เรื่องราวของ “ผึ้ง” “ทุ่งดอกไม้” และ “ความสำเร็จ”
https://blogs.scientificamerican.com/observations/bees-gone-wild/
“ผึ้งกับดอกไม้” ถือเป็นของที่คู่กันและเกื้อกูลซึ่งกันและกัน
ทว่าเจ้าผึ้งน้อยที่อายุสั้นนักเพียง 4 สัปดาห์ กลับต้องบินหาน้ำหวานในทุ่งดอกไม้เป็นพันๆดอก ถือว่างานของเจ้าผึ้งน้อยหนักมาโขทีเดียว
แต่....รู้ไหมครับ
เจ้าผึ้งน้อยตัวนี้ที่อายุสั้นนัก กลับมีความสามารถในการจดจำว่า ทุ่งดอกไม้ใดเคยบินผ่านมาแล้วบ้าง ดอกไม้ชนิดใดให้ความหวานไม่คุ้มค่าเหนื่อยและดอกไหนที่เจ้าตัวเคยดอมดมมาแล้วบ้าง
ด้วยความที่เจ้าผึ้งน้อยมีประสาทสัมผัสในการดมกลิ่นที่เหนือชั้นและมีความสามารถแยกแยะสีก่อนและหลังจากดูดน้ำหวานไป เจ้าผึ้งน้อยจึงสามารถจะแยกแยะได้ยังไงละครับว่า ดอกไม้ดอกไหนเคยผ่านมือเจ้าตัวน้อยมาแล้วบ้าง
วกกลับมาที่ความสำเร็จของคนเรากันบ้าง
แต่ละคนจะมีแนวทางในการไล่ตาม “ความสำเร็จ” ไม่เหมือนกัน การใช้ “เทคนิค” “แนวทาง” “ส่วนผสม” ย่อมแตกต่างกันตามเหตุและปัจจัย
คงเป็นไปตามหนังสือเรื่อง “ปัญญาหนึ่ง ถึงร้อยหมื่น” ได้กล่าวไว้ว่า
“ในชีวิตจริงไม่มีไครตอบได้ว่า
ทางที่ดีที่สุดและมีประสิทธภาพมากที่สุด
ให้ผลตอบแทนกับชีวิตและเศรษฐกิจสูงสุด
คือเส้นทางใหน
ในบรรดาดอกไม้หลายล้านดอกในป่า
ผึ้งเองก็ไม่สามารถบอกได้ว่า
ควรบินไปแสวงหาแล้วนำน้ำหวานกลับมาที่รังได้อย่างไร
เพื่อให้ได้ประสิทธภาพสูงสุด
แต่ผึ้งทุกตัวล้วนมีเส้นทางที่ตัวเองคิดว่าดีที่สุด
ซึ่งจะใช้ในการนำน้ำหวานกลับมาที่รังเพื่อสร้างน้ำผึ้ง
มนุษย์ก็เฉกเช่นเดียวกัน
ความพยายามคนหาหนทางสู่ความสำเร็จ
บางครั้งหาได้เป็นเส้นทางที่ถูกต้องเบ็ดเสร็จ
แต่เป็นเส้นทางที่เราต้องทดลองเดินทางไป
ผิดบ้าง ถูกบ้าง
ขอเพียงทดสอบเส้นทางหลายๆครั้ง
และนำตัวเองกลับไปที่รังได้สำเร็จ
เราก็จะได้เสพความหวานของน้ำผึ้ง”
สู้ได้ไป “มนุษย์เงินเดือน”
อ้างอิง
และหนังสือ “ปัญญาหนึ่ง ถึงร้อยหมื่น” ภิญโญ ไตรสุริยธรรมา
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
