พุทธวจน (ธรรมะจากพระโอษฐ์)
"พอรู้อริยสัจสี่ ทุกข์เหลือน้อย"
ภิกษุทั้งหลาย !
เธอทั้งหลายจะสำคัญ
ความข้อนี้ว่าอย่างไร
ฝุ่นนิดหนึ่ง
ที่เราช้อนขึ้นด้วยปลายเล็บนี้
กับมหาปฐพีนี้
ข้างไหนจะมากกว่ากัน ?
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ !
มหาปฐพีนั่นแหละเป็นดินที่มากกว่า
ฝุ่นนิดหนึ่ง
เท่าที่ทรงช้อนขึ้นด้วยปลายพระนขานี้
เป็นของมีประมาณน้อย
ฝุ่นนั้น
เมื่อนำเข้าไปเทียบกับมหาปฐพี
ย่อมไม่ถึงซึ่ง
การคำนวณได้
เปรียบเทียบได้
ไม่เข้าถึงแม้ซึ่งกะละภาค
…
ภิกษุทั้งหลาย !
อุปมานี้ฉันใด
อุปไมยก็ฉันนั้น
สำหรับอริยสาวก
ผู้ถึงพร้อมด้วยสัมมาทิฏฐิ
รู้พร้อมเฉพาะแล้ว
ความทุกข์ของท่าน
ส่วนที่สิ้นไปแล้ว หมดไปแล้ว
ย่อมมีมากกว่า
ความทุกข์ที่ยังเหลืออยู่
มีประมาณน้อย
เมื่อนำเข้าไปเทียบกับ
กองทุกข์ที่สิ้นไปแล้ว หมดไปแล้ว
ในกาลก่อน
ย่อมไม่ถึงซึ่ง
การคำนวณได้
เปรียบเทียบได้
ไม่เข้าถึงแม้ซึ่งกะละภาค
…
นั่นคือความทุกข์ของโสดาบัน
ผู้สัตตักขัตตุปรมะ
ผู้เห็นชัดตามเป็นจริงว่า
ทุกข์
เป็นอย่างนี้
เหตุให้เกิดทุกข์
เป็นอย่างนี้
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้
ทางดำเนินให้ถึงซึ่ง
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้
ดังนี้
…
ภิกษุทั้งหลาย !
เพราะเหตุนั้นในเรื่องนี้
เธอพึงประกอบโยคกรรม
อันเป็นเครื่องกระทำให้รู้ว่า
ทุกข์
เป็นอย่างนี้
เหตุเกิดขึ้นแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้
ทางดำเนินให้ถึงซึ่ง
ความดับไม่เหลือแห่งทุกข์
เป็นอย่างนี้
ดังนี้
คู่มือโสดาบัน
พอรู้อริยสัจทุกข์เหลือน้อย
( หน้า ๑๓๒ – ๑๓๓ )
- 2
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
