพี่น้องของข้าน้อยลงความเห็นเป็นมติเอกฉันท์ว่า...ขยะ ! ......
โค ตะ ระ โหดร้ายเลย ทำไมไม่เข้าใจข้าน้อยเสียเลย ไม่ใช่ว่าไม่อยากทิ้ง เออ..แต่ก็ไม่อยากทิ้งจริงๆนั่นแหละ แต่ แหม...ของมันไม่ได้เสียหาย ไม่ได้ผุพังนี่หว่า.......ใช่ม้า......!
ด้วยความคิดนี้เป็นปฐมเมื่อล่วงเวลาไปยาวยิ่งแล้ว ย้อนกลับมาดูลังเก่าๆ ของตัวเอง ที่ตอนนี้สภาพมันแบบว่า...โห...ขยะจริงๆด้วยว่ะ เออพวกผู้ใหญ่นี่ก็มองการณ์ไกลเนอะ รู้ด้วยว่าวันนึงมันต้องมีอนาคตเช่นนี้
ก็เลยเกิดเหตุการณ์รื้อค่ะ รื้อฟื้น ด้วยหวังว่า อันไหนไม่ค่อยได้ใช้ก็ทิ้งๆไปเหอะว้า...
(ทั้งที่ ที่ผ่านมากู๊...ก็ไม่เคยใช้ )
สิ่งที่เจอ....ไม่อยากเชื่อค่ะ ไม่อยากเชื่อจริงๆ
การ์ดปีใหม่....
เท่าที่เหลืออยู่ประมาณสิบใบได้ ความจริงจะบอกว่าปีใหม่ก็คงไม่ได้เพราะมันตั้งแต่ปีที่เรายังใส่กระโปรงจีบรอบสีน้ำเงินอยู่เลย ซักปี2540 ได้มั้ง แต่พอเปิดอ่าน อารมณ์ประมาณว่ามันส่งให้เมื่อต้นปีที่ผ่านมาแน่ๆเลย "............ขอให้แกมีความสุขในปีใหม่นี้นะ ที่สำคัญแกอย่าลืมแต่งกลอน ของ อ.สุดารัตน์ ให้ฉันนะแก............" นึกได้ค่ะสมัยนั้นข้าน้อยค่อนข้างเก่ง อิ อิ อิ เรียกว่าหัวหมอดีกว่า รู้งี้เรียนวิทย์-คณิต ซะก็ดี ( เกี่ยวกันไม๊ล่ะเนี่ย )
เข้าเรื่องต่อ อาจารย์ที่สอนวิชาภาษาไทย ให้แต่งกลอนสี่สุภาพหัวข้ออะไรก็ได้ ส่งเป็นคะแนนเก็บแต่เพื่อนๆไม่สามารถค่ะ ข้าน้อยก็เลย....ถูกต้องค่ะ.....แต่งให้เพื่อน...อ๊ะ..ๆ....อย่าคิดว่าเป็นคนดี แต่งแล้วก็เก็บเงินค่ะ บทละ 20 บาทส่ง 2 บท คิด 40 ใครที่คิดว่าแน่ แต่งต่อเองได้ ก็แค่ 20 ไม่ว่ากัน.... รับประกันว่าหัวข้อไม่ซ้ำ อักขระ สัมผัส ตรงเป๊ะ !!!ตอนแรกก็เหมือนตั้งรัฐบาล มีทั้ง agree และ not agree ค่ะ แต่แหมต้องวัดกันที่ผลงานใช่มะ ปรากฏว่า ประมาณ 7 - 8 คน ที่แต่งให้ เรียกว่าขายให้ดีกว่าเนอะ ได้คะแนน 8 หรือ 9 เต็ม 10 ทุกคนค่ะ อีพวกที่ใช้มันสมองว่ากูแต่งเองได้ ไม่ง้อมึงหรอก ถูกตีกลับมาแก้ใหม่ค่ะ อิ อิแต่ข้าน้อยก็ช่วยนะ ช่วยๆกันไป เพราะอารมณ์ ม.ปลาย อารมณ์เดียวกันหมด คือ รีบๆเรียน มีงานก็รีบๆทำส่ง ให้ทำรายงานก็รีบๆทำ ไม่มีกะจิตกะใจจะมานั่งประณีตศิลป์ให้ดูดีมีชาติตระกูล ด้วยว่าเราจำเป็นต้องหาที่เรียนใหม่ ไหนจะต้องสมัครเอ็นฯ ตอนนั้นใช้ คะแนน GPS. รวมกัน 5 เทอมค่ะและที่เป็นบุญคุณยิ่งยวดคือ ข้าน้อยได้โควต้าที่ราชภัฎสวนสุนันทา สัมภาษณ์อย่างเดียวไม่ต้องสอบ และผ่านด้วย ( เอาไว้จะเล่าวันสัมภาษณ์ให้ฟังเผื่อเป็นแนวทางให้ท่านๆทั้งหลายที่ต้องเข้าสัมภาษณ์ที่ต่างๆนะคะ รับรอง มันส์...พะยะค่ะ ) ดังนั้น ข้าน้อยจึงมั่นใจได้ว่ามีที่เรียน ชัวร์
