นักปราชญ์ ผู้หนึ่งเป็นผู้มีความรู้มาก เขาจบปริญญาเอก โท ตรีหลายสาขา(สงสัยเรียนเอาโล่)
วันหนึ่ง เขาเริ่มเหนื่อยกับการศึกษาเล่าเรียนมาอย่างยาวนาน จึงคิดอยากจะไปพักผ่อนหย่อนใจ
เขาเลือกเกาะแห่งหนึ่ง ซึ่งมีทิวทัศน์ที่งดงามและอยู่ห่างไปจากชายฝั่ง หลายสิบกิโลเมตร
เมื่อมาถึงชายฝั่ง นักปราชญ์จึงได้จ้างเด็กหนุ่มคนหนึ่ง เพื่อขับเรือไปส่งที่เกาะ
ระหว่างทาง ด้วยความอยากอวดภูมิความรู้ของตนเอง นักปราชญ์ถึงได้ถามเด็กหนุ่มคนขับเรือว่า
"นี่เจ้าหนุ่มเจ้ารู้มั๊ย ว่าก้อนเมฆเกิดขึ้นมาได้อย่างไร"
"ไม่ทราบครับท่าน"เด็กหนุ่มตอบ
"นี่เจ้าไม่รู้รึ งั้นข้าจะบอกใหเจ้าฟัง"
"เมฆ เกิดจาก กลุ่มของละอองน้ำขนาดเล็กซึ่งเกิดจากการควบแน่นของหยดน้ำในอากาศ ยังไงล่ะ"
"เรื่องแค่นี้ก็ไม่รู้ ชีวิตของเจ้าหายไป 25เปอร์เซนต์แล้วนะ"
เด็กหนุ่มรู้สึกละอายในความไม่รู้ของตน แต่ก็ไม่พูดอะไร
เวลาผ่านไปซักพัก ก็เริ่มมีลมพัดมา นักปราชญ์จึงเริ่มตั้งคำถามอีก
"นี่เจ้าหนุ่ม เจ้ารู้มั๊ยว่าลมเกิดจากอะไร"
เด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือก พร้อมตอบกลับอย่างไม่เต็มเสียง
"เอออ!ไม่ทราบครับท่าน"
"อะไร!ไม่รู้รึ เจ้านี่โง่จริง เดี๋ยวข้าจะบอกให้ ลม เกิดจากการเคลื่อนที่จากบริเวณที่มีความกดอากาศสูงไปยังบริเวณที่มีความกดอากาศต่ำยังไงล่ะ"
"เรื่องพื้นๆแค่นี้เจ้าก็ไม่รู้ ชีวิตเจ้านี่หายไปแล้วอีก 25 เปอร์เซนต์"
เด็กหนุ่มรู้สึกน้อยใจในความโง่ของตน แต่ก็ไม่พูดอะไร
ผ่านไปไม่นานฝนเริ่มโปรยลงมา นักปราชญ์ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ
"นี่เจ้าหนุ่ม เจ้ารู้มั๊ยว่าฝนเกิดจากอะไร"
เด็กหนุ่มเริ่มอยากจะร้องไห้ เขาจำเป็นต้องตอบกลับอย่างไม่เต็มใจ
"เออออ!ผมไม่ทราบหรอกครับท่าน"
"ฮะ! นี่เจ้ารู้อะไรบ้างเนี่ย ไม่ไหวๆ ข้าจะบอกให้รู"้ไว้
"ฝน เป็นปรากฏการณ์ ที่เกิดจากการที่ละอองไอน้ำในอากาศหรือเมฆ จับตัวหรือเกาะกันจนมีขนาดใหญ่ขึ้น จนกระทั่งอากาศไม่สามารถรองรับไว้ได้อีกจึงตกลงมาเป็นหยดน้ำขนาดใหญ่บ้างเล็กบ้างลงมา ตามแรงดึงดูดของโลกยังไงล่ะ"
"เจ้านี่ใช้ไม่ได้เลยนะ เรื่องง่ายๆก็ยังไม่รู้ ชีวิตของเจ้าหายไปแล้วอีก 25เปอร์เซนต ์"
เด็กหนุ่มเริ่มรู้สึกท้อใจ ในความไม่ได้เรื่องของตน แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร(สงสัยกลัวไม่ได้เงิน)
เวลาผ่านไปไม่นาน ลมก็พัดแรงขึ้น ฝนฟ้าเริ่มคะนอง คลื่นทะเลเริ่มแรง จนเด็กหนุ่มเริ่มบังคับเรือไม่อยู่
จนท้ายที่สุด เด็กหนุ่มจึงตัดสินใจ พูดขึ้นมาทันที
"ผมเกรงว่า เราจำเป็นต้องสละเรือแล้วว่ายน้ำไปหลบพายุที่เกาะใกล้ๆนี่ ก่อนนะครับท่าน"
"ว่าแต่ ท่านว่ายน้ำเป็นรึเปล่าล่ะครับ"
"เอออ!ข้าว่ายน้ำไม่เป็น"นักปราชญ์ตอบด้วยสีหน้าแตกตื่น
"งั้นผมต้องขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ชีวิตของท่านหายไปแล้ว 100 เปอร์เซนต์
เราอาจจะเคยเห็นคนที่เก่ง มีความรู้มากๆ อะไรๆก็รู้ไปหมด แต่ก็ไม่สามารถเอาตัวรอดในสังคมได้ ผมคิดว่า ความรู้ตามหลักสูตรอย่างเดียว อาจไม่เพียงพอในยุคสมัยนี้ จำเป็นที่เราควรจะเรียนรู้วิชาการใช้ชีวิตเพิ่มเติม เพื่อที่จะให้เราสามารถ อยู่ในสังคมที่วุ่นวายนี้ได้อย่างมีความสุข
จะได้ไม่มีใครมาว่าเราได้ว่า มีความรู้ท่วมหัวแต่เอาตัวไม่รอดนะครับจ้าวนายย!
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
