13 ก.ค. 2019 เวลา 07:01
มีช่างก่ออิฐคนหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ยอมรับว่ามีฝีมือดีที่สุดในเมือง จนท่านเจ้าเมืองต้องทาบทามให้ไปช่วยก่อกำแพงที่บ้านหลังใหม่ของเขา
ช่างก่ออิฐรู้สึกภาคภูมิใจมาก ที่ท่านเจ้าเมืองเรียกใช้ตน จึงตั้งใจก่อกำแพงอย่างสุดฝีมือ
จนระยะเวลาผ่านไปหนึ่งเดือน กำแพงจึงเสร็จเรียบร้อยดี เขาเดินสำรวจดูรอบๆ
" ช่างเป็นกำแพงที่งดงามอะไรเช่นนี้"
เขาเดินสำรวจไปเรื่อยๆจนกระทั่งมาเจอ อิฐสองก้อน ที่เบี้ยวไม่ตรงแถว
ทำให้ช่างก่ออิฐ รู้สึกเครียดขึ้นมาทันที เขารู้สึกแย่มาก จิตตก กลัวว่าท่านเจ้าเมืองจะตำหนิ
จนทำให้เขากินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร่างกายซูบผอม จนกระทั่งถึงวันที่ท่านเจ้าเมืองมาตรวจรับงาน
เมื่อท่านเจ้าเมืองเห็นช่างก่ออิฐ ก็รู้สึกแปลกใจกับรูปลักษณ์ของเขา
1
"นี่เจ้าตั้งใจก่อกำแพงให้เรา จนถึงขนาดไม่ยอมกิน ไม่ยอมนอนเลยหรือ"
พูดจบท่านเจ้าเมืองก็เดินดูกำแพง ด้วยความประทับใจ
1
" สมแล้วที่กำแพงออกมางดงามขนาดนี้ ไม่เสียแรงจริงๆที่เลือกจ้างเจ้า"
ช่างก่ออิฐซึ่งเดินตามท่านเจ้าเมือง รู้สึกสงสัยว่าท่านไม่เห็นอิฐสองก้อนที่เบี้ยวงั้นหรือ จึงได้ตัดสินใจถาม
" เหตุใดท่านจึงว่ากำแพงนี้สวยงามล่ะขอรับ หรือท่านไม่เห็นว่ามีอิฐ 2 ก้อนที่มันเบี้ยวอยู่"
ท่านเจ้าเมืองมองหน้าช่างก่ออิฐแล้วยิ้ม พร้อมกับพูดขึ้นว่า
" เห็นสิทำไมจะไม่เห็น แต่ว่าอิฐที่เบี้ยว 2 ก้อนนี้ กับอิฐที่งดงามเป็นหมื่นๆก้อน มันก็เพียงพอที่จะชดเชยกันได้แล้วไม่ใช่หรือ"
ครับ ไม่มีใครที่ไม่เคยทำผิดพลาดมาก่อน อยู่ที่ว่า เรามัวแต่ยึดติดกับความผิดนั้น จนบั่นทอนคุณค่าในตัวเองไปหรือเปล่า ก็ในเมื่อไม่สามารถแก้ไขได้ ก็จงนำความผิดพลาดนั้น มาเป็นบทเรียนเพื่อปรับปรุง แก้ไข และสร้างสรรค์สิ่งที่ดีกว่าเพื่ออนาคต จริงมั๊ยล่ะครับเจ้านาย
โฆษณา