16 มิ.ย. 2019 เวลา 14:57 • ปรัชญา
นิทานที่หันหัวเรือของชีวิตข้าพเจ้าไปสู่ทิศทางใหม่...⛵
#ทนอ่านซักนิดเถอะครับ เป็นประโยชน์ไม่มากก็น้อยต่อชีวิตท่าน...
เรื่อง นักธุรกิจ กับ ชาวประมง
นักธุรกิจอเมริกันเดินทางไปยังท่าเทียบเรือของหมู่บ้านเล็ก ๆ ในคอสตาริกา มีเรือลำเล็กของชาวประมงจอดเทียบท่าเพียงลำเดียว ในเรือนั้นมีปลาทูน่าครีบเหลืองขนาดใหญ่หลายตัว
 
นักธุรกิจอเมริกันกล่าวชมผลงานการจับปลาและสอบถามว่า “ใช้เวลานานเท่าใดกว่าจะได้หลายตัวแบบนี้”
 
“ก็ไม่นาน” ชาวประมงตอบ
 
นักธุรกิจอเมริกันเสนอแนะว่า “ทำไมไม่ใช้เวลามากกว่านี้จับปลาได้อีกหลายเท่าตัว ?”
 
ชาวประมงตอบว่า “จับมาแค่นี้ก็พออยู่พอกิน พอเลี้ยงคนในครอบครัวได้แล้วซินญอร์”
 
นักธุรกิจอเมริกันงุนงง สอบถามต่อว่า “เวลาที่เหลือคุณเอาไปทำอะไรกัน ?”
 
“ก็นอนตื่นสาย ตกปลาสักหน่อย เล่นกับลูก นอนตอนบ่ายกับมาเรียเมียของผม ตกเย็นก็เดินเข้าหมู่บ้านนั่งจิบไวน์สบายอารมณ์ เล่นกีตาร์กับเพื่อน ๆ ผมมีอะไรต่อมิอะไรต้องทำทั้งวัน ไม่มีเวลาว่างเลยซินญอร์ ”
นักธุรกิจอเมริกาเบะปากหยามหมิ่น “ผมเป็นนักตลาดหุ้นวอลล์สตรีท ผมช่วยคุณได้ คุณน่าจะใช้เวลาจับปลาได้นานกว่านี้ ผลกำไรที่ได้มาจะนำไปซื้อเรือขนาดใหญ่ หากป่าวประกาศโฆษณาในเว็บและมีแผนการดำเนินงานที่ดี ก็จะมีเงินทุนหลั่งไหลเข้ามาร่วมทุนซื้อเรือขนาดใหญ่ได้อีกหลายลำ ท้ายที่สุด แทนที่จะขายปลาให้พ่อค้าคนกลาง คุณควรจะขายให้กับผู้แปรรูปโดยตรง ในไม่ช้า คุณก็จะมีโรงงานทำปลากระป๋องเป็นของตนเอง”
 
“แล้วยังไงต่อ ซินญอร์” ชาวประมงถาม
“คุณจะต้องย้ายออกจากหมู่บ้านเล็ก ๆ แห่งนี้ไปอยู่ในซานโฮเซ จากนั้นก็ย้ายไปแคลิฟอร์เนียและท้ายที่สุดไปนิวยอร์ก ที่ซึ่งคุณจะว่าจ้างมืออาชีพให้รับช่วงดำเนินธุรกิจของคุณต่อไปได้”
 
ชาวประมงนิ่วหน้า “เรื่องแบบนี้ต้องใช้เวลานานสักแค่ไหนกัน ? แล้วจะเกิดอะไรต่อไปล่ะ ซินญอร์”
 
นักธุรกิจหัวเราะ “ก็คงสักประมาณ 15ปี แต่หลังจากนี้คือตอนไคลแม็กซ์ละ เมื่อถึงเวลาเหมาะสม คุณก็ทำโรดโชว์ นำบริษัทเข้าตลาดหลักทรัพย์ ขายหุ้นให้ประชาชนทั่วไปได้ รวยกันใหญ่ คุณจะทำเงินได้หลายล้านเหรียญ”
 
“เป็นล้านเชียวเรอะ แล้วไงต่อ ซินญอร์”
 
นักธุรกิจอเมริกันตอบด้วยแววตาเคลิ้มฝัน
“จากนั้นคุณก็ปลดเกษียณตัวเอง ใช้ชีวิตสุขสบายย้ายไปอยู่ในหมู่บ้านประมงเล็ก ๆ นอนตื่นสาย ตกปลาสักหน่อย เล่นกับลูก นอนตอนบ่ายกับเมียของคุณ ตกเย็นก็เดินเข้าหมู่บ้าน นั่งจิบไวน์สบายอารมณ์ เล่นกีตาร์กับเพื่อน ๆ “
นิทานเรื่องนี้ให้อะไรกับท่านบ้าง สำหรับผมแล้ว
นิทานเรื่องนี้ได้ปลดความทุกข์ที่ก่อเกิดจาก ความโลภ ความอยากได้อยากมีให้เบาลงมาก ความสุขทางโลกมายาที่คอยหลอกล่อให้ข้าพเจ้าวิ่งใขว่คว้าหามันนั้นได้เบาบางลงมากจากแต่ก่อน ในความคิด ต้องมีบ้านหลังใหญ่ มีรถหลายคัน มีเงินมีทองทรัพย์สินมากมาย นั้นคือ ความคิดลวงหลอกจากภาพมายา ความสุขที่แท้จริงอาจจะเป็นการที่คุณได้กินข้าวกับคนที่คุณรัก ได้อยู่เคียงข้างใครซักคน มีคนที่เรารัก และคนที่รักเราคอยมอบความสุขให้กัน
บ้านหลังเล็กไปที่อยู่ได้อย่างสงบและสบาย...
นั้นก็อาจเรียกว่าความสุขของชีวิตแล้วก็ได้นะ....
โฆษณา