17 มิ.ย. 2019 เวลา 01:22 • ปรัชญา
การเรียนรู้ ใครว่าจะต้องเรียนแค่ในห้องเรียนเพียงอย่างเดียว
เราสามารถเรียนได้จากทุกที่ ทุกเวลา แม้แต่เวลาที่เราอยู่ในห้องน้ำ
หากเคยเข้าห้องน้ำสาธารณะตามที่ต่างๆ
คงเคยเห็นภาพจิตรกรรมที่เหล่าศิลปินขาจร
ได้รังสรรค์ไว้มากมายบนฝาผนัง
 
บ้างก็เป็นวลีคำคม บ้างก็เป็นประโยคบอกเล่าชักชวน
และบางครั้งก็มีรูปวาดแนวอีโรติค ให้ได้เสพศิลป์กัน
 
ทุกเส้นสายบนผนังห้องน้ำ
ต่างสร้างสรรค์มาด้วยจิตวิญญาณแห่งความเป็นอิสระ
 
เกิดจากการปลดปล่อยความรู้สึก
ไม่ยึดติดในภาพลักษณ์ของตัวเอง และกฏเกณฑ์ของสังคม
 
เป็นการปลดโซ่จิตวิญญาณในด้านลึก
ที่ถูกกดเก็บไว้ในใจให้ออกมาโลดแล่นข้างนอกอย่างอิสระ
แม้จะเพียงชั่วครู่ชั่วขณะที่นั่งขับถ่ายในห้องน้ำนั้น
แต่มันก็คือการผ่อนปรน ความกดดันและสร้างความอิสระน้อยๆในจิตใจ
ขณะที่เรานั่งขับถ่ายไป
และสอดส่ายสายตามองไปโดยรอบ
เราก็จะได้เรียนรู้ด้านลึกของคนอื่นได้จากสิ่งที่เขาเขียนลงบนผนัง
เราไม่สามารถล่วงรู้ได้ว่าคนที่เขียนนั้นเป็นใคร
หน้าตาสวยหล่อหรือ ขี้เหร่
รวยหรือจน เรียนสูงหรือเรียนมาน้อย
อาชีพหรือหน้าที่การงานสูงหรือต่ำแค่ไหน
แต่เรารู้ได้ว่าเค้ามีอะไรเก็บอั้นไว้ในใจ
เพราะเราได้เห็นถ้อยคำเขียนระบายมันไว้ที่นี่
ใครบางคนห้องน้ำ อาจเป็นทั้งที่ปลดทุกข์
และบำบัดจิตใจของเขา
และสำหรับคนอ่านอย่างเรา ที่นี่ก็คือห้องเรียนห้องหนึ่ง
สำหรับเรียนรู้โลกที่แอบซ่อนอยู่อีกด้านหนึ่งของจิตใจคน
โฆษณา