สวัสดีคร้าบ
ขอโทษที่หายไปนานมากๆๆๆ (อีกแล้ว)
พอดีคอมพังครับบบ!!!! กว่าจะกู้ไฟล์กลับมาได้ แทบแย่เหมือนกัน ไอที่เขียนๆไว้ ปลิวไปบางส่วน แต่บางส่วนก็ยังมีอยู่ครับ
ดีว่าไฟล์หลักยังอยู่ เลยยังมีเคสมาให้อ่านกันเหมือนเดิม
Case study 01: ผมได้ลูกค้าเจ้านี้มาได้อย่างไร
โรงงานเฮียใช้ : don’t judge a book by its cover (1)
เฮียใช้โทรเข้าเบอร์โทรศัพท์มือถือของผม ที่ไปลงขายในเวป SEO เอาไว้ น้ำเสียงที่โทรมาทีแรกเป็นน้ำเสียงเฮียๆ ขายโชว์ห่วยธรรมดา เอาว่าแค่ฟังเสียงก็ไม่อยากรับโทรศัพท์
“คุณขายน้ำมันฟู้ดเกรดใช่มั๊ย” เฮียใช้โทรมาหาผมตอนกำลังขับรถ
“ครับใช่ครับ”
“มีแบ่งขายซัก 1 ลิตร มั๊ย อั๊วะจะเอามาหยอดเครื่องหน่อย ลูกค้าบังคับมาให้ใช้” เฮียบอกแบบตรงโคตรๆ ซึ่งลูกค้าทรงนี้ ผมเจอมานับไม่ถ้วน ส่วนมากจะคะยั้นคะยอให้แบ่งขาย ถามว่าขายได้มั๊ย มันก็ได้แหละครับ แต่แค่บวกค่าส่งของก็ไม่คุ้มแล้ว ผมจึงไม่ค่อยให้ราคากับลูกค้าทรงนี้เท่าไหร่
“คงแบ่งไม่ได้นะเฮีย ถังนึงมี 18 ลิตร สมมติผมแบ่งให้เฮียไปลิตรนึง อีก 17 ลิตร ผมจะไปขายใคร” ผมบอกเฮียไปตรงๆ
“ถ้าไม่แบ่ง อั๊วะก็ไม่เอาละกัน แค่นี้แหละ” เฮียใช้วางหูไปแบบอารมณ์เสีย
เวลาผ่านไปน่าจะเกินหลักเดือน ตัวผมเองก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจลูกค้าทรงแบบนี้ จึงไม่ได้โทรตาม แต่เฮียใช้ก็โทรมาหาผมอีกรอบ
“นี่ ลื้อที่ขายน้ำมันฟู้ดเกรดใช่มั๊ย” เฮียขึ้นต้นประโยคเดิม ผมจำน้ำเสียงเฮียได้ เพราะน้ำเสียงแบบนี้ ต่อให้หายไปเป็นปี เป็นสิบปี ก็ลืมยาก 555
“ครับ เฮียว่าไงครับ”
“อั๊วะอยากให้ลื้อ มาดูเครื่องให้อั๊วะหน่อย คราวนี้ถ้าใช้ได้ อั๊วะจะซื้อมาถังนึง ลองดู”
เฮียใช้เรียกให้ผมไปดูเครื่อง ในใจผมคิดว่า เครื่องเฮียใช้คงเป็นเครื่องมือสอง อารมณ์เซียงกงแถบบรรทัดทอง แหม่ เครื่องแบบนี้เอาไรหยอดก็เหมือนกันแหละเฮีย ต้องไปดูด้วยเหรอ(วะ) แต่ด้วยความตื้อสุดสยองของเฮีย
“ลื้อขายของ น่าจะมาบริการลูกค้าหน่อย” เฮียใช้ตัดพ้อมา แหม เฮีย ถ้าเฮียซื้อทุกเดือน เดือนละหลายๆ ถัง ผมนี่จะรีบไปบริการเฮียถึงที่เลย แต่นี่ดูทรงเฮียคงซื้อถังเดียวแล้วหายไปอีกหลายปี
