ถ้ำกระบอกตอนจบ ความเดิมจากตอนที่แล้ว "สักพักดูดเสร็จกินน้ำมานั่งอ่านใหม่ ผมนี่!!!!!เห้ยย"
มันเป็นกระดาษขนาด4Aครับ ใจความพอให้เข้าใจนะครับมันก็นานแล้วผมก็จำไม่ได้ทั้งหมดครับ คือต้องเซ็นยินยอมเข้ารับการรักษาครับถ้าไม่เซ็นทางสำนักสงฆ์ถ้ำกระบอกจะไม่รับเข้าให้การรักษา
แต่ที่เห้ยย ด้านBครับถ้าคุณเสียชีวิตทางเค้าจะไม่รับผิดชอบใดๆ มันอ่านตอนนั้นแล้วมันกลัวครับ เพราะอาการคนเสี้ยนยาของคนติดผงขาวมันหนักเอาเรื่องครับยิ่งใช้เข็มแล้วด้วยมันลงลึกมากแแล้วครับ
เอาง่ายๆถ้าเป็นไข้บางคนอาการขึ้นสมองก็มีครับ จากนั้นผมก็มองหน้าพ่อกับแม่ เอาวะเซ็นแม่งแม่ตบไหล่เบาเบาสู้สู้นะลูก พ่อก็บอกเป็นลูกพ่ออย่ายอมแพ้ น้ำตาแม่งไหลโดยออโต้เลยครับ ตอนพิมพ์นี่ยังไหลเลย+555 เอาละครับเราเข้าไปในนั้นพร้อมกันครับอึบๆ ก่อนเข้าไปในเฮ ต้องตรวจก่อนครับแก้ผ้าตรวจทุกซอก
มุมของร่างกายว่ามียาเข้ามารึเปล่า ผมก็ตรวจเสร็จแล้วก็เปลี่ยนเสื้อผ้า กางเกงขาก้วยสีแดงเสื้อก็แล้วแต่ใคร จะได้แบบไหนครับสีขาวสีแดง แต่ก็จำไม่ได้แล้วว่ามันเขียนว่าอะไรครับ จากนั้นพระก็พาเดินไปหน้าห้องบ้านเลขที่5 ตอนนั้นรายการนี้ดังมากครับ หลวงพี่ก็เอามาพูดเพื่อผ่อนคลายคนไข้ เค้าจะแบ่งครับว่าวันนี้ใครมากี่คนวันที่ผมเข้าไปมี11คนจำได้เลย คือติดผงทุกคนครับ ก็นั่งคุยกันพระก็จะถามว่าใครมาจากไหนบ้าง พอถึงเวลาก็จะแจกสบู่ ยาสีฟัน ขัน หวีและผ้าขาวม้า คือตอนนั้นเสี้ยนมากแล้วครับมองหน้ากันก็หาวใส่กัน ผมกวนตีนอยู่แล้ว มึงง่วงกันไมไม่ไปนอนวะเพื่อนแม่งก็ฮากันไปครับคือทำทุกอย่างเพื่อให้แม่งลืมๆความเสี้ยน พอเข้าไปในห้องก็จะมีที่นอนเรียงกัน เป็นแบบที่นอนยางหลายๆแผ่นเรียงกันครับติดกันหมด ใครเคยดูหนังเรื่องน้ำพุคือแบบนั้นเลยครับ ตรงทางเข้าก่อนไปนอนก็จะมีห้องน้ำเรียงติดกันประมาณ5ห้องครับ
ผมลืมบอกไปเมื่อตอนที่แล้วว่าเวลาเสี้ยนต้องชนน้ำครับอย่างเดียวเลย ช่วยได้ไหมได้ครับนิดนึง หลังจากนั้นประมาณ4โมงเย็น เปลี่ยนใส่ผ้าขาวม้ารอไปกินยา ผมดีใจมากเลยคิดว่าเอาวะหาเสี้ยนแน่ๆ
ช่วงนั้นจะไปกินยาหลังห้อง5เนี่ยแหละครับ แล้วแต่ละคนจะมีพี่เลี้ยงคนละคนยืนอยู่ข้างหลังคอยล็อคครับ+555 -_- ให้เรากินน้ำไม่ให้ล้วงคอ ได้เวลาก็จะมีหลวงตามารับแล้วก็จะมีรุ่นพี่ร้องเพลงเชียร์อยู่ หลวงตามาแล้วถือแก้วถือขวดถือยามาอวดในขวดยาดี หลวงพ่อก็จะถามบางคนครับมึงติดไรมามีคนนึงแม่งบอกติดบุหรี่
