ผมเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ มีเพียงแค่ไฟสลัวๆ ตามทาง สักพักหนึ่งก็ได้ยินเสียงกระทะและเห็นประกายไฟจากเตาถ่านอยู่ตรงหน้า
ค่ำคืนนี้ "ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่" จะเป็นมื้อเย็นของผม
ในระแวกโรงพยาบาลกลางนี้ มีร้านก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่อยู่หลายร้าน
กินได้อร่อยก็มี กินไม่ได้เลยก็มี
ผมโชคดีที่ร้านแรกที่ได้ชิมเมื่อสี่ปีก่อน เป็นร้านที่อร่อยขนาดนึกถึงก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ทีไร ก็ต้องนึกถึงที่นี่
ที่จริงแล้วการกินอาหารมันๆ ในตอนค่ำเป็นเรื่องที่ควรจะหลีกเลี่ยงสำหรับคนวัยทำงานอย่างเรามาก
แต่วันนี้ต้องยกเว้น
ป้ายร้านท่านเขียนชื่อไว้ว่า "ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ สวนมะลิ" ถ้ามาถูกร้านก็จะเจอคุณพี่ผู้หญิงกำลังผัดก๋วยเตี๋ยวด้วยท่าทางทะมัดทะแมงตามภาพแรก
มองไปจะเห็นว่าแกใช้เตาถ่าน เป่าด้วยพัดลมหอยโข่งให้ไฟแรงสม่ำเสมอ
เอ่ยชื่อถึงก๋วยเตี๋ยวผัด ถ้าเป็นเส้นใหญ่แล้วคงไม่พ้นจะนึกถึงผัดซีอิ๊วและราดหน้า รองลงมาถึงจะนึกถึงคั่วไก่
เจ้าสามเมนูนี้ หากไปกินตามร้านที่คนชอบต่อแถวมักจะเจอว่า มันมีเอกลักษณ์ที่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง คือเส้นจะถูกผัดนาบ แกว่งไปแกว่งมาอยู่บนผิวกระทะจนกรอบ
กระทะต้องใช้ไฟแรง ทำให้เส้นเกรียมที่ผิวนอก แต่ยังคงความนุ่มลื่นอันเป็นลักษณะเฉพาะของก๋วยเตี๋ยวเส้นใหญ่เอาไว้
ถ้าร้านไหนผัดเส้นได้กรอบนอกนุ่มในแบบนี้แล้ว เหมือนบอกถึงฝีมือในการใช้ไฟและกระทะของพ่อครัว
เมื่อเส้นที่ผัดได้ดีแบบนี้ มาประทะกับเครื่องทั้งหลาย พอเคี้ยวแล้วให้ความสนุกเพลิดเพลิน เป็นการเสริมรสสัมผัสอีกอย่าง นอกเหนือจาก เปรี้ยว หวาน เค็ม เผ็ด ที่แล้วแต่ใครจะปรุงเพิ่มลงไป
เหมือนเด็กๆ ผู้ใหญ่สอนไว้ ถ้าทำส่วนสำคัญให้มันดีแล้ว ที่เหลือมันก็จะพลอยดีไปหมด
ก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่ที่เพิ่งถูกนำมาวางตรงหน้าผมก็เช่นกัน
เส้นใหญ่กรอบๆ บนกระทะที่ไฟแรงจนกลิ่นฟืนติดมากับเส้นจางๆ คลุกเคล้ากับเครื่องปรุงอย่างทั่วถึง ไข่ไก่สดถูกโปะมาด้านบน สุกประมาณไข่ลวก ส่วนเครื่องที่ขาดไม่ได้แน่ๆ คือเนื้อไก่และปลาหมึกกรอบ จุดเด่นอีกอย่างที่เหมือนกันทุกร้านคือ ผักรองจานต้องผักกาดหอม ไม่รู้เหมือนกันว่ามันคือสูตรหรือเปล่า
ผมเคล้าไข่ไปบนเส้นเบาๆ แล้วคีบเข้าปาก
รสของตั่งไฉ่เค็มๆ กลายเป็นตัวเสริมให้เส้นก๋วยเตี๋ยวยิ่งโดดเด่น ทันทีที่ฟันเคี้ยวเจอความกรอบ ก็ผ่านไปเจอความนุ่มภายใน ผสมกับความเรียบลื่นของไข่
จานนี้จะกี่แคลอรี่ผมไม่รู้
รู้แค่ว่าค่ำคืนนี้ ผมนี่ช่างเป็นคนมีความสุขเสียเหลือเกิน
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
