1. หาที่ลง และถามหาความรับผิดชอบ จากทุกๆสิ่ง ไม่ว่าคน สัตว์ สิ่งของ หรือแม้แต่โชคชะตา เทวดาอารักข์ ถ้าอยู่ตรงนั้นโดนหมด เชื่อเถอะสุดท้ายคนเหล่านั้นมักไม่เคยโทษตัวเอง
2. หาคำปลอบใจ จากหมู่มิตร และเหตุผลต่างๆไว้แก้ตัวต่อสาธารณะมิตรห่วยๆของตัวเอง อธิบายคือคนล้มเหลวส่วนใหญ่ก็จะมีสภาวะแวดล้อมคล้ายๆกับสิ่งที่ตัวเองเป็น และหมู่มิตรเหล่านี้พร้อมที่จะมีวาจาอ่อนหวาน ปลอบประโลมหัวใจสะออนที่ล้มเหลวมาจากการกระทำที่ผิดพลาดของตัวเองเหมือนๆกัน ภาษาผมเรียกว่า "อบอุ่นไปวันๆ" ก็อยู่ด้วยกันแค่นี้ ต่างคนต่างอวยกันเอง "ใช่ๆนายลาออกจากงานนี้ดีอยู่แล้ว เจ้านายแกมันห่วย" "งานนี้มันไม่ใช่แนว" "คนนั้นเขาโกงนายนายจึงเจ๊ง" "หุ้นที่นายซื้อตอนราคากำลังขึ้นอีกวันมาตกฮวบก็ต้องโทษตลาดโทษโลกที่แกว่งไปมานะไม่ใช่นายที่ผิด" "นายเก่งมากอยู่แล้วครั้งนี้ที่ล้มเหลวนายอาจจะดวงไม่ดี" "เจ้าแม่สำนักนี้ให้หวยแย่มาก คราวหลังเอาเลขใหม่ฝันใหม่สำนักใหม่" แล้วแบบนี้จะถามหาความสำเร็จจากไหนกันครับเนี่ย? แต่ก็ไม่แปลกเพราะคนเหล่านี้รู้สึกว่าตัวเองมีค่าเวลาอยู่ด้วยกัน เหมือนว่าคนทั้งโลกก็คงคิดเหมือนฉันก็ไม่ปาน
3. ทำแบบเดิม (Loops เดิม) และแล้ววงจรอุบาทว์ก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง หลังจากเลียแผลใจกันเรียบร้อย แต่เนื่องจากไม่เคยคิดว่าตนทำผิดตรงไหน จึงไม่มีการพัฒนาหรือทำอะไรที่แตกต่างจากเดิม สุดท้ายก็ล้มเหลว และก็วน Loops เดิมคือ หาที่ลงใหม่ คือโทษสิ่งอื่นใหม่ ปลอบใจกันใหม่ และเจ๊งใหม่