นิทานสมอง
“ ฉันอายุ เท่าไหร่ ? “
- วันหนึ่ง ชายชราผู้มีหน้าตาเหี่ยวย่นผู้หนึ่ง
ตื่นเช้าขึ้นมาแล้วก็จำไม่ได้ว่าตัวเองอายุเท่าไหร่
ด้วยความตกใจ ชายชรารีบเดินออกมานอกบ้าน
เพื่อจะถามคนแถวนั้นเกี่ยวกับอายุตัวเอง -
- “พ่อหนุ่ม” ชายชราเอ่ยถามชายหนุ่ม
ที่กำลังเดินผ่านไปอย่างเร่งรีบ
“พ่อหนุ่ม รู้ไหมฉันอายุเท่าไหร่”
ชายหนุ่มไม่หยุดเท้า
“ฉันต้องรีบไปฉันเป็นคนมีธุระมาก
อีกไม่กี่ปีฉันก็จะรวยแล้ว อีกไม่กี่ปี อีกไม่กี่ปี”
เขาพูดโดยไม่มองหน้าชายชรา
สายตาเขามองตรงไปข้างหน้าที่กำลังมุ่งไปอย่างเดียว
เมื่อเห็นดังนั้นชายชราจึงมองหาคนอื่นๆต่อ
หญิงสาวใส่ชุดคลุมท้องคนหนึ่ง
เดินไปเดินมาอยู่ที่ฝั่งตรงข้ามของถนน
ชายชราไม่รอช้ารีบเดินข้ามถนนไปหาหญิงสาวทันที
“แม่หนู ขอโทษทีน่ะ แม่หนูไม่รีบไปไหนใช่ไหม”
ชายชราถามเบาๆ
“ไม่หรอกลุงฉันไม่มีวันไปไหนหรอก”
น้ำเสียงของหญิงสาว
เป็นเสียงสั่นอย่างคนที่กำลังร้องไห้
“แม่หนูร้องไห้อยู่หรือ” ชายชราถาม
“ฉันไม่มีวันไปไหน ไม่มีวันไปไหน
ฉันจะรอเขาอยู่ตรงนี้”
หญิงสาวยังคงเดินวนเวียน
“ฉันจะรอเขากลับมารับฉัน ฉันจะรอ”
“แม่หนูพอจะรู้ไหมว่าอย่างฉันนี่อายุสักกี่ปี”
ชายชราถามหญิงสาวด้วยความเกรงใจ
“กี่ปีหรือ อีกกี่ปีฉันก็จะรอ ไม่ว่ากี่ปีฉันก็จะรอ”
หญิงสาวป้ายน้ำตา
ชายชราเดินจากหญิงสาวมา
ตลอดทางเขาไม่เจอผู้คนให้ถามเลย
- จนกระทั่งถึงตลาด
ชายชราเดินเข้าไปหาแม่ค้าคนแรกที่เจอ
“แม่ค้า ฉันอยากจะถามอะไรหน่อย
คนแก่ไอย่างฉันนี่อายุสัก...”
ชายชราพูดไม่ทันจบประโยค แม่ค้าก็พูดขึ้นทันที
“เก็บไว้ได้หลายวัน ไม่หมดอายุง่ายๆ
กลับถึงบ้านแล้วใส่ตู้เย็นเลยนะ เอากี่ถุง”
แม่ค้าส่งยื่นถุงใส่ขนมใส่หน้าชายชรา
เพื่อเชิญชวนให้ซื้อ
“ฉันแค่อยากจะถามว่าแม่ค้ารู้จักฉันไหม
ถ้าไม่รู้จัก พอจะรู้ไหมว่า
หน้าตาอย่างฉันนี่อายุสักประมาณเท่าไหร่
ชายชราถาม
“เหมาหมดสิลุง เหลืออีกแค่แปดถุงเอง
เหมาหมดแล้วเดี๋ยวฉันบอก”
แม่ค้าตั้งแง่ ชายชราดีใจ
ล้วงมือลงไปในกระเป๋ากางเกง
เพื่อจะหยิบเงินให้แม่ค้าขนม
แล้วชายชราก็ต้องผิดหวัง
“แม่ค้า ฉันไม่มีเงินติดกระเป๋าเลยสงสัยจะลืมไว้ที่บ้าน”
ชายชราหันรีหันขวางสักครู่แล้วก็พูดขึ้น
“แม่ค้าบอกฉันก่อนได้ไหม
แล้วเดี๋ยวฉันกลับไปเอาเงินที่บ้านมาเหมาขนม”
ระหว่างที่กำลังรอคำตอบ
เด็กหนุ่มคนหนึ่งท่าทางร้อนรน
ก็เบียดตัวผ่านชายชราเข้ามายืนหน้าแผงขายขนม
“แม่ค้า ซื้อสิบถุง ขายอย่างไรละ”
แม่ค้าเลิกสนใจชายชราทันที
“มีไม่ถึงสิบถุงแล้ว มีแค่แปดเอาไหม”
“เอาสิ แปดก็แปด”
ชายหนุ่มผู้มาใหม่ล้วงกระเป๋าสตางค์
- ชายชราค่อยๆเดินเลี่ยงออกมา
เขามองเขาไปในตลาด มีผู้คนเดินกันขวักไขว่
ทั้งคนขายและคนซื้อ เสียงพูดกันอื้ออึง
ชายชราเริ่มสังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
ทุกเสียงที่ออกมาจากปาก ล้วนเป็นเสียงที่พูดเพื่อตัวเอง
ไม่มีใครเลยที่สนใจเรื่องคนอื่นจริง
- “ ชราค่อยๆ เดินกลับบ้านอย่างไม่รีบร้อน
เขาไม่คิดจะถามใครอีกแล้วว่าตัวเองอายุเท่าไหร่ “
ขอบคุณที่อ่านจนจบ
เราจะมีหนังสือดีๆมาแบ่งปันกันเรื่อยๆ
ฝาก’กด’ติดตาม(Follow)ด้วยครับ
🤫
ขอบคุณหนังสือดีๆ
| นิทานล้านบรรทัด |
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
