ฟังไปแล้ว - ย้อนอดีตไปกับ Bananarama และอัลบัมใหม่ของพวกเธอ In Stereo
ถือว่าเปิดหัวมาได้อย่างน่าสนใจตั้งแต่เพลงแรก "Love In Stereo" ที่ทำให้ต้องหยุดกิจกรรมต่างๆ เพื่อฟังเพลงต่อๆ ไป ไล่ไปจนจบอัลบัม สำหรับงานชุดใหม่หมายเลขที่ 11 ของ Bananarama วงเกิร์ลกรุป ที่ปัจจุบันมีสมาชิกเพียงแค่สองคน ซารา ดาลลิน และเคเร็น วูดเวิร์ด ซึ่งเป็นสมาชิกรุ่นแรกแตกเปลี่ยวของวง ร่วมกับซิโอบาห์น ฟาเฮย์ ที่ออกจากวงไปในปี 1988 ก่อนจะกลับมาร่วมงานกับเพื่อนอีกๆ ในช่วงปี 2017-18
เพราะเพลงที่ว่าในอัลบัม In Stereo งานชุดแรกของวงในรอบ 10 ปีของบานานารามา จัดว่าเป็นการผสมผสานและพบกันของโลกใหม่กับโลกเก่าของบานานารามาได้อย่างกลมกลืนลงตัว เพราะขณะที่ซาวนด์มาพร้อมกับความสดจากเทคโนโลยียุคนี้ โครงสร้างของเพลงลูกเล่นต่างก็คือในแบบบานานารามา อย่างที่คนยุค 80 คุ้นเคยกันดี ขณะที่เพลงที่สอง “Dance Music” แม้เหมือนเป็นร่างทรงในยุคหลังของไคลี มิโนก หากก็มาพร้อมบีทและอารมณ์ที่ทำให้นึกถึงเพลงดังในอดีตของพวกเธอในสมัยที่ยังเป็นทรีโอเกิร์ลกรุป อย่าง "Love in the First Degree"
แต่ก็เป็นสัญญาณที่ไม่ดี หลังจากเปิดหัวได้อย่างสวยงามว่า บางทีการกลับมาครั้งแรกในรอบทศวรรษของบานานารามา อาจจะไม่ได้เนี้ยบ เฉียบอย่างที่เพลงแรกแสดงให้เห็น
ท้ายที่สุดงานของดาลลินและวูดเวิร์ด ก็แสดงให้เห็นถึงการไม่อยู่กับร่องกับรอย ตัวเพลงฟังแกว่งไปแกว่งมาในแบบที่แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของศิลปินสายป็อป-แดนซ์มากมาย โดยเฉพาะตัวแม่ทั้งหลายอย่างมิโนก หรือว่าเลดี กากา
หรือบางเพลงอย่าง "Looking for Someone” ก็ละม้ายคล้ายคลึงกับงานของวงซินธ์ป็อปในยุคนี้ ส่วน "Got to Get Away” ก็ไม่ต่างไปจากงานยุคป็อปจ๋าของเทย์เลอร์ สวิฟท์ ที่เน้นบีทกับเครื่องเคราอิเล็กทรอนิกส์มากกว่า
จะว่าไปในเรื่องรายละเอียดดนตรีของ In Stereo ก็ถือว่าสะเปะสะปะไม่น้อยเหมือนกัน
หากยังดีที่ทั้งหมด ทุกเพลงล้วนหนักแน่นในความเป็นป็อป ท่วงทำนองติดหู มีฮุคที่โดนความรู้สึก แล้วก็ชัดเจนในความเป็นงานป็อป-แดนซ์ ฟังแล้วทำให้อยากลุกขึ้นมาเต้นรำ หรืออย่างน้อยก็รู้สึกต้องการขยับแข้ง-ขา แล้วก็มีลูกเล่น มีเทคนิคที่จดจำได้ว่าอยู่ในเนื้องานเก่าๆ ของพวกเธอ ไม่ว่าจะเป็นบีทดนตรีกับเสียงริฟฟ์ของซินธิไซเซอร์ในเพลง "Tonight” เสียงสับกีตาร์ของ "Stuff Like That"
ขณะที่จังหวะจะโคนในงาน ก็มีหลากหลายไม่ใช่เป็นเพลงเทมโปเดียวทั้งชุด ที่พอรวมเข้ากับเพลงต่างๆ ที่มีท่วงทำนอง มีลีลา มีลูกเล่นทางดนตรีของตัวเอง ก็ทำให้เพลงใน In Stereo มีความต่าง มีสีสันที่หลากหลาย ไม่ใช่งานในแบบร้อยเนื้อทำนองเดียวบีทเดิมๆ เช่นที่วงป็อป-แดนซ์หลายๆ วงเป็น
ซึ่งหากฟังกันแบบไม่คิดอะไรมาก In Stereo ก็ไม่ต่างไปจากงานป็อป-แดนซ์ที่มีบรรยากาศ หรืออารมณ์ย้อนยุคบางอย่างให้รู้สึก คือฟังแล้วจะไม่คิดว่านี่คืองานของวงซินธ์-ป็อป หรือวงน้องใหม่ที่ไหนแน่ๆ เพราะมีบางอย่างที่เป็นกลิ่นความเก๋าโชยออกมาอย่างชัดเจน แล้วก็เป็นงานที่สามารถฟังได้เรื่อยๆ ตั้งแต่ต้นจนจบ
แต่ถ้ามองว่านี่คืองานของเกิร์ล กรุปรุ่นใหญ่ ตั้งวงกันมาตั้งแต่ปี 1981 In Stereo ก็ไม่ใช่งานที่เป็นการกลับมาแบบเต็มภาคภูมิวงรุ่นใหญ่สักเท่าไหร่ แต่หากมองกันในแง่ดี ก็ต้องยอมรับกันด้วยว่า ตัวบานานารามาเอง ก็ไม่ต่างไปจากวงเด็กปั้นหรือเป็นงานสร้างของสต็อค/ เอ็ทเคน/ วอเตอร์แมน ที่เนื้องานส่วนใหญ่มีทีมโปรดิวเซอร์ชื่อดังทีมนี้อยู่เบื้องหลัง
หากคิดกันได้แบบนี้ In Stereo ก็คือการพบเพื่อนเก่าของคนยุค 80 ที่ไม่ต้องสนใจว่า เพื่อนยังคงไปไม่ถึงไหน หรือทำอะไรได้บ้างในทุกวันนี้ แค่เจอและได้คุยกันที่เต็มไปด้วยบรรยากาศและอารมณ์เก่าๆ เราก็น่าจะโอเคแล้วนะ
โดย นพปฎล พลศิลป์ เรื่อง ย้อนอดีตไปกับ Bananarama และอัลบัมใหม่ของพวกเธอ In Stereo คอลัมน์ ดนตรีมีเหตุ หนังสือพิมพ์ไทยโพสท์ วันที่ 26 เมษายน 2562
อ่านวิจารณ์อัลบัมชุดแรกของ Soul After Six >> https://www.blockdit.com/articles/5cd1c889867d63100d708c8c
อ่านเแล้วชอบ อย่าลืมกดติดตาม และยังมีเรื่องราวมากมายให้อ่านได้ที่ www.sadaos.com และทำความรู้จักกันได้มากกว่านี้ด่วยกดไลค์เพจ www.facebook.com/Sadaos
- 4
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
