“ใครจะมองว่าเรากลับมาเกาะพ่อเกาะแม่ก็ช่าง อย่างน้อย ก็ไม่ต้องไปดิ้นรนเพื่อทำงานให้คนอื่น”
อาชีพของฉันคือ” เ ก ษ ต ร ก ร “
วันนี้ลุงแมนมีบทความเกี่ยวกับอาชีพมานำเสนออีกเช่นเคยครับโดยคุณจี๋ จากกลุ่มมนุษย์เงินเดือนสู่อาชีพเกษตรกร
คุณจี๋เธอเล่าว่า เหตุผลที่ผันตัวมาเป็นชาวสวน ไม่ใช่ใจรัก ไม่ใช่ความฝัน แต่.. เพราะ คุณพ่อป่วยลาออกมา
แบบงงๆ
คุณพ่ออายุ 67 ปี แกเคยเป็นนายช่างวิศวกร โรงไฟฟ้าแกปลดเกษียณ ตอนนี้แกทำสวนคนเดียว ทุเรียน มังคุด เงาะ ลองกอง ปาล์มน้ำมัน พริกไทย แกทำได้ยังไงคนเดียว ??
ปัจจุบันเธออายุ 30 ปีแล้ว ลาออกจากพนักงานโรงงานชื่อดังเงินเดือนดีมาช่วยพ่อทำสวน เหนื่อยมากเลยค่ะ แค่เดินปิดๆเปิดๆวาล์วน้ำ เดินให้ปุ๋ย นี่ยังไม่รวม ที่ต้องตัดหญ้า บำรุงรักษา แก้ปัญหาในสวน โยงทุเรียน พ่นยา
และอีกหลายๆอย่างมากๆ
งานในสวน พ่ออยู่คนเดียว มีอะไรแกก็กิน แกบอกว่าเหนื่อยงานสวนแล้วก็ไม่อยากประดิษฐ์ประดอยทำอาหาร มีอะไรก็กิน เบื่อไปตลาด ภาพที่เห็นบ่อยที่สุดคือ หมูสด น้ำพริก แล้วก็ผักที่ขึ้นแถวระแวกบ้าน ฟังแล้วหดหู่
เนอะ ..จนแกคิดฆ่าตัวตาย ด้วยคำพูดว่า “ พ่อมีเงิน แต่พ่อไม่มีความสุข “
......1 อาทิตย์หลังลาออกจากงาน ที่ได้ใช้ชีวิตวันทั้งวันกับพ่อจริงๆ ถ้าย้อนไปสมัยเรียน เช้ามาเราไปเรียนพ่อไปทำงาน เจอกันตอนเย็น แค่นั้น 20 กว่าปี
วันนี้ได้อยู่กันทั้งวัน ตั้งแต่แกตื่น ยันแกนอน มันทำให้มองเห็นช่องว่างหลายๆอย่าง ตอนนี้หนูกำลังพยายามเติมเต็มช่องว่างเหล่านั้น วันนี้เห็นพ่อยิ้ม พ่อมีความสุข พูดคุยกันทุกเรื่อง ชวนกันหาอะไรกินอร่อยๆ หนูกลับมาพ่อก็ยังคงเหนื่อย แต่เหนื่อยน้อยกว่าเดิม
แล้ววันนี้พ่อก็พูดว่า “ มีลูกมาอยู่ด้วยก็ดีเนอะ ไม่เหงา มีความสุขมากๆแล้วชีวิต “
ฟังแล้วยิ้มได้ในใจ 💛👩🏽🌾
กลับบ้านตอนที่ยังมีคนรอเรากลับนะค่ะ
ไม่มีความรู้พื้นฐานในกลุ่มพืชไร่ พืชสวนที่ทางบ้านทำอยู่เลยแม้แต่น้อย ตอนนั้นคิดว่า.. มันจะไปยากอะไร แค่ทำสวนเอง จิ๊บๆ รดน้ำ ใส่ปุ๋ยก็จบ ..