พวกฮากันทั้งเฮครับคือจริงๆไม่น่ามาอ่ะครับแล้วเกรียนด้วย แล้วก็รับยากันไปครับคนละหนึ่งแป๊กถ้วน ความรู้สึกแรกแม่งมวนท้องมาก รุ่นพี่ก็จะตักน้ำให้กินต้องกินน้ำเยอะๆครับ แต่ทุกคนที่อยู่ในนั้นจะเข้าใจว่ามันเป็นยังไง ต้องกินน้ำเยอะๆครับ ให้อ้วกออกมาให้มากที่สุดคือหนึ่งกระป๋องเหลืองๆแล้วน้ำมันก็เป็นน้ำสมุนไพรครับ ชวนอ้วกมากบางคนแม่งอ้วกแบบแรงพุ่งใส่อีกฝั่งอ่ะ ผมนี่แทบจะเป็นลมตอนนี้ยังจำความรู้สึกนั้นได้ดีเลย พอกินเสร็จก็ไปอาบน้ำครับ เสร็จก็จะมารวมตัวกันที่กลางเฮ แจกคูปองครับกินข้าวแจกบุหรี่ อยู่ที่ยอดฝากเงินนะครับพ่อแม่หรือญาติฝากไว้เยอะก็เต็มซองครับ
คูปองก็เหมือนกัน แต่ก็จะมีรุ่นพี่มาพูดแล้วก็มีกิจกรรมเล็กๆน้อยๆก็นอนแต่เดี๋ยวผมจะบอกครับว่าใครที่จะได้ทำตรงส่วนนี้
พอเสร็จทุกอย่างก็ถึงเวลาเข้านอน โอ้โหเป็นช่วงเวลาหาวกันครับกับชนน้ำอะไรเอ่ยห้าวแต่ไม่ง่วง ชนกันทั้งคืนครับ
อาจจะมีหลับนะครับเพราะเหนื่อยเพลียแต่หลับได้ไม่เกินสิบนาทีหรอกครับเพราะมันปวดกระดูกไปหมดครับหนาวๆร้อนๆ
แต่ละวันมันทรมานมาก พอช่วงเช้าก็ถึงเวลากินยาตัดอีกแล้ว พอได้ยินเสียงหลวงตามาแล้วถือแก้วถือขวดทุกคนแทบอยาก
จะลุกเลยครับ แล้วพอเสร็จจากตรงนี้ก็เข้าห้องนอนพักผ่อน ช่วงบ่ายๆก็ไปอบตัวครับอบสมุนไพร ก็ใส่ผ้าขาวม้าไปเหมือนเดิม
เดินเรียงแถวกันไปครับ ผมก็เห็นบางคนนะทำไมมันเอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆไปด้วยวะ ก็แค่สงสัย เออมันจะมีนะครับตอนที่เรียงแถวเนี่ยไปอบตัวต้องออกนอกเฮไง ประตูใหญ่ข้างเฮจะเปิดมันจะมีพวกหนีครับที่เห็นมีอยู่คน แม่งตั้งหลักไกลมากแล้ววิ่งสุดแรง แต่มีรถมารอรับครับแม่งหนีพ้นอ่ะ+555 แต่ใครที่คิดจะหนีถ้าหนีพ้นก็แล้วไปหนีไม่พ้นนี้ใส่แม็กโกนหัวนะครับ ใครจะใหญ่มากจากไหนสักเต็มตัวจะอยู่คุกใหญ่มาแค่ไหนอยู่ที่นี่เป้นแมวทุกคนครับ พระใหญ่สุดห้ามเกรียนห้ามรังแกเพื่อนห้ามหนี แล้วพอเดินไปถึงห้องอบก็จะเป็นห้องปูนง่ายๆครับไม่ใหญ่มากแต่เข้าไปที20กว่าคนแน่นมาก ผมได้รู้แล้วทำไมมันถึงเอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆเข้าไป มันหายใจไม่ค่อยออกครับข้างในค่อนข้างจะร้อนครับควันเยอะต้องเอาผ้าขนหนูชุปน้ำเข้าไปอุดจมูกครับ แต่หลวงพี่จะคอยสาดน้ำเข้ามาให้ครับให้อากาศในนั้นดีขึ้น พวกที่อยู่ก็ตะโกน"ขอบคุณครับ"ทุกครั้งที่หลวงพี่สาดน้ำเข้ามาครับ
