นิทานสมอง
“ เปาบุ้นจิ้น ตัดสินคดี หมาปักกิ่ง “
- จอหงวนหนุ่มกับคหบดีเฒ่า
นั่งสนทนากันอยู่ในโรงเตี้ยม -
- การสนทนานี้ถ้าใครเดินผ่านมาก็จะรับรู้ได้ว่า
เป็นการสนทนาเพื่อชัยชนะ
มากกว่าสนทนาเพื่อนผูกมิตร
จอหงวนหนุ่มนั้นค่าที่เพิ่งสอบจะหงวนได้ก็รู้สึกภูมิใจ
และมั่นใจในความรู้ความสามารถของตน
ส่วนคหบดีเฒ่าแม้จะร่ำเรียนมาน้อย
แต่ก็ลำพองว่าตนเองสร้างฐานะขึ้นมาได้
ก็ด้วยความสามารถของตนเองเช่นกัน
- ทั้งสองคุยกันจนมาถึงเรื่องหนึ่งที่จอหงวนรู้สึกขัดใจ
นั่นคือคหบดีเฒ่าอธิบายว่า หมาปักกิ่งนั้นเป็นผลผลิต
ของสิงโตกับหมูป่าผสมกัน เพราะบรรพบุรุษ
ของคหบดีเฒ่าเคยเห็นหมาปักกิ่งอยู่ในหมู่สิงโต
- จอหงวนหนุ่มพยายามอธิบายอยู่หลายครั้งว่า
หมาปักกิ่งเป็นเพียงหมาพันธุ์หนึ่งที่มีหน้าตาอย่างนั้น
ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับสิงโตหรือหมูป่า
แม้จะมีเขี้ยวโผล่มาข้างปาก
หรือขนที่ข้างหูยาวคล้ายสิ่งโต
คหบดีเฒ่าก็ยังใช้คำพูดเดิมๆ ว่าคนหนุ่มรุ่นใหม่
มักเชื่อแต่ตำรับตำรา คนเก่าคนแก่เขาบอกต่อกันมา
เพราะเขาเคยเห็นมาด้วยตาแล้วว่า
หมาปักกิ่งนั้นคลอดมาจากครรภ์ของสิ่งโตจริงๆ
ทั้งคู่เถียงกันหน้าดำหน้าแดงจนเกิดโทสะ
จอหงวนจึงลุกขึ้นตบโต๊ะแล้วส่งเสียงดัง
“ ท่านผู้เฒ่า เรามาพนันกันไหม
ถ้าหมาปักกิ่งเป็นลูกของสิงโตกับหมูป่าจริง
ข้าขอเอาตำแหน่งจอหงวนเป็นเดิมพัน “
คหบดีเห็นจอหงวนแสดงกิริยาเช่นนั้นก็รู้สึกอับอาย
ที่คนรุ่นลูปมาก้าวร้าวใส่ จึงลุกขึ้นแล้วก็คว้าจอกเหล้า
ขว้างใส่ตู้กระจกในโรงเตี้ยมจนแตก
ผู้คนในโรงเตี้ยมต่างหันมาดูคู่วิวาท
“ ข้ารับท้าพนันท่าน
ถ้าหมาปักกิ่งไม่ได้เป็นลูกสิงโตกับหมูป่า
ข้าจะยกทรัพย์สินเงินทองที่ข้ามีมั้งหมด
รวมไปถึงลูกและภรรยา ให้เป็นสมบัติของเจ้า “
จอหงวนเห็นแววตาแดงก่ำด้วยความโกรธ
ของคหบดีเฒ่า ก็เกิดโทสะเพิ่ม
จึงเอามือจับโต๊ะแล้วเอียงให้โต๊ะล้มลง
จนข้าวของแตกระเนระนาด
“ดีละ เราจะได้เห็นดีกันแล้วท่านจะให้ใครเป็นผู้ตัดสิน”
“ ใครเล่าจะรู้ความจริงและเที่ยงธรรมพอที่จะบอกได้ว่า
หมาปักกิ่งนั้นแท้จริงแล้วเป็นลูกของสัตว์ชนิดใด “
- เราไปหาท่านเปาบุ้นจิ้นกันเถิด
- ที่ศาลไคฟง
หลังเปาบุ้นจิ้นฟังความจากคู่กรณีทั้งสอง
จนครบถ้วนแล้ว เปาบุ้นจิ้นจึงได้ตัดสินให้ทั้งสอง
ถูกปรับเงินคนละห้าสิบชั่ง และจำคุกคนละสองวัน
ด้วยความผิดฐานเล่นการพนันและทะเลาะวิวาท
อีกทั้งให้ทั้งสองชดใช้ค่าเสียหายของโรงเตี้ยม
ที่ทั้งสองวิวาทกันจนเสียหายเป็นจำนวนสองเท่า
- บนโต๊ะน้ำชา ระหว่างรอการตัดสินคดีต่อไป
จั่นเจ่าองครักษ์คนสนิทของเปาบุ้นจิ้นได้เอ่ยถามขึ้น
“ท่านเปา ท่านก็รู้มิใช่หรือว่าหมาปักกิ่งเป็นเพียงหมา
พันธุ์หนึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับสิงโตและหมูป่า”
- เปาบุ้นจิ้นวางถ้วยน้ำชาลง แล้วลูปเคราเบาๆ
“ ข้าไม่ได้มีหน้าที่ตัดสิน
ความถูกผิดของความจริงของโลก
ข้ามีหน้าที่ตัดสินความถูกผิด
ของความเหมาะสมในสังคม
หรือที่เจ้าเรียกมันว่า”กฏหมาย”นั่นอย่างไร “
* [เรื่องรางของเปาบุ้นจิ้นตอนนี้ หากจะไปหาอ่านจากหนังสือพงศาวดารจีน หรือนิยายจีน หรือไปค้นหาภาพยนตร์โทรทัศน์ตอนเก่าๆ ก็จะไม่มีทางหาเจอ เนื่องจากเป็นเปาบุ้นจิ้นตอนที่ผมเขียนขึ้นมาเอง] *
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
ฝาก’กด’ติดตาม(follow)กันด้วยนะ
🤟🏻
🤟🏽
🤟🏿
ขอบคุณหนังสือดีๆ
| นิทานล้านบรรทัด |
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