แต่สุดท้ายผมก็ทนลูกตื้อเฮียไม่ไหว คนอะไรไม่รู้ตื้อเป็นบ้า ผมรู้เลยว่าแกต้องเป็นเซลส์มือหนึ่งสมัยหนุ่มๆ เป็นแน่ ก็เลยทิ้งท้ายถามเฮียไปว่า โรงงานเฮียผลิตของประเภทไหน
“โรงงานอั๊วะ ผลิตถ้วยกระดาษ” เฮียตอบมาง่ายๆ ในใจผมคิดถึงถ้วยกระดาษสีขาวรูปกรวยที่อยู่ตามเครื่องกดน้ำในโรงพยาบาล
ผมมาหาเฮียใช้ตามที่นัดหมาย โรงงานเฮียเป็นตึกแถวลักษณะเหมือนเซียงกงแบบที่ผมคิดไว้ไม่ผิด ลักษณะเป็นตึกแถวสี่ชั้นดัดแปลงเป็นโรงงาน มีเครื่องจักรอยู่สองเครื่อง แต่สิ่งที่ผิดคาดไปจากที่ผมคิดคือ ผมเห็นถ้วยกระดาษที่เฮียผลิตเรียงจนในโรงงานแคบๆ แทบจะไม่มีที่เดิน เฮียใช้พาผมไปดูเครื่อง เป็นเครื่องจักรระดับเก่า เขรอะกรังเป็นอย่างมาก เฮียถามผมว่า เตรียมตัวอย่างมามั๊ย ผมบอกเตรียมมาครับ ผมเตรียมน้ำมันใส่ขวดพลาสติกขนาดครึ่งนึงของขวดน้ำขนาด 10 บาท
เฮียใช้บรรจงหยอดน้ำมันที่ผมนำมาเพียงน้อยนิดเข้าไปในจุดที่แกบอกว่ามีปัญหา จากนั้นเปิดเครื่องจักรให้เดิน เฮียแกต้องการทดสอบว่าน้ำมันที่หยอดไป มันจะทำให้ถ้วยกระดาษที่ปั๊มเสร็จออกมาเป็นถ้วยๆ ไม่ติดกันรึเปล่า
กึ่ง กัง กึง กัง เสียงเครื่องจักรทำงาน ดูเฮียลุ้นผลการเทสต์น้ำมันของผมยิ่งกว่าตัวผมเองซะอีก ดูแกจะเจ็บมาไม่น้อย ผมเห็นท่าทางที่แกเดินเครื่อง จูนเครื่องจักร และปริมาณของที่แกผลิต คิดในใจว่าสงสัยกูจะประเมิณเฮียต่ำไป ไม่ใช่อะไร ถ้วยกระดาษที่ผมเห็นแกผลิตในโรงงานแคบๆ ของแก เป็นถ้วยกระดาษยี่ห้อแบรนด์ชา กาแฟ ระดับที่บอกไปทุกคนน่าจะรู้จัก มิน่าแกถึงต้องเอาน้ำมันฟู้ดเกรดแบบเฉพาะแบบที่ผมขายไปใช้ ดูไปแกก็มีความรับผิดชอบต่อผู้บริโภคอยู่เหมือนกันนะเนี่ย
ถ้วยกระดาษหลุดออกมาเป็นใบๆ ตามที่เฮียต้องการ และไม่มีคราบน้ำมันติดมาแม้แต่น้อย แสดงว่า “ผ่าน” เฮียมีสีหน้าพึงพอใจเป็นอย่างมาก
“โอเค อั๊วะว่าใช้ได้ ไอตี๋ ลื้อเสนอราคามาเลย ลดราคาพิเศษให้หน่อยนะ” เฮียใช้บอกกับผม
“ได้ครับเฮีย เฮียเอาถัง 18 ลิตรนะครับ เอากี่ถังดีเฮีย” ผมถาม
“18 ลิตร!!! ลื้อพูดเป็นเล่น ถัง 18 ลิตร อั๊วะใช้วันเดียวก็หมดแล้ว ลื้อเสนอถัง 200 ลิตรมาเลย เอา 2 ถัง”