ถ้าคิดแค่นั้น จบค่ะ.. การทำเกษตรไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดไม่ได้สบายอย่างที่ฝัน เพื่อนๆชอบแซวว่า สบายจังลาออกมาไม่ต้องไปทำงานทุกวัน น่าอิจฉาจริงๆเดินในทุ่งดอกไม้ ต้นไม้ เก็บผลไม้ ถ่ายรูปลงโลกออนไลน์..
นั่น....!! เป็นแค่ส่วนนึงเล็กๆของโลกชาวสวน แต่อีกทั้งโลกคือปัญหาจุกจิกมีเยอะมากๆ ไหนจะเรื่องโรคของต้นไม้ภายในสวน ไหนราคาตกต่ำ
ชาวสวนมีงานทำทุกวันค่ะ ตื่นสายก็ไม่ได้ เข้าสวนช้าแดดมาไล่ ไม่ได้งานอีก ร้อนแค่ไหนก็วิ่งหลบแดดไม่ได้ ก็ต้องเผชิญสู้กันไป จะมาทำพรุ่งนี้ อีกงานก็จ่อรอ.. พอกๆไว้ ก็เจ๊ง ไม่ทันการ เป็นงานที่ทำไม่สิ้นสุดหากเปรียบเทียบกับงานบริษัทที่เคยทำ..
ตอนนี้รู้แล้วว่าแต่ละอย่างเหงื่ออย่างเดียวแลกกับผลผลิตไม่ได้ ต้องใส่ใจ ใส่ความรู้สึกเข้าไปด้วย
เคยได้ยินกันไหมคะ ? คำว่า “ ต้นไม้มีชีวิต ต้นไม้มีจิตใจ “ หนูเคยนะ แต่ไม่เข้าใจความหมายหรอก ทุกวันนี้หนูคุยกับต้นไม้แล้วค่ะ หนูเริ่มเข้าใจในคำพูดนั้นบ้างและแต่อาจยังไม่ทั้งหมด.. เรียนรู้กับต้นไม้ไม่มีวันสิ้นสุด
นี่เป็นเพียงความรู้สึกอีกมุมที่ก้าวออกมา ของเด็กคนนึงที่ถูกปลูกฝังว่าต้องเรียนตามเกณฑ์ อนุบาลนะ มัธยมนะ มหาวิทยาลัยนะ และทำงานที่ดีๆนะ เป็นเจ้าคนนายคนนะ ..และชีวิตก็พลิกผัน
ตอนนี้หนูเป็นเด็กคนนึงหัดเดินในสวน
วันนี้หนูเข้าใจแล้ว ??
ที่เรียกว่า “สมบัติบนดิน “ 💰
..ความสุขของชีวิตและความสุขที่ปลูกฝังในสังคมไทยคือเลี้ยงพ่อ-แม่ ยามแก่เฒ่า เข้าใจแล้วความสุขที่ได้อยู่กับครอบครัวที่เฝ้ารอเรากลับบ้าน เป็นแบบนี้นี่เอง ..และก็เข้าใจแล้ว ทำไมพ่อ-แม่ ให้ไปเป็นลูกจ้าง-ลูกน้องในต่างถิ่นในวันที่เราเรียนจบปริญญาใหม่ๆ 😊
-เพื่อสอนให้เรารู้ว่าไม่มีใครรักและหวังดีเท่าคนในครอบครัว
-เพื่อสอนให้รู้ว่าเมื่อไม่ได้อยู่ในชุดนักเรียน เงินคือสิ่งที่หายากที่สุด
-สอนให้รู้ว่าวุฒิการศึกษาไม่ได้การการันตีความสำเร็จเสมอไป
-สอนให้รู้เล่ห์เหลี่ยมคนโกง จากเพื่อนจากคนที่เราคิดว่าไว้ใจ
-และสอนให้รู้ว่าทำงานหนัก ในบริษัทไม่ได้ทำให้คนรวย