และพ่อ แม่ก็ปลื้มปีติกับข้าน้อยมากด้วยพ่อบอกว่า เรียนที่ไหนก็เรียนไป แค่นี้ก็ดีแล้ว เราเป็นคนดี อยู่ที่ไหนก็ดี พ่อไม่เคยน้อยใจด้วยว่าลูกได้เรียนแค่ราชภัฎ ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยดังๆเหมือนคนอื่น
เข้าเรื่องต่อ เมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าพเจ้าจึงมีเวลาที่จะเกเรมากขึ้น เพราะเกรดเทอมสุดท้ายไม่ได้ใช้แล้ว แต่ไอ้ครั้นจะช่วยเพื่อนอย่างเดียวมันก็หลายคนนะ จะช่วยได้หมดเหรอแล้วครอบครัวก็ขัดสน ดังนั้น ถือว่าเป็นข้อแลกเปลี่ยนดีกว่า หลังๆ ต้องจดวิชาสังคมศึกษา
แปลกมั้ยคะ ทำไมวิชาสังคมต้องให้นักเรียนจด จด และก้อ จดเพื่ออะไร อาจารย์อ่านมั้ย....ไม่อ่าน .... การันตีค่ะ เพราะเคยมาแล้ว จดวิชาสังคม แล้วส่งสมุดเก็บคะแนนจิตพิสัยค่ะ แต่เพื่อนข้าน้อยบางตัว มันไม่จดค่ะพอถึงเวลาส่งไม่มีส่งติด ร. นะคะ ข้าน้อยก้อเลย ม่ะ เล่มล่ะ 300 กูจัดให้ ....ได้เกือบ 15 เล่ม รับประกันจำนวนหน้า ลายมือไม่ซ้ำ ชัวร์ตอนแรกเราก้อเขียนตามข้อมูลเป๊ะ พอเล่มหลังๆจินตนาการเริ่มบรรเจิดค่ะ เอาวะ....ลองดู.....ข้าน้อยลงมือละเลงบทเพลงไม่อาจเปลี่ยนใจ ของ เจมส์ เรืองศักดิ์ทันทีค่ะบางเล่มเพื่อนออกแนวกวนตรีน ก้อเขียนด่ามันซะงั้น...บางเล่มก้อเขียนระบายไร้สาระ เอาดื้อๆนี่แหละ ทุกวันนี้ มันยังไม่รู้เลยอ่ะ ว่าเขียนด่ามัน ฮาค่ะ....
ประกาศนียบัตร ....
ประมาณ 3 - 4 ใบ ไม่ได้อวดนะคะแต่มันมีความหลังที่ข้าน้อยเจ็บปวดมาก ตอนเป็นนักเรียนมัธยม ชอบกิจกรรมค่ะเลยมีโอกาสได้เข้าแข่งขันบ่อยๆ และได้รางวัลเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง แต่ได้ทุกเวทีที่เข้าประกวด ที่ภูมิใจมากๆ ก้อคือรางวัลพูดสุนทรพจน์ของพรรคประชาธิปัตย์และรางวัลอันดับสองของประเทศไทยในการประกวดผู้ประกาศข่าว และได้ขึ้นรับรางวัลที่สนามเสือป่าด้วยค่ะ และอื่นๆอีกมากมายที่รับประกันอนาคตได้เลยค่ะว่าสว่างไสวแน่นอนแต่บ้านที่อาศัยดีๆ อยู่ดีๆ กลับโดนไฟไหม้เอาซะอย่างนั้น หมดค่ะ หมดจริงๆ หมดตัว เหลือแค่เสื้อผ้าที่ใส่ กับชีวิตที่อยู่มาได้แค่นั้นจริงๆ
ปากกา
หลายด้ามอยู่ค่ะ ตอนที่เก็บครั้งแรกมันยังใช้ได้อยู่เลยค่ะ แต่ด้วยความที่ว่า....งก เลยเก็บไว้หวังว่าเดี๋ยวเอาออกมาใช้ แล้วก้อลืมค่ะ พอมาดูอีกทีใช้ไม่ได้แล้วค่ะ นี่แหล่ะ งกนักไม่ให้คนอื่นใช้ สุดท้ายตัวเองก็ไม่ได้ใช้เอง...สม
รายงาน
ตั้งแต่สมัยพระเจ้าเหา ลองเปิดดู งงค่ะ อ้าว กูเคยทำรายงานเรื่องนี้ด้วยเหรอ เออ...แปลกดี นี่ลายมือ ใช่มั้ยเนี่ย
เนี่ยแหล่ะค่ะ ลังขยะของข้าน้อย นี่ยังมีของอีกเยอะเลยค่ะ เพราะมีอีกหลายลังเลยอ่ะ อิ อิ อิ ไว้วันหลังนะคะจะมารื้อลังอีกค่ะ
#ฝากกดไลค์กดแชร์เพจน้อยๆนี้หน่อยนะคะ
💖💖💖💖💖💖💖💖
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