“ห๊ะ !! ถัง 200 ลิตร เฮียล้อผมเล่นป่าวเนี่ย” ผมถามเฮียแบบไม่เชื่อหูตัวเอง
“อ้าว เออสิวะ โรงนี้มี 2 เครื่องที่ลื้อเห็น แต่อีกโรงนึง มีอีกเป็นสิบเครื่อง ละไหนจะเครื่องพิมพ์ลายบนแก้วอีก” เฮียใช้ตอบมาแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่
ที่แท้โรงงานที่ผมมาเทสต์เครื่องกับเฮีย เป็นโรงงานที่เล็กที่สุดของเฮียแก จริงๆ เฮียใช้แกมีโรงงานทรงเดียวกัน อีกสี่ห้องแถว แถมกำลังจะวางแผนซื้อที่ทำโรงงานเพิ่มอีก เรียกได้ว่ากิจการของเฮียใช้กำลังเจริญรุ่งเรืองเซ็งลี้ฮ่อเป็นอย่างมาก เพราะแกผลิตถ้วยกระดาษให้ร้านชากาแฟที่ขายกันอยู่เกลื่อนกลาดทั่วประเทศ !!!!
ไอชิพหาย สิ่งผมคิดมาตั้งแต่แรกเกี่ยวกับตัวเฮียใช้ โรงงานเฮียใช้ และความสามารถของเฮียนั้นผิดหมดตั้งแต่ต้น ผมรีบจดออเดอร์ คิดราคา กราบสวัสดีเฮียใช้ ออกมาแทบไม่ทัน นี่เกือบไปแล้ว ถ้าผมทำเป็นขอไปที หรืองกน้ำมันตัวอย่างเพราะเห็นว่าเฮียแกเป็นลูกค้ารายย่อย ผมคงชวดลูกค้ารายใหญ่ไปอีกราย นี่ดีว่าผมเอาน้ำมันมาให้แกลองฟรีๆ
ปัจจุบันเฮียใช้มีโรงงานผลิต 3 โรง แถมวางแผนจะสร้างโรงงานผลิตด้วยพลาสติกที่ราคาแพงกว่าเดิมเพิ่มขึ้นมาอีก โรงงานของเฮียใช้สร้างยอดขายเกือบหลักแสนให้ผมต่อเดือน โดยที่แทบไม่ต้องทำอะไรมาก ขอแค่ส่งของให้ทันเฮียแกใช้แล้วกัน
“ไอตี๋ เดือนนี้ลื้อส่งของให้อั๊วะยังวะ” เฮียใช้มักโทรมาหาผมด้วยน้ำเสียงเดิมๆ ไม่เปลี่ยนแปลง
ใครที่คิดว่าอ่านจบแล้วชอบ ฝากกดไลค์กดแชร์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคร้าบ จะเป็นพระคุณมากๆเลยครับ
ที่ท่านได้อ่านนี้เป็น Case Study สนุกๆ ที่ผมเขียน โดยไม่ใช่เหตุการณ์ต่อเนื่องเหมือนช่วงแรกๆ โดยจะเป็นของแถมในท้ายเล่ม ซึ่งมีทั้งหมด 10 case ครับ
สำหรับคนที่ไม่ได้ติดตามตอนต้นเรื่อง ที่มีทั้งหมด 25 ตอนพอดิบพอดี สามารถกดไล่อ่านดูในเพจนี้ได้ครับ หรือถ้าสนใจเวอร์ชั่น ebook สามารถเข้าไปตาม Link ด้านล่างนี้ได้เลย
สำหรับ Meb นะครับ
- 19
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
