บุเรงนองตามไปจนเจอกุสุมาที่หงสาวดีแล่ว...แต่ลำพังตัวคนเดียว กับจาเลงกะโบอีกคน..แม่ทัพหนุ่มน้อยนี้ จะมีวิธีชิงสาวคนรัก ออกจากรังของสอพินยาได้อย่างไร...เชิญเสพ
ผู้ชนะสิบทิศ ๑๗...
ไม่ต้องบอกก็คงรู้...หญิงลึกลับที่ตามหลังนางเชงสอบูเข้าไปในวัง ก็คือแม่นางบุเรงนองนั่นเอง...
ก็คงจะเป็นสูตรสำเร็จสำหรับหนุ่มเจ้าเสน่ห์อย่างบุเรงนอง หรือจะเด็ดนี่แหละ...ก่อนเข้าหาหญิงคนรัก ก็ต้องหาคู่ซ้อมชกลมซะก่อน...
ก่อนเข้าหาตะละแม่จันทรา...ก็ชกลมกับนางตองสาซะเหนียวแล้วเหนียวอีก
ก่อนเข้าหาตะละแม่กุสุมาคราวนี้...เชงสอบูก็ไม่รอดพ้น เป็นเป้าให้บุเรงนองชกลมเล่นๆด้วยความเต็มใจ...
พอเข้าไปเจอกุสุมา...พ่อแง่แม่งอนกันซักพัก ก็ได้รับรู้ความจริงว่า ที่นางเสียเนื้อเสียตัวให้สอพินยา...เป็นเพราะถูกพฤติกรรมเยี่ยงโจรจากน้องสการวุตพีผู้นี้...
บุเรงนองก็ยิ่งแค้นแสนแค้น...ตั้งมั่นไว้ในใจว่า ไอ้ตะเลงผู้นี้มึงต้องตายอย่างทรมาน...
ตรงนี้ของแทรกเกร็ดไว้หน่อยฮะ...
ในดินแดนที่เขาเรียกพุกามประเทศนี้...มีหลายชนเผ่าอยู่ด้วยกัน...เผ่าใหญ่ๆก็มีพม่า กับมอญ
พวกตองอูนี่ คือชนเผ่าพม่า...ส่วนพวกหงสาวดีนี่ เขาเรียกว่าพวกมอญ หรือตะเลง...คนละพวกกัน
พม่ากับมอญไม่ถูกกันมาแต่ไหนแต่ไร แต่ในเวลานั้น...ถือว่ามอญค่อนข้างมีอำนาจกว่าพม่าหน่อยๆ ได้เป็นเจ้าเมืองใหญ่ขนาดหงสาวดี ซึ่งใหญ่มากกว่าเมืองอื่นๆ...
แต่พอตองอูมือขึ้น...ตั้งแต่ตะเบงชะเวตี้ มาบุเรงนอง ไล่มาเรื่อยๆ...กราฟพม่าเป็นกระทิง กราฟมอญเป็นหมี...จนสุดท้ายกลายเป็นเผ่าพันธุ์ที่ไม่มีดินแดนของตัวเองไปเลย...แตกฉานซ่านเซ็นไปหลายที่...ที่ไทยก็มีมาอยู่ไม่น้อย...
เอ้าต่อ...
...หลังจากที่เจอกันแล้ว รู้ความจริงแล้ว...บุเรงนองก็พยายามเกลี้ยกล่อม ให้กุสุมาหนีมาพร้อมตน...
กุสุมาเซย์โหน้วววว...ขามาก็โดนลักพาตัวมาทีแล้ว ขากลับจะให้ลักลอบหนีไปกับชายชู้อีกรอบหรอ...
...เรียกว่ามอญลากมา พม่าลากกลับ...แล้วพ่อแม่จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน
บุเรงนองก็เลยต้องผิดหวังออกมา...
...ไม่นานก็มีจดหมายจากกุสุมา ตามมาสำทับ...
...บุเรงนองท่านรีบหนีออกจากหงสาวดีเถอะ ก่อนความลับจะแตก...แล้วก็อย่าไปหวังว่า สการะวุตพีจะใจดีมีเมตตากับท่านเหมือนพระเจ้าแปร...สอพินยาแม่งเพี้ยนๆยังไง พี่ชายมันก็ไม่ค่อยต่างกัน...