น่าจะสัก10นาทีอันนี้ประมาณนะครับ เหงื่อออกเยอะมากมันรู้สึกดีขึ้นนะครับ ชีวิตในแต่ละวันก็เป็นอย่างนี้ทุกๆวันครับ
ผ่านไป5วัน อาการเสี้ยนหมดไปครับ ถึงเวลาต้องย้ายบ้านครับ แล้วก็ถึงะเวลาไปรับสัจจะด้วยครับแต่ผมนี่ไขว้นิ้วเลยเพราะรู้ใจตัวเองไม่รู้กลับไปไปเจอบรรยากาศเดิมๆจะทำใจได้มั้ย พอรับสัจจะเสร็จก็จะได้เหรียญครับเหรียญมนุษย์เหนือโลกเดี๋ยวผมจะลงให้ดูครับคือเหรียญเนี่ยเค้าบอกต่อกันมานะครับทำจากปีกเครื่องบินที่ตก เพราะบินผ่านถ้ำกระบอกเพราะเค้าบอกต่อกันมาไม่มีใครกล้าบินผ่าน
เพราะเครื่องจะตก มันเป็นแค่เรื่องเล่านะครับแค่รับฟังไว้เฉยๆครับอย่าไปเชื่ออะไรมากเดี๋ยวไปดราม่ากันอีก เดินทางกันต่อครับคราวนี้ไปอยู่ตึกฟ้า ห้อง3 ที่นี่แหละครับ ที่ผีดุมากต้องบอกว่ามากจริงๆครับ เก็บข้าวของเสร็จเดินจากไปจากห้องนี้ก็จะเห็นน้องใหม่ที่มาพวกผมนี้ยิ้มเลย ขู่แม่งก่อนเลย ผีดุนะมึงห้องนี้อย่าไปชนน้ำกลางคืนคนเดียวนะ+555 หลวงพี่แม่งตะโกนเลยไอสัสสบายตัวแล้วนิ แต่คนในนี้รักกันทุกคนนะครับรุ่นผมอยู่
ทุกคนคอยช่วยเหลือกันตลอดเพราะบางคนไม่มีญาติครับ ตำรวจมาส่งบ้างญาติเอามาทิ้งบ้าง มีอะไรก็แบ่งกันครับ น้อยครับที่จะมีเรื่องกันใครมีเรื้องกันก็ใส่แม็กคู่ครับช คือญาติมาเยี่ยมทีของกินนี่เพียบครับก็จะมานั่งรวมกันกิน ใครไม่มีก็เรียกกันครับ มันเหมือนคุกอ่ะครับหลายคนรอครับว่าจะมีญาติมามั้ย แต่มันมีกฎห้ามกินน้ำเย็นนะครับในเฮเพราะมันจะทำให้เป็นตะคริวด้วยกับยาตัดครับ เอาละครับเรากลับไปที่ นอนใหม่กันที่นี่ก็นอน5วัน ตึกนี้ผมก็ไม่แน่ใจทำไมผีดุเพราะจากที่บอกไปครับอาการเสี้ยนมันต้องห้อง5นะ แต่จริงครับวันแรกเลย คืออาการมันนอนหลับสบายละ แต่เวลาเข้าห้องน้ำต้องเดินลงมาครับ มันมีอยู่คนมันเดินไปเข้าห้องน้ำ สักพักมันวิ่งหน้าตาตื่นมาเลยหลวงพี่ๆใครไม่รู้แม่งเล่นของกำลังโช็คเลย หลวงพี่ได้ยินวิ่งไปดูดิครับ สรุปไม่เจอครับ คือพอดีกแล้วในเฮน่ากลัวมากครับปวดฉี่ต้องมีเพื่อนไป บางคืนเค้าก็ว่ามีฝรั่งเดินลากตรวจเสียงนี่ดังมากใครมานอนตึกนี้เซ้นท์ดีมึงเจอแน่ครับ ตึกนี้ก็เป็นตึกที่ใครเกรียน
