อสูรกินคนแห่งซาโว “Tsavo maneaters”
ผีร้ายและความมืด เป็นสมญาของสิงโตกินคนสองตัวที่ออกอาละวาดฆ่าคนงานก่อสร้าง ซึ่งเป็นแรงงานสร้างทางรถไฟจากเคนยาไปอูกันดา ตั้งแต่เดือนมีนาคมถึงธันวาคม ปี ค.ศ. 1898 โดยเหตุการณ์ครั้งนั้นถูกเรียก ว่า ตัวกินคนแห่งซาโว “Tsavo maneaters”
ในปลายศตวรรษที่ 19 จักรวรรดิอังกฤษได้เข้าครอบครองดินแดนอาฟริกาตะวันออก และเริ่มการแข่งขันกับจักรวรรดิฝรั่งเศสและเยอรมัน ในการกอบโกยความมั่งคั่งจากกาฬทวีป
โดยเป้าหมายหลักคือการค้างาช้างและทรัพยากรธรรมชาติอื่นๆ และเพื่อการนี้ จักรวรรดิอังกฤษได้วางแผนสร้างทางรถไฟจากเมืองท่า มอมบาซา ในบริติช อีสต์ อาฟริกา(เคนยา ในปัจจุบัน)ไปถึงอูกันดา
ต้นปี ค.ศ. 1898 ทางการอังกฤษได้เริ่มต้นสร้างทางรถไฟข้ามแม่น้ำซาโว ในเคนยา โดย โครงการนี้ มีผู้ควบคุม คือ พันเอก จอห์น เฮนรี่ แพ็ตเตอร์สัน (John Henry Patterson) ซึ่งเพิ่งเดินทางมาจากอินเดียและเพิ่งมายังอาฟริกาเป็นครั้งแรก ในชีวิต
สำหรับแรงงานในการสร้างแม่น้ำและวางรางรถไฟผ่านผืนป่าซาโวนั้น ทางการอังกฤษได้นำแรงงานชาวอินเดียจำนวนสามพันมาเป็นแรงงานก่อสร้าง โดยมีแคมป์ใหญ่อยู่ในผืนป่าซาโว
John Henry Patterson
ปลายเดือนมีนาคม ค.ศ.1898 สิงโตตัวหนึ่งได้บุกเข้าไปลากคนงานชาวอินเดียจากในแคมป์ออกไปกัดกิน เริ่มแรก แพ็ตเตอร์สันยังไม่เชื่อว่าจะมีสิงโตเข้ามาจู่โจมแคมป์ เนื่องจากไม่พบศพเหยื่อ จน กระทั่งเจ้าสิงโตอีกตัวมาคาบคนงานไปกินอีกคนทิ้งเศษซากไว้ไม่ห่างจากแคมป์ ผู้พันจึงวางแผนล่ามัน
สิงโตนักฆ่าทั้งสองตัว เป็นสิงโตเพศผู้ พันธุ์ซาโว ซึ่งเป็นสิงโตพันธุ์หนึ่ง ที่มีขนาดใหญ่และมักร่วมมือสิงโตเพศเดียวกันตัวอื่นเพื่อล่าอาหาร จุดเด่นคือ พวกตัวผู้จะมีแผงคอสั้นๆหรืออาจไม่มีแผงขนที่คอ
สิงโตทั้งสองออกล่าคนงานทุกสามสี่วัน จนสร้างความหวาดผวาไปทั่วแคมป์ ผู้พันวางแผนล่ามันหลายวิธี ทั้งวางกับดัก ออกตามรอยและใช้เหยื่อล่อ แต่ไร้ผล ส่วนพวกคนงานพยายามป้องกันตัวด้วยการนำหนามมาล้อมรั้วรอบบริเวณที่พัก ทว่าสิงโตคู่นี้ก็ฉลาดพอที่จะคลานลอดรั้วหนามเข้าไปฆ่าคนและกินเป็นอาหาร
ต่อมา พวกคนงานได้ขุดหลุมและลงไปนอนในหลุมโดยเอาไม้หมอนรางรถไฟเรียงผิดไว้ด้านบน ทำให้พวกสิงโตไม่อาจทำอันตรายได้ พวกมันจึงหลบไป ทว่า เมื่อคนงานกลับมานอนข้างบน พวกสิงโตก็ออกมาฆ่าและกินคนงานอีกครั้ง