..วันนี้หนูมีความสุขมากๆที่ใช้ชีวิตในป่าในเขา ใช้ชีวิตเรียบง่าย และพูดกับตัวเองไว้ว่า “ วันนึงหนูจะประสบความสำเร็จในอาชีพเกษตรกร” และหนูไม่เคยอายที่จะบอกว่าตอนนี้ทำอาชีพ เ ก ษ ต ร ก ร
🌳🍓🥝🍅🍒🍇🍉🍈
ที่แห่งนี้ ต. เขาแก้ว อ. ท่าใหม่ จ.จันทบุรี 🏡
Cr:pic All by Naiyasri Changyoo
“ใครจะมองว่าเรากลับมาเกาะพ่อเกาะแม่ก็ช่าง อย่างน้อย ก็ไม่ต้องไปดิ้นรนเพื่อทำงานให้คนอื่น”
“ใครจะมองว่าไปไม่รอดก็ยอมรับ ใครจะมองว่าเรียนจบใหม่ๆ เพิ่งออกไปทำงานเอง ลาออกซะแล้ว ก็ม่าายยยยแคร์ การทำงาน 2 ปี มันอาจจะดูว่าน้อย แต่สำหรับหนูมันเยอะมาก กับการสร้างรายได้ สร้างผลประโยชน์ให้คนอื่น “
“ทำสวน ทำไร่ โอเคดีนะ อากาศก็ดี อาจร้อนนิดหน่อย “
วันที่ตัดสินใจออกจากงาน กลับมาบ้าน กลับมาเกาะพ่อเกาะแม่ แต่ก็ยังต้องทำงาน ต้องทำสวน เหนื่อย มันเหนื่อยอยู่แล้ว ไม่ได้นั่งโต๊ะเป็นกรรมกรในห้องแอร์
แต่...!!! พ่อกับแม่ เหนื่อยน้อยกว่าเดิม น้อยกว่าที่อยู่กันสองคน มันแลกไม่ได้กับแค่คำพูดคนอื่นที่เสียดสีหนู พ่อกับแม่เขาก็ดูมีความสุขดีนะ
หนูเชื่อหลายคนคิดอยากลาออก แต่ก็อยากสร้างรากฐาน สร้างฐานะ สร้างเงินทุนสักก้อน วันนึงจะกลับบ้านไปใช้ชีวิตบั้นปลาย ตามที่วาดฝันไว้ เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ วันนั้นจะมีใครอยู่รอเรารึป่าว หรืออาจจะรอเราไม่ไหวแล้ว กลับบ้านเถอะ คนที่บ้านรอเราอยู่ 🏡
จะขอพูดถึงเรื่อง “ น า ย ตั ว เ อ ง”
หลายๆคนคงเข้าใจคำนี้กันดี แต่.. ความเข้าใจของคนต่างกัน
หลายท่านคงคิดอยากจะก้าวออกมาทำเกษตรกรรม มาทำให้สิ่งที่ตั้งหวังไว้ อยากจะลาออกจากกลุ่มงานบริษัท , ราชการ ,รัฐวิสาหกิจ ฯลฯ ด้วยเหตุผลต่างๆ
หนูคือคนที่ก้าวออกมาแล้ว ตอนนี้หนูคือ “ นายตัวเอง ” ใช่ค่ะ เราเป็นเจ้านาย แล้วใครลูกน้องล่ะ ...?
ไม่มี..!!! เราต้องเป็นเจ้านายและลูกน้องในคนๆเดียวกัน ก็เท่ากับว่า เราคิดเอง เราลงมือทำเอง ควบคุมเอง..
และนี่ก็เป็นเรื่องราวบางส่วนของคุณจี๋
ที่ลุงแมนนำมาเสนอให้ผู้อ่านนะครับอาจจะสร้างแรงบันดาลใจให้หลายๆคนได้คิด ได้เห็นในอีกหนึ่งมุมมอง ปล.(ในความคิดเห็นส่วนบุคคล)
"อาชีพทุกอาชีพมีคุณค่า"
#ลุงแมน
ขอบคุณ
คุณจี๋ สำหรับเรื่องราวและข้อมูล
- 123
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