โดนเก็บยอดครับ ก็อยุ่มา5วันทุกกิจกรรมก็ดำเนินไปเหมือนเดิมครับ ได้เวลาย้ายบ้านอีกครั้งครับแต่ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายครับห้อง4ห้องจะใหญ่มาก เออมีผู้หญิงมั้ยมีครับจะอยู่ตรงกลางเฮแต่จะอยู่แค่ห้องนั้นครับไม่ต้องย้าย ตอนผมอยู่อีวายังอยู่นะครับอีวาเป็นฝรั่งครับมาเลิกยาเหมือนกันกับเพื่อนหลายคนแล้วพากันหนีแต่อีวาหนีไม่พ้นแล้วโดนมุงลงแขก แล้วโดนจับมากลับเข้าเฮครับ ใส่แม็กด้วยแต่เรื่องนี้เป็นเรื่องเล่าต่อกันมานะครับ เออผมลืมเล่าไปอีกเรื่องตอนอยู่ห้อง5มีหลักเหลืองมาครับคือพระที่นี่เป็นสีกะครับจะไม่ถูกกัน หลวงพี่แกจะตื่นมาทุกเช้าแล้วก็เอามือทุบหัวสองข้างพร้อมกันแล้วตะโกนแล้วเดินแล้วตะโกนโม้งๆๆทำไมถำกระบอกระเบิดแล้วก็เดินไปเดินมา ที่นี่ติดกับภูเขาที่เค้าระเบิดหินไงครับแกก็น่าจะรั่วอ่ะครับ -_- แต่หลังจากออกมาผมเห็นแกนั่งติดโซ่อยู่กับต้นไม้นอกเฮ อย่าดราม่ากันนะครับมันเป็นวิทีการรักษาของที่นี่เค้า โอเคเราไปบ้านใหม่กันครับอย่างที่บอกครับกว้างมาก แต่ที่นี่ผ้าห่มที่นอนต้องใครดีใครได้นะครับไม่งั้นโดนซิม(ขโมย)วันแรกไปนอนเหงามากครับไม่มีไรเลย
โอเครไม่เป็นไร ติ่นเช้ามาก็ทำทุกอย่าง้เหมือนเดิมครับวันที่11ใครตื่นสายต้องไปแช่น้ำกลางเฮนะครับ จะมีบ่ออยู่กว้างสองคนยืนติดกันแต่ยาวมากพอสมควรน้ำประมาณอก แล้วแช่นานเหมือนกันนะและคนที่แช่แม่งก็เป็นคนเดิมทุกวันอ่ะ+555
แล้ววันนั้นก็เห็นคนเดินออกมาจากนอกเฮ แล้วก็เดินไปถามพี่ๆออกนอกเฮได้ด้วยหรอ ไม่รู้ว่าถูกชะตากันรึเปล่า พี่อยู่กองงานมันจะมีกองงานครับออกนอกเฮได้ กองงานก็จะมีมากมายครับ พี่เค้าเลยถามมึงมากจากไหนวะผมก็บอกพี่เค้าไป พี่เค้าเลยบอกเอางี้เดี๋ยวพี่จะกลับแล้วเดี๋ยวกูเอามึงแทนกูแล้วกัน ผมดีใจมากเลยไม่ต้องอยู่ในแล้วมันน่าเบื่อครับ เช้าอีกวันพี่เค้ามารับผมออกนอกเฮไปกองงาน คือกองงานที่ผมอยู่คือทำผลไม้ดองครับแล้วก็ไปตัดต้นไม้ทำฟืนต้นงิ้วนะครับส่วนใหญ่ที่ไปตัดต้นใหญ่มากมีหนามด้วยแต่แข็งแรงแล้วก็ไใม่ใช่ปัญหาเพราะผมเป็นคนตัวใหญ่อยู่แล้ว นั่งรถไถครับไปแล้วก็ลากพ่วงไปกัน แล้วก็มาเลื่อยให้เป็นท่อนเล็กๆเพื่อไปเป็นฟืนเอาไว้ใส่ห้องอบครับ ห้องอบก็ยังใช้ฟืนอยู่แล้วเอาไดร์โว้เป่าให้ความร้อนครับ แล้วมันดีตรงไหนรุ้มั้ยครับ ออกแต่เช้าพอตื่นออกกองงานเลย พอไปถึงก็ทำงานแล้วมันจะมีร้านอาหารตามสั่งอยู่เจ้านึง โอ้ยยอยากกินอะไรร่ะครับ
มีหมดทุกอย่าง โค้กก็กินได้ น้ำแข็งเย็นๆน้ำเย็นๆเว็นได้ครับพอพ่อแม่มาค่อยจ่าย แต่พีคสุดคือทิฟฟี่ครับซัดกันเป็นแผงๆก่อนเข้าเฮคือแค่นี้ก็เมาได้แล้ว ถึงเฮอาบน้ำปะแป้ง ร้องเพลงเชียร์ครับมันส์มากผมชอบเพลงเลิกให้ได้ชอบตอนนี้
