13 เม.ย. 2019 เวลา 02:45 • ปรัชญา
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว
มีพ่อกับลูกชายอยู่ด้วยกัน 2 คน
2 พ่อ-ลูก มีที่ดินอยู่แปลงหนึ่ง
กำลังวางแผนที่จะช่วยกันทำสวน
จึงต้องช่วยกันขุดดิน ปรับพื้นดินกันใหม่
แต่แล้ววันธรรมดาๆวันหนึ่ง
พ่อลูกก็ช่วยกันขุดดินปกติ
ก็มีตำรวจมากันเต็มคันรถ
เพื่อมาจับตัวลูกชายเข้าคุก
ด้วยความที่บ้านนี้ ไม่ได้มีเงินทองมากมาย
จึงไม่สามารถประกันตัวลูกชายออกมาได้
พ่อก็รู้สึกท้อแท้มาก เพราะตัวเองก็อายุมากแล้ว
ไม่สามารถจะขุดดินทั้งแปลงได้ด้วยตัวคนเดียว
พ่อก็ไม่รู้จะทำยังไงแล้ว จึงได้เขียนจดหมายไปหา
ลูกชายของตัวเองในคุก 1 ฉบับ
ว่า “ตั้งแต่แกเข้าคุกไป พ่อขุดดินด้วยตัวคนเดียว
พ่อขุดไปได้ไม่ถึงไหนเลย พ่อรู้สึกท้อเหลือเกิน”
จากนั้น
ลูกชายก็คิดอยู่นานว่าจะช่วยพ่อได้อย่างไรจากในนี้
คิดๆๆ อยู่พักใหญ่ๆ จนลูกชายก็นึกขึ้นได้
ลูกชายจึงได้เขียนจดหมายตอบกลับหาพ่อ ว่า
“พ่อ ไม่ต้องขุดดินเพิ่มแล้ว
เพราะว่าผมฝังอะไรบางอย่างไว้
อย่าให้ใครรู้เด็ดขาดนะ พ่อ! “
วันรุ่งขึ้น
ตำรวจ ยกพลไปทั้ง สน. ไปที่บ้านของชายแก่
แล้วไปช่วยกันขุดๆๆๆดิน จนครบทั้งแปลงเลย
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
วิธีคิดเป็นเรื่องสำคัญมาก
ต่อให้เราอยู่ในสถานการณ์ที่ดูเหมือนว่าจะตันแล้ว
ถ้าเรามีสติ แล้ว ค่อยๆคิด ไม่ว่าเรื่องไหนๆก็แก้ได้
เลยเป็นคำพูดที่ว่า “วิธีคิดผ่าน วิธีการมาเอง”
“ไม่มีทางตัน ในหมู่คนขยันคิด”
...เราเอง...
ถ้าใครยังไงว่าตอนจบของเรื่องมันยังไง มาอ่านทางนี้นะครับ
ลูกอยากจะช่วยพ่อ แต่ออกจากคุกไม่ได้ ก็เลยเขียนจดหมายหาพ่อ (ซึ่งตำรวจต้องอ่านก่อนอยู่แล้ว) หลอกว่ามีอะไรบางอย่างที่ผิดกฎหมาย ซ้อนไว้ใต้ดิน ตำรวจจึงระดมพลทั้งหมดไปขุดดิน เพื่อหาสิ่งนั้น
พ่อเลยไม่ต้องเหนื่อยขุดดินแม่แต่นิดเดียว ฮ่าๆ
ถ้าชอบบทความแบบนี้ ฝากกด like กด share และกดติดตาม
เพื่อเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะครับ
และหากมีข้อติชมอะไร คอมเมนท์ไว้ที่ด้านล่างได้เลยนะครับ ^^
โฆษณา