...เอางี้ดีกว่า...กุสุมาสรุปในท้ายจดหมาย...เพื่อไม่ให้พี่เด็ดเป็นกังวล หนูจะหนีไปอยู่เมาะตะมะก็แล้วกันนะ หนูจะอยู่ถนนรอพี่สตรีท หมู่บ้านคอยแล้วคอยเล่า...หน้าบ้านมีตู้ยามอยู่...แต่พี่ไม่ต้องตามมานะ...
บุเรงนองผู้เก๋าเกมเรื่องจริตสาวๆก็รู้ทันที...มึงบอกซะละเอียดยังงี้ กูหลับตายังตามไปถูกเลย...
บุเรงนองตอบจดหมายกุสุมาทันที...รอแป๊บนะคนสวย...เดี๋ยวเจอกันที่เมาะตะมะ...
ตะละแม่กุสุมาตามสอพินยา...สวามีตามกฎหมาย ไปอยู่ที่เมืองเมาะตะมะ...
ก็ไม่รู้โง่หรือฉลาด หรือโดนตัวไหนมา...แทนที่สอพินยาจะให้เมียอยู่ในที่ๆมันมิดชิดซะหน่อย เฮียสอกลับให้เมียรัก กุสุมาอาศัยอยู่ในเรือใหญ่โต ลอยอยู่กลางแม่น้ำ...เพราะคิดเองว่า เออ แบบนี้แหละวะปลอดภัยดี...
...เฮียสอแม่งคิดยังไงของมันวะ...
พอบุเรงนองกับจาเลงกะโบเพื่อนตาย หอบหิ้วกันมาถึงเมาะตะมะ...สืบไปสืบมาจนได้ความว่า กุสุมาอยู่ในเรือที่ลอยอยู่หน้าเมืองนี่เอง...
บุเรงนองถึงกับลูบปาก...บ๊ะ อยู่ในเรือยังงี้ เสร็จกูแน่...ก็เริ่มวางแผนชิงนาง...
จาเลงกะโบค่อนข้างจะเป็นคนรอบคอบ...บุเรงนองแม่งจะห้าวเป้งเกินไปป่าว ตัวคนเดียวเนี่ยนะ จะไปสู้กับทหารเมาะตะมะทั้งกองทัพ...
สงสัยมึงจะดูแรมโบ้ครบทุกภาค จนหลอน...
ก็เลยวางแผน...จ้างโหรปลอมๆมาถ่วงเวลาไว้ก่อน ให้ยื้อบุเรงนองไว้สักสิบห้าวันแล้วค่อยทำการ...
ยื้อทำไมตั้งสิบห้าวัน...ก็เพราะจาเลงกะโบยอมหัวขาดร่วมกับเจ้านายที่รัก...ระหว่างนี้ก็เขียนจดหมายไปหาพ่อ...ตะคะญีผู้เป็นปลัดทัพ...
พ่อ...เรามาเอาคอพาดเขียงด้วยกันเถอะ...พ่อช่วยเอากองทัพตองอูที่อยู่ในแปร ยกมาเมาะตะมะทีเหอะ...มาช่วยท่านบุเรงนองหน่อย...ท่านหน้ามืดจะบุกเดี่ยวชิงตะละแม่กุสุมา โดยสู้กับเมาะตะมะทั้งกองทัพ...
มีเวลาไม่กี่วันนะพ่อ...ถ้ามาไม่ทันก็คงต้องมาเก็บศพท่านบุเรงนอง รวมทั้งลูกชายพ่อด้วย...
ตะคะญีได้รับจดหมายจากลูกชายแล้วก็ตัดสินใจ...รู้ว่าเรื่องแบบนี้ผิดเต็มประตู เอากองทัพของเมืองตองอู มาใช้ในกิจการส่วนตัว...แม่งยิ่งกว่าเอารถหลวงไปขับรับลูกรับเมียหลายเท่าเลยอ้ะ
...แต่เอาวะ จะหัวขาดยกครัวก็ให้มันรู้ไป...
ก็เหลือทหารไว้สามพัน ให้สีอ่องกำกับคอยเฝ้าอยู่เมืองแปร...ตนเองยกทหารหมื่นกว่าออกเดินทาง...
...กราบทูลพระเจ้าแปรว่าจะกลับตองอู...แต่เมื่อพ้นกำแพงเมืองแปร...ทั้งกองทัพก็บ่ายหน้าสู่เมาะตะมะ
- 18
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
