เมื่อพระพุทธเจ้าถูกด่า
ตอนอักโกสะพราหมณ์
อักโกสะพราหมณ์ได้ข่าวว่าเพื่อนที่คบหากันมานานออกจากการเป็นพราหมณ์แล้วไปบวชในพุทธศาสนาของพระพุทธเจ้า
ก็โกรธจัดขัดเคืองแค้นในพระพุทธเจ้าอย่างมาก จนวันหนึ่งเก็บความโกรธเคืองนี้ไม่ไหวแล้ว
จึงรีบบึ่งไปที่เวฬุวันซึ่งเป็นที่พระองค์ประทับอยู่ เมื่อพบเจอพระองค์ก็ไม่ซักไซ้ถามไถ่ แต่กลับด่าใส่ด้วยคำภาษาหยาบคายต่างๆนาๆ
สารพัดคำด่าสาดใส่พระพุทธองค์ ขณะที่พราหมณด่าอยู่นั้นพระองค์ยังคงนั่งนิ่งโดยไม่ตอบโต้แม้แต่คำเดียว เมือพราหมณ หมดคำพูดคำด่า
จนเหนื่อยหอบแล้วพราหมณ์จึงหยุด ไม่รู้ว่าหยุดเพราะหมดคำด่าหรือเหนื่อยแรงอ่อนล้ากันแน่ฮ่าๆๆ
เมื่อพราหมณ์ไม่พูดอะไรแล้วพระพุทธเจ้าก็ถามว่า พราหมณ์ทุกวันมีเพื่อนๆหรือญาติ หรือคนที่เคารพนับถือกันไปมาหาสู่ที่บ้านบ้างมั้ย
ก็มีสิ มีมาตลอด มีมาแล้วท่านได้จัดอาหารอย่างดีจัดอาหารประณีตจัดเครื่องดื่มอย่างดีตอนรับหรือไม่ ก็จัดอย่างดีสิ
เมื่อจัดอาหารอย่างดีจัดอาหารประณีตจัดเครื่องดื่มอย่างดีแล้ว ถ้าเขาไม่กินของท่าน ของเหล่านั้นจะเป็นของใคร แล้วท่านทำอย่างไรต่อ
ของเหล่านั้นจะเป็นของใครไปได้เล่าก็เป็นของเราสิ เราก็เก็บไว้กินเองสิ
งั้นเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกันนะพราหมณ์ ท่านโกรธเรา เราไม่โกรธตอบ ท่านด่าเรา เราไม่ด่าตอบ เราไม่รับความโกรธ
ไม่รับคำด่าของท่าน
ความโกรธและคำด่า จงเป็นของท่านแต่เพียงผู้เดียวเถิด ฟังนะพราหมณ์ใครโกรธตอบคนที่กำลังโกรธอยู่ ด่าตอบคนที่กำลังด่าอยู่ คนนั้นก็กินอาหารแห่งความโกรธร่วมกัน
ส่วนเราไม่ขอบริโภคร่วมด้วย
เมื่อพราหมณ์ได้ยินแบบนั้นปุ๊บก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ แล้วถามพระพุทธเจ้าว่า ท่านโคดมขอถามหน่อยว่าท่านยังมีความโกรธอยู่หรือไม่
เราไม่โกรธ เราฝึกฝนตนดีแล้ว เรามีความเป็นอยู่สม่ำเสมอ เราหลุดพ้นแล้ว เพราะรู้ดีรู้ชอบ เพราะสงบ จิตใจคงที่อยู่
จะมีความโกรธได้ไง
ใครโกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว คนนั้นเป็นคนลามