ร็อคผู้ฆ่ายักษ์ Ep.3(จบ)
"ร็อค คุณยังคิดที่จะแก้แค้นให้พ่ออยู่งั้นรึ"
ถึงแม้ว่าเขาจะรู้สึกดีกับมิร่ามาก แต่นี่คือจุดประสงค์หลักของเขาที่ลงมาที่นี่
" เอออ ก็มันเป็นหน้าที่ที่ ลูกควรจะทำไม่ใช่เหรอ" ร็อคตอบอย่างไม่เต็มเสียง
"งั้นฉันขอถามคุณอย่างนึง สมมตินะว่าคนที่คุณรัก กำลังป่วยหนักด้วยโรคร้ายแรง มีเพียงไข่ของมังกรที่ดุร้ายเท่านั้น ที่จะสามารถรักษาโรคนั้นได้ คุณจะทำยังไง"
"ข้าก็จะรีบไปเอาไข่มังกรนั้นกลับมาน่ะสิ" ร็อคตอบกลับโดยไมต้อง่คิดอะไร
"แล้วถ้าเจ้ามังกรไฟดุร้ายนั้น ตามไล่ล่าคุณมาจนถึงหมู่บ้าน พร้อมกับจะเผาทำลาย หมู่บ้านของคุณล่ะ คุณจะทำยังไง"
" ข้าก็ต้องหาวิธีที่จะกำจัดมังกร เพื่อช่วยเหลือหมู่บ้านของข้ายังไงล่ะ เจ้าถามเรื่องพวกนี้ทำไมกัน"
มีร่าได้ยินเช่นนั้นจึงยิ้มให้ร็อค แล้วตอบเขาว่า
ถ้าอย่างนั้นคุณควรจะเข้าใจ ความรู้สึกของแจ๊คว่า ทำไมเขาต้องเอาของวิเศษของพ่อคุณมา และทำไมเขาจึงต้องตัดต้นถั่วยักษ์นั่น"
"ร็อค ตลอดเวลา 20ปีที่ผ่านมา ความเคียดแค้น ทำให้คุณมีความสุขบ้างรึเปล่า"
คำถามนั้นทำให้เขานิ่งอึ้งไปสักครู่ใหญ่ ถึงเขาจะเป็นยักษ์แต่เขาก็มีสติปัญญามากพอ ที่จะเข้าใจในสิ่งที่เธอพูด
เขามองมีร่าอีกครั้งด้วยแววตาที่ซับซ้อน ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน
" มีร่า ทำไมเจ้าถึงได้รู้เรื่องละเอียดได้ขนาดนั้น ทั้งที่เจ้าไม่น่าจะเกิดทัน"
" เพราะว่าฉันเป็นคนเล่าให้เธอฟังยังไงล่ะ"
ชายวัยกลางคน ท่าทางภูมิฐานคนหนึ่ง เดินเข้ามาอย่าเงียบๆ พร้อมกับยิ้มให้ร็อค ด้วยท่าทีที่เป็นมิตร
"เจ้าเป็นใครกัน เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่" ร็อคถามชายแปลกหน้าด้วยสายตาที่ดุดัน
"ก็คงเข้ามานานพอ ที่จะได้ยินเธอคุยกับมีร่านั่นแหละ และฉันก็คือคนที่เธอกำลังตามหายังไงล่ะ"
เขาก็คือ แจ็คผู้ฆ่ายักษ ์ที่โด่งดังนั่นเอง
"คุณพ่อ! เข้ามาทำไมตอนนี้" มีร่าพูดเสียงดังด้วยความตกใจ
แต่ที่ตกใจยิ่งกว่านั้นก็คือร็อค ที่ได้ยินมีร่า เรียก แจ๊คว่า"พ่อ"
"ว่ายังไงนะ ผู้ชายคนนี้คือคนที่ข้าตามหา แล้วเจ้าก็คือลูกของเขางั้นรึ " ร็อคเริ่มรู้สึกสับสนในชีวิตอย่างแรง
ร็อค เธอจะเกลียดฉันก็ไม่แปลก เพราะฉันคือคนที่ฆ่าพ่อของเธอ แต่อย่างที่เธอตอบมีร่านั่นล่ะ ว่าเธอเองก็จำเป็นต้องจัดการกับมังกรร้ายที่จะมาทำลายเมืองเหมือนกัน
"แต่ถ้าเธอยังยืนยันที่จะแก้แค้นให้ได้ล่ะก็ ฉันก็ยินดีจะยกชีวิตให้ แต่ขออย่างเดียวว่าอย่าทำร้ายมีร่าและชาวเมืองที่ไม่เกียวข้อง แค่นั้นก็พอ"
"คุณพ่อพูดอะไรออกมา! ไม่นะร็อค ได้โปรดเถอะ!
ร็อค จ้องมองแจ๊คด้วยสายตาเย็นชา แล้วเขาก็หันไปมองมีร่า ซึ่งตอนนี้มีสีหน้า วิตกกังวลอย่างมาก
เขายืนนิ่งอยู่สักพัก แล้วจึงหยิบเม็ดยาเม็ดนึงออกมา ซึ่งนั่นก็คือยาที่ทำให้คืนร่างกลับเป็นยักษ์
"ข้าไม่อยากสูญเสีย คนที่ฆ่ารักอีกเป็นครั้งที่ สองแล้ว" พูดจบร็อคก็บีบเม็ดยาเม็ดนั้น จนแตกละเอียดกลายเป็นผง
"ยักษ์ที่ชื่อว่าร็อคนั้นได้ตายไปแล้ว เหลือเพียงแต่คนธรรมดาคนนึงเท่านั้น ก็คงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปแก้แค้นเจ้าอีก"
"แล้วเธอจะทำยังไงต่อไปล่ะ จะกลับขึ้นไปบนเมฆงั้นรึ" แจ๊คถาม
" ข้ารู้แต่วิธีลงมา แต่ไม่รู้วิธีที่จะกลับขึ้นไป ช่างมันเถอะ! จากนี้ข้าคงจะร่อนเร่ไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหาวิธีที่จะกลับขึ้นไปได้อีก"
" ในเมื่อเธอยังไม่มีที่ไป งั้นก็อยู่ช่วยมีร่า ดูแลร้านกาแฟที่นี่เลยแล้วกัน ส่วนเรื่องทรัพย์สินเงินทอง ฉันยินดียกให้เธอครึ่งนึง เพื่อชดเชยในส่วนของสมบัติที่ฉันเคยเอามา เธอตกลงจะรับมั๊ยร็อค!"
แจ็คหันไปมองลูกสาว ซึ่งตอนนี้หน้าเธอแดงเป็นลูกตำลึง ซึ่งไม่ต่างกับร็อคที่หันไปมองมีร่า ด้วยอาการเดียวกัน
"ฮ่าๆ ตกลงตามนั้นนะร็อค ยินดีต้อนรับสู่ครอบ ครัวของเรา" แจ๊คพูดด้วยความปิติยินดี
จากวันนั้น ร็อคก็ได้อยู่ช่วยดูแลร้านกาแฟ อย่างมีความสุข พร้อมกับใช้ความสามารถทางด้านปรุงยาช่วยเหลือชาวบ้าน จนมีชื่อเสียงโด่งดัง ด้วยประการฉะนี้
ขอบคุณที่อดทนอ่านจนจบนะครับ นิทานเรื่องนี้สอนอะไรบ้างก็ไม่แน่ใจ แต่ที่รู้คือการให้อภัยคือทานที่ยิ่งใหญ่ที่สุด จริงมั๊ยล่ะครับ ^^
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
