21 มี.ค. 2019 เวลา 10:55 • ปรัชญา
อ่านบนเว็บ > https://read555.com/266
สวัสดียอดนักอ่านทุกท่านครับ วันนี้จ๊อดก็มากับบทความสั้นๆ เบาๆ แต่ให้ข้อคิดได้ดีทีเดียว …เรื่องนี้จ๊อดไปอ่านเจอที่ คิดเป็น.com เป็นเรื่องที่แปลโดยคุณ“ขจรศักดิ์” …อ่านสนุก หักมุมดี เลยเอามาปัดฝุ่น เรียบเรียงใหม่ สไตล์จ๊อดซะหน่อย จะเป็นอย่างไรนั้น ไปดูกันเลยครับ!
ณ บ้านหลังหนึ่ง …มีกาน้ำชาสูงค่า เป็นกาที่ปั้นมาจากดินชนิดพิเศษที่สุดของประเทศจีน เจ้าของบ้านเลยวางไว้ที่หัวเตียงอย่างทะนุถนอม
มีอยู่คืนหนึ่ง มือของเขาไปปัดโดนฝากาน้ำชากระเด็นตกลงพื้น เพราะไม่ทันระวัง เขาทั้งโกรธทั้งเจ็บใจ และคิดว่าเมื่อฝาแตกแล้ว จะเก็บกาไว้ดูให้เจ็บใจอีกทำไม!? …คิดได้ดังนั้น เขาจึงหยิบกาน้ำชาขว้างออกไปนอกหน้าต่าง
รุ่งเช้าตื่นขึ้นมา เขาลุกลงจากเตียง พลันมองเห็นฝากาน้ำชาหล่นอยู่บนรองเท้านุ่นที่ข้างเตียง สภาพสมบูรณ์ไม่แตกเสียหายแม้แต่น้อย แต่เมื่อคืนเขาขว้างกาน้ำชาทิ้งไปแล้ว ยิ่งทำให้เขารู้สึกเจ็บใจ! เลยกระทืบฝาจนแตกละเอียด
พอตอนสายๆ เขาเดินออกไปนอกบ้าน ปรากฏว่ากาน้ำชาที่ขว้างออกไปเมื่อคืนนั้น ยังคาอยู่บนต้นไม้แบบไม่มีอะไรบุบสลาย!
เรื่องบางเรื่อง รอคอยสักนิด รอดูสักหน่อย ไตร่ตรองสักพัก เพราะเรื่องบางเรื่อง อาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่เราเห็นเราเข้าใจ …ความวู่วามเปรียบเหมือนปีศาจร้าย ฝึกให้ใจเย็นไว้หน่อย นั่นคือวิถีของคนฉลาด
สำหรับจ๊อดก็หวังว่าเรื่องนี้ จะให้ข้อคิดกับยอดนักอ่านทุกท่านนะครับ จ๊อดเชื่อว่าเรื่องนี้สามารถนำไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันของเราได้
เพราะบ่อยครั้งที่คนเรามักจะเผลอใช้อารมณ์ชั่ววูบ ทำลายสิ่งต่างๆ รอบตัว อาจไม่ได้หมายถึง “สิ่งของ” เพียงอย่างเดียว แต่หมายถึง “ความรู้สึก” ของคนรอบข้างด้วย
…ขอให้ทุกคน ใจเย็นเป็นสุข นะครับ ไว้เจอกันบทความต่อไป …ท่านใดมีความคิดเห็นอย่างไร ก็อย่าลืมคอมเม้นต์บอกจ๊อดด้วยนะครับ!
เรียบเรียงโดย : จ๊อด ยอดนักอ่าน
โฆษณา