นานแล้วนะที่ไม่ได้ลงมือเขียน
มีหลายๆ เรื่องราวในความคิด ทุกๆ อย่างพันกันยุ่งเหยิงไปหมด
ความรู้สึกต่างๆ ถามโถมเข้ามาในช่วงเวลาที่คิดว่าเข้มแข็งขึ้นมาบ้างแล้ว
แต่...เปล่าเลย ฉันก็ยังคงเป็นคนที่อ่อนแอและเจ้าน้ำตาอยู่เช่นเคย
หลายเรื่องราวในชีวิต บางครั้งก็ทำให้รู้สึกท้อแท้ และสิ้นหวัง
เส้นทางที่เลือกเดินช่างหนักหนาและสาหัสในชีวิต
อาจจะเพราะหน้าที่ที่ขัดกับความเป็นตัวเอง ทำให้เกิดความรู้สึกไม่มั่นใจ
ได้แต่ปลอบใจตัวเองว่านี่คือสิ่งที่เราเลือกและตัดสินใจแล้ว
ทุกๆ สิ่งที่ลงมือทำ จะทุ่มเทและตั้งใจทำออกมาให้ดีที่สุด
แต่ในทุกๆ วันหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ
มันกลับรู้สึกห่อเหี่ยว ไม่มั่นใจ และรู้สึกว่าสิ่งที่ทำไปมันยังไม่ดีพอ
มันทำให้คนตัวเล็ก รู้สึกขนาดตัวลดลงเท่าฝุ่นผง
ไม่มีเรี่ยวแรงและกำลังใจในการที่จะต่อสู้ในวันต่อไป
เวลาชีวิตในแต่ละวัน เริ่มต้นด้วยความรู้สึกที่ปลอบใจตัวเองว่าวันนี้จะต้องผ่านไปให้ได้
และจบลงด้วยความรู้สึกห่อเหี่ยว ที่วันนี้จบลงไปไม่ต่างจากแต่ละวันที่ผ่านมา
อนาคตราวกับแสงสว่างอันน้อยนิดที่ปลายอุโมงค์
ยิ่งเวลาเดินผ่านไปนานเท่าไหร่ กลับยิ่งรู้สึกว่าห่างไกลจากอุโมงค์มากเท่านั้น
ความคาดหวังที่แบกไว้ เริ่มหนักอึ้งจนสองขาเริ่มอ่อนแรงที่จะก้าวเดินในแต่ละวัน
คนข้างหลังที่เฝ้ารอความสำเร็จในหน้าที่การงาน
มันช่างเนิ่นนานและเหน็บหนาวในความรู้สึก
มันคงเป็นช่วงเปลี่ยนของชีวิต ที่เราจะต้องก้าวผ่านไปให้ได้
หนักหนาสาหัสเอาการเลยนะความรู้สึกแบบนี้
หวังว่าฉันจะกลับมายิ้มภาคภูมิใจกับความสำเร็จที่ฟันฝ่าไปได้...ในสักวันหนึ่งนะ
แต่ตอนนี้ก็สู้ต่อไปนะ
หลายเรื่องราวในชีวิต แน่นอนว่านอกเหนือจากหน้าที่การงานที่ทำให้เราอิ่มท้องแล้ว
หนึ่งในนั้นคงหนีไม่พ้นเรื่องราวของความรัก
มันช่าง...ขมขื่นในความรู้สึก
ด้วยความไม่มั่นใจในตัวเอง และปิดกั้นความรู้สึก ผสมๆ กับเรื่องราวฝังใจในครอบครัว
ด้วยคำสอนที่ถูกปลูกฝังมาแต่เด็ก และอะไรหลายๆ อย่างที่หล่อหลอม
ทำให้ระยะเวลาที่ผ่านไม่ได้เปิดโอกาสให้ใครเข้ามา
จวบจนกระทั่งวันหนึ่งด้วยความเหงา และภาระหน้าที่ด้านการเรียนกำลังจะสิ้นสุดลง
ลองเปิดใจให้เขาเข้ามา...โดยไม่ได้เอะใจเลยว่าเขาจะถือมีดกรีดหัวใจให้เหวอะหวะได้ขนาดนี้
จากคนที่ไม่มีความมั่นใจทั้งในเรื่องรูปลักษณ์และฐานะทางครอบครัวกลับยิ่งไม่มั่นใจเข้าไปใหญ่
กลับไปใช้ชีวิตแบบเดิม...แต่ไม่เหมือนเดิม
เหมือนกับคำพูดที่ว่า เจ็บกว่าการไม่มี คือการเคยมี
ก่อนที่จะเปิดใจให้ใครสักคน ใช่เราโหยหา แต่เราก็มีความสุขในการใช้ชีวิตในตอนนั้น
แต่พอหลังจากที่คุณจากไป...ความสุขก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
แม้จะพยายามกลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมมากแค่ไหนก็ตาม
บทเรียนในครั้งนั้นทำให้ไม่กล้า...แม้แต่จะชอบใครอีก
ไม่มั่นใจเอาเสียเลย...
