12 ก.ค. 2019 เวลา 02:59 • ปรัชญา
Dance until it rains.
ในทวีปแอฟริกา เป็นทวีปที่แห้งแล้งทวีปหนึ่ง
ก็มีอินเดียแดงอยู่เผาหนึ่ง เมื่อฝนแล้งเค้าก็จะเต้น
แล้วฝนก็จะตกเสมอ
มีอยู่ปีหนึ่งเป็นปีที่แห้งแล้งมาก
อินเดียแดงหลายๆเผ่าก็พยายามเต้น
ให้เหมือนเผ่านั้นเพื่อให้ฝนตก
เมื่อเต้นไปได้ เกือบชั่วโมง ก็รู้สึกไม่ไหวแล้ว
ฝนไม่ตกซักที ก็รู้สึกเมื่อย จึงล้มเลิกไป
อีกเผ่าหนึ่งเต้นไป 2 ชั่วโมง ก็รู้สึกปวดล้าไปทั้งขา
ฝนก็ยังไม่ตก ก็ล้มเลิกไป
อีกเผ่าเต้นหลายๆชั่วโมงจนเมื่อยไปทั้งตัว
แต่ฝนก็ยังไม่ตก ก็ล้มเลิกไป
ในที่สุดหลายๆเผ่าก็มารวมตัวกัน
เพื่อที่จะไปถามเผ่านั้นว่า เต้นยังให้ฝนตก
เมื่อได้พบกับอินเดียแดงเผ่าที่เต้นแล้วขอฝนได้
จังหวะนั้นพวกเขากำลังเต้นอยู่พอดี
เต้นจากนาทีเป็นชั่วโมง จากชั่วโมงเป็นหลายชั่วโมง
จากหลายชั่วโมงเป็นวัน จนในที่สุดฝนก็ตก
จนทำให้ทุกๆคนทึ่ง แล้วจึงไปถามหัวหน้าเผ่าว่า
“What is the secret?”
อะไรคือความลับ?
หัวหน้าเผ่าตอบว่า
That’s no secret. ไม่มีความลับ
We dance until it rains. เราเต้นจนกว่าฝนจะตก
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ทุกๆความพยายามอาจไม่นำซึ่งความสำเร็จ
แต่ทุกๆความสำเร็จล้วนเกิดจากความพยายาม(ที่มากพอ)
แล้วคำถามคือ แค่ไหนที่เรียกว่ามากพอ
ก็พยายามจนกว่ามันจะถึงเป้าหมายที่เราต้องการ แค่นั้นเอง
...เราเอง...
โฆษณา