หน้า.นี้เป็นหน้าน้ำน้ำเหนือไหลมาไหลบ่าลงคลองน้ำใส ไหลลอย.ละล่องเอ้าละวาน้ำใส ไหลลอย.ละล่องน้ำไหลลงคลอง
สู่ท้องทะเลถ้ำกระบอกคนจนล่ะขาดคนเอ็นดูถ้ำกระบอกคนจนล่ะขาดคนเอ็นดูสาวแค๊ปเจ้าชู้ คือฟังเพลง
ลูกชั่วแต่เวลาร้องที่นี่มันจะเร็วครับ แล้วพวกออกกองงานนี่ที่นอนไม่มีใครยุ่งครับอยู่ยังไงอยู่อย่างนั้นครับ แล้วก็ดำเนินไป
เรื่อยๆกับชีวิตในนั้น รุ่นผมโชคดีครับเป็นจังหวะที่วัดสร้างโบถส์ใหม่พอดีรุ่นผมได้ไปเทปูนลงเสาครับ ตอนแรกๆก็คิดกัน
แม่งไม่อยากไปเลย พอได้ทำทุกวันมันซีมซับครับรู้ดีจังได้สร้างโบถส์ ทางวัดจะเอาคนไข้ไปเทปูนทุกวันครับตอนกลางคืน
ก็ใช้ชึวิตในนั้นต่อมาเรื่อยๆทุกวัน มีอยู่วันมีคอนเสริตครับโอ้ยมันส์ครับ ดิ้นกันเป็นกุ้งเลย สงสารไอ่พวกห้อง5เหมือนกันนั่งมอง
กันตาปริบๆ อีกสามสี่วันจะกลับต้องส่งงานต่อ รุ่นผมมา11คนกลับ9ครับ เสียชีวิตไป2คน ทนพิษความทรมานไม่ไหวเพราะ
ที่นี่ให้แต่ยาสมุนไพรครับยาปัจจุบันไม่ให้ครับ อะไรก็ฟ้าทะลายโจรครับ จะกลับแล้วหน้าตาผ่องใสมากอ้วนท้วนสมบูรณ์มากอยู่กองงานกินแต่อะไรดีๆที่ในเฮไม่มี แล้วกองงานผมจะมีบ่อน้ำวิเศษอยู่ครับ ตกเย็นจะแบ่งข้างเล่นปาดินใส่กันมีทั้งพระทั้งเณรที่อยู่ด้วยกันก็เคยเป็นคนไข้แหละครับ แล้วบวช พระสีกะที่นี่บวชแบบวางธุดงครับ 1ธุดงก็พรรษาครับฉันมื้อเดียวขบเขี้ยวหลายเวลา+555 แล้วทุกครั้งที่พระไปธุดงใครกลับมาก่อนไม่กล้ากลับเข้าเฮคนเดียวนะครับ เพราะมันจะเงียบมากมงยังไม่กล้าเดินผ่านเพราะมีหลายๆคนเคยเห็น จะมีคนที่ตายไปมานั่งเชียร์แล้วมีคนทำทุกอย่างเหมือนที่ตอนมีคนอยู่ครับ ถ้าใครเคยไปจะรู้ว่าที่นี่เงียบมาก แต่ตอนนี้หลายอย่างคงเปลี่ยนไปหลายอย่างแล้วมั้งมันก็หลายปีแล้ว ถึงวันกลับพ่อกับแม่มารับผมนี่ดีใจมากแต่ก็มีอีกหลายๆคนที่ตกรถนะครับบางคนอยู่จนเป็นปุ่ก็มีเพราะไม่มีที่ไป ที่นี่มาได้ครั้งเดียวนะครับ ณ ตอนนั้นถ้ามาอีกรอบต้องไปเฮ2 กรงหมี แต่ผมก็ไม่รู้นะว่ามันเป็นยังไง นี่หละครับทั้งหมดจากที่ผมเคยได้ไปอยู่มา แต่ครับแต่นะครับเรื่องราวทั้งหมดยังไม่จบแค่นี้ รอติดตามต่อได้ตอนต่อไปครับผมอยากจะแบ่งปันประสบการณ์ชีวิตให้เป็นกำลังใจสำหรับใครที่กำลังท้อแท้ครับ
รับรองไม่ผิดหวังครับ รอติดตามนะครับฝากติดตามด้วยครับเพจ Linkสาระ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
