28 มี.ค. 2019 เวลา 03:51 • การศึกษา
สังคมในปัจจุบัน. คือสังคมหน้ากาก สังคมที่ต้องเอาตัวรอด
เมื่อก่อนสมัยที่ยังไม่มีโอกาสเจอโลกใบใหญ่ ไม่ได้เจอผู้คนมากมาย ตอนที่ยังอยู่ในโลกเล็กๆนั้น เราเคยสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่า จะไม่มีวันเข้าไปพัวพันในสังคมหน้ากาก ที่ๆมีแต่ผู้คนใส่หน้ากากคุยกัน ที่ๆมีแต่คนเสเเสร้งแกล้งทำ มันน่ารำคาญที่สุด
เราเป็นคนที่คิดอะไรก็พูดออกไป แต่แน่นอนเรารู้กาลเทศะและมีมารยาทดีพอ ไม่ใช่พวกที่พูดจาขวานผ่าซาก หรือใช้คำหยาบคาย
แต่เราแค่ไม่เคยต้องเสแสร้งกับใครทั้งนั้น เลยได้ฉายา หยิ่ง มาตั้งแต่เรียนประถม เพียงเพราะทำอะไรตามใจตัวเอง อยากคุยกับใครก็คุย ไม่อยากคุยกับใครก็ไม่คุย
แต่เมื่อโตขึ้น ได้ก้าวเข้าไปในสังคมที่ต้องเอาตัวรอด ได้ลิ้มชิมรสกับการทำงาน ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าจะเป็นตัวของตัวเองไม่ได้
ด้วยนิสัยที่เป็นคนตรงไปตรงมา นิ่งๆไม่ค่อยสุงสิงกับใครเกินจำเป็น และคุยเฉพาะเรื่องสำคัญ มันกลับทำให้เราอึดอัด บรรยากาศในการทำงานร่วมกับผู้อื่นเริ่มไม่ปกติ
และสิ่งๆนั้นที่เราไม่อยากให้ตัวเองเป็นที่สุดก็ได้เกิดขึ้น เรายิ้มและหัวเราะไปกับมุกฝืดๆของหัวหน้า เราคุยในเรื่องที่ตัวเองไม่ชอบกับเพื่อนร่วมงาน
เราเผลอทำท่าเห็นอกเห็นใจกับคนที่เเสร้งทำตัวน่าสงสาร เพื่อต้องการให้คนอื่นช่วยเหลือ
กว่าจะทันรู้ตัว ก็ได้ใส่หน้ากากเข้าไปอยู่ในสังคมจอมปลอมเสียแล้ว
เรากลับบ้านมานั่งคุยกับตัวเอง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมต้องทำแบบนั้น
และก็ได้คำตอบว่ามันคือสัญชาตญาณในการเอาตัวรอดของเราเอง โลกใบนี้ปลาใหญ่ย่อมกินปลาเล็กเสมอ ถ้าไม่หาทางรอด ก็ต้องตาย
มันน่าน้อยใจที่ต้องยอมรับว่าตัวเราตอนนี้นั้นเล็กแค่ไหน เราไม่สามารถปฎิเสธความสัมพันธ์เสแสร้งที่ผู้คนส่งมาให้ได้เลย
ต้องยอมรับด้วยว่ามันคือการเข้าสังคมอย่างหนึ่ง เพื่อความเจริญก้าวหน้าของตัวเอง มันคือมารยาททางสังคมที่เราต้องปฎิบัติตอบรับการกระทำ ของบุคคลที่ยื่นมิตรไมตรีมา
มันเป็นเรื่องยากที่จะประสบความสำเร็จโดยไม่รู้จักอ่อนน้อมถ่อมตนกับผู้ใหญ่ โดยไม่สร้างมิตรกับเพื่อนร่วมงาน เพราะเราจะไม่ได้รับความช่วยเหลือ และคำติชมเพื่อพัฒนาตัวเองในวันต่อไป
วันนี้จึงเริ่มเข้าใจและพยายามยอมรับมันเงียบๆ แต่เราก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่นะคะ เราไม่ได้เลียแข้งเลียขาเจ้านาย ไม่ได้นินทาใครลับหลัง ยังชมและติต่อหน้า
ถึงแม้จะใส่หน้ากาก และต้องทำหลายอย่างขัดใจตัวเองไปบ้าง
แต่อย่างน้อยเราก็เลือกได้ ว่าจะใส่หน้ากากกับใครหรือไม่ใส่หน้ากากกับใคร และจะไม่ใส่หน้ากากจนมันกลายเป็นความเคยชิน เมื่อถึงเวลาเจอคนที่จริงใจ เราจะยอมปลดมันออกแน่นอน
ด้วยประสบการณ์อันน้อยนิด อาจจะมีความคิดเห็นที่ต่างหรือยังไม่ถูกต้องนักสำหรับรุ่นพี่ที่นี่ ต้องขอโทษด้วยนะคะ ถ้าใครมีคำแนะนำอะไรก็ช่วยด้วยนะคะ
ขอขอบคุณ storylog
โฆษณา