ไม่ใช่คนรักสัตว์...เพราะที่บ้านไม่เคยเลี้ยงสัตว์อะไร
ไม่ใช่คนขี้อ้อน...เพราะต้องใช้ชีวิตด้วยความเข้มเเข็งมาตลอด
ไม่ใช่คนชอบเที่ยว...เพราะไม่ได้มีเงินไว้ใช้จ่ายฟุ่มเฟือยมากนัก
ไม่ใช่คนพูดเก่ง...เพราะเขินอายเกินกว่าจะพูดคุยกับใคร
ไม่ใช่คนตลก...เพราะในชีวิตมันเทาๆ เกินกว่าจะคิดเป็นมุขตลกได้
และไม่ใช่คนสวย...เป็นเพียงคนธรรมดาที่หน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง
ทำไมต้องตัดพ้อแบบนี้นะแปลกใจตัวเองเหมือนกัน...
อาจจะเป็นเพราะคนที่คุณเลือกตรงกันข้ามกับฉันทุกอย่างละมั้ง
อยากลองเปิดใจอีกสักครั้ง..แต่ก็กลัวเกินกว่าจะทำได้
"อยากทำให้ได้แบบเธอจัง...เธออยู่ได้โดยไม่ต้องมีใคร เราสิปวดหัวกับเรื่องความรัก"
ฉัน...กลายเป็นที่ปรึกษาความรักไปเสียแล้ว
ด้วยเพราะคิดว่าในวันที่ฉันแย่...แค่อยากหาคนคอยรับฟัง
เพื่อให้ก้อนหินหนักๆ ทั้งหลายได้บางบางลงไปบ้าง
ฉันเป็นผู้ฟังที่ดี...เล่ามาเถอะฉันอยากฟัง
หลายเรื่องที่รับฟังรู้สึกอินจนแทบร้องไห้ เราเคยผ่านจุดนั้นมานะ
แม้จะเป็นประสบการณ์ความรักเพียงครั้งเดียวก็ตาม
เพราะฉันเข้าใจ ในวันที่โลกถล่มทลายลงตรงหน้า
ในวันที่เราคิดว่าจะใช้ชีวิตอยู่อย่างไรเมื่อขาดเขาไปมันรู้สึกเจ็บปวดเพียงใด
แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งฉันก็บอกกับตัวเองได้ว่า...เรายังใช้ชีวิตอยู่ได้เมื่อขาดเขาไป
กิจวัตรที่เคยมีเขาในบางช่วงเวลา...
เเค่ต้องปรับเปลี่ยนให้เหมือนกับก่อนหน้าที่เขาจะเข้ามาแค่นั้นเอง
"เธออยู่ได้ยังไง...ไม่เหงาหรอ"
เหงาสิ เหงามากด้วย แต่ถ้าเทียบกับความเจ็บปวดแล้ว ให้เลือกทนเหงาดีกว่า
มันยากมากเลยนะที่จะเจอคนที่พอดีกับเรา
ไลฟ์สไตล์ ทัศนคติ ลักษณะนิสัย เหนือสิ่งอื่นใดคือการปรับตัวเข้าหากันและความมีเหตุผล
จนตอนนี้ฉันเริ่มคิดแล้วว่า ความรักที่อบอุ่นคงมีแต่ในนิยายที่ชอบอ่านเท่านั้น
ในโลกของความเป็นจริง...มันโหดร้ายเกินกว่าที่ฉันจะจินตนาการได้
ในแต่ละวันมันมีหลากหลายความรู้สึกจริงๆ นะ
เราหวังว่าจะให้ทุกๆ วันเป็นวันที่ดี
แต่บางที...มันก็อยู่แค่ว่าเราจะเลือกมองมุมไหนแค่นั้นเอง
ขอให้ความเศร้าของฉันจางหายไปผ่านเรื่องราวตามตัวอักษรที่ฉันเขียน
ขอให้การเขียนเยียวยาความรู้สึกเศร้าของฉันให้มันจางหายไป :)
แล้วฉันจะกลับมาเขียนอีกบ่อยๆ นะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