ยิ่งนานวัน สิงโตคู่นี้ก็ทวีความกล้ามากขึ้นเรื่อยๆ จนถึงกับไล่ฆ่าคนงานขณะที่พวกเขากำลังออกทำงานกันตอนกลางวันแสกๆ
สถานการณ์สิงโตกินคนทวีความรุนแรงจนคนงานก่อหวอดประท้วงและเมื่อถูกบังคับให้ทำงานต่อ ก็มีคนงานกลุ่มหนึ่งวางแผนฆ่าแพ็ตเตอร์สัน ทว่าโชคยังดี ที่พวกก่อการถูกจับกุมได้หมด อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ยังเลวร้ายลงเรื่อยๆ จนเมื่อสิงโตทั้งสองตัวบุกโรงพยาบาลสนามของแคมป์
ทำให้มีคนงานตายและบาดเจ็บหลายคน พวกคนงานที่เหลือก็พร้อมใจกันประท้วงหยุดงานโดยสิ้นเชิง ซึ่งความร้ายกาจของสิงโตทั้งสองตัว ทำให้พวกคนงานและชาวพื้นเมืองหวาดกลัวอย่างมากและเรียกขานพวกมันว่าผีร้ายและความมืด
จอห์นต้องหยุดงานทำสะพาน และเริ่มออกล่าสิงโตคู่นี้อย่างเอาเป็นเอาตาย แต่กระนั้นจอห์นก็ไม่สามารถฆ่าสิงโตคู่นี้ได้เสียที จนกระทั้งเขายิงสิงโตตัวแรกได้เมื่อวันที่ 9 ธันวาคม 1898 ขณะนั่งซุ่มบนห้าง
และสามสัปดาห์ต่อมาเขาก็ฆ่าสิงโตตัวที่สองได้ โดยสิงโตทั้งสองตัวมีขนาดใหญ่ถึง 3เมตร (วัดจากจมูกถึงปลายหาง) นอกจากนี้จอห์นและคณะยังพบถ้ำที่เป็นที่อยู่ของมันซึ่งได้พบซากของผู้ตกเป็นเหยื่อของสิงโตจำนวนมาก มีทั้งกระดูก เสื้อผ้าและเครื่องประดับ
หลังจากจัดการสิงโตทั้งคู่ได้สำเร็จ แพ็ตเตอร์สันก็กลับมาสร้างสะพานต่อจนสำเร็จลุล่วงเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ ปี ค.ศ.1899 และเขาได้เขียนหนังสือเล่าถึงเหตุการณ์นี้ในชื่อ “The Man-Eaters of Tsavo (1907)” โดยจำนวนผู้ตกเป็นเหยื่อสิงโตคู่นั้น ไม่สามารถระบุได้ชัดเจน แต่หลายคนเชื่อว่าเหยื่อน่าจะสูงถึง 135-140 คนหรือ มากกว่านั้น
แต่จากงานวิจัยในภายหลังชี้ว่าอาจมีเพียง 35 คนเท่านั้น
นักวิจัยจากหลายสถาบันหาสาเหตุว่าทำไมสิงโตคู่นี้ จึงเลือกที่จะล่ามนุษย์เป็นอาหาร หนึ่งในนักวิจัยในทีมระบุว่าอาจเป็นเพราะ “โรคไวรัสวัว” โรคระบาดที่ได้ฆ่าเหยื่อตามธรรมชาติของสิงโตในพื้นที่นั้นไปจนเกือบหมด
ประจวบเหมาะกับการรุกล้ำเขตของที่อยู่สิงโต เมื่อมนุษย์จำนวน 3,000 คนมาอยู่รวมกัน คราวเคราะห์จึงมาตกที่มนุษย์ สิงโตผู้หิวโหยจึงจำเป็นต้องล่ามนุษย์เป็นอาหารเพื่อความอยู่รอด
เรื่องราวของสิงโตนักล่ามนุษย์คู่นี้ เคยถูกนำไปสร้างเป็นภาพยนตร์ฮอลลีวูด เรื่อง The Ghost and the Darkness ในปี 1996
ขอบคุณข้อมูลจาก
- 10
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
