วันหยุดพักผ่อนประจำปี ไม่ใช่วันลา ฟังทางนี้!!!!!!
บทบัญญัติมาตรา 30 แห่ง พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พศ 2541 มีเจตนารมณ์เพื่อประสงค์ให้ลูกจ้างได้มีวันหยุดเพื่อพักผ่อนในระยะยาวครั้งหนึ่งในรอบปี โดยกำหนดให้นายจ้างเป็นผู้จัดให้ลูกจ้างได้หยุดพักผ่อนประจำปีไม่น้อยกว่าปีละ 6 วันทำงาน
แม้กฎหมายประสงค์ให้ลูกจ้างหยุดพักผ่อนคราวเดียวกันในระยะเวลายาวก็ตาม (ปีละไม่น้อยกว่า 6 วันทำงาน) แต่ก็ไม่ได้บังคับว่าจะต้องหยุดคราวเดียว นายจ้างอาจจัดให้ลูกจ้างหยุดพักผ่อนประจำปีคราวละ 1 วัน หรือ 2 วันก็ได้
การจัดวันหยุดพักผ่อนประจำปีเป็นอำนาจของนายจ้างที่จะจัดให้ลูกจ้างหยุดในช่วงระยะเวลาใดก็ได้ มิใช่ว่าลูกจ้างขอลาหยุดแล้วจะได้หยุดตามที่ลูกจ้างประสงค์แต่อย่างใด นายจ้างส่วนใหญ่อาจเข้าใจผิดอยู่เสมอว่าวันหยุดพักผ่อนประจำปีนี้เป็นวันลา ข้อบังคับเกี่ยวกับการทำงานของแต่ละบริษัทจึงมักนำไปกำหนดในเรื่องเกี่ยวกับวันลา ซึ่งอาจเรียกว่า วันลาพักร้อนบ้าง วันลาพักผ่อนบ้าง และมักจะกำหนดให้ลูกจ้างยื่นใบลาขอวันหยุดมา นายจ้างก็จะใช้คำว่าอนุญาตให้ลาหยุดได้
เมื่อกฎหมายกำหนดให้เป็นวันหยุดไม่ใช่วันลา การที่ลูกจ้างขอลาก็ต้องถือว่าการลานั้นเป็นการเสนอขอให้นายจ้างจัดให้เป็นวันหยุด และการที่นายจ้างอนุญาตให้ลูกจ้างลาได้ก็ต้องถือว่าเป็นกรณีที่นายจ้างจัดให้ลูกจ้างหยุดพักผ่อนประจำปี ในกรณีที่ลูกจ้างไม่ได้ลาขึ้นมาและนายจ้างก็มิได้จัดวันหยุดให้แก่ลูกจ้าง ก็ต้องถือนายจ้างปฎิบัติไม่ถูกต้องตาม ม.30 แห่ง พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน 2541 ลูกจ้างมีสิทธิ์เรียกร้องเอาค่าจ้างสำหรับวันหยุดพักผ่อนประจำปี หรือให้นายจ้าง กำหนดวันหยุดพักผ่อนประจำปี ทางใดทางนึง
ซึ่งเคยมีคดีขึ้นสู่ศาลฎีกา โดยฎีกาที่ 525/2534 ซึ่งจำเลยในคดีนี้เป็นนายจ้าง มิได้กำหนดวันหยุดประจำปีไว้ล่วงหน้า ทั้งยังมิได้มีข้อตกลงล่วงหน้าให้สะสมและเลื่อนวันหยุดพักผ่อนประจำปีไปหยุดในปีอื่น โจทก์ซึ่งเป็นลูกจ้างจำเลย มีสิทธิ์เรียกให้จำเลยจ่ายค่าจ้างสำหรุวันหยุดพักผ่อนประจำปีหรือให้จำเลยกำหนดวันหยุดพักผ่อนประจำปีทางใดทางหนึ่งได้
- 9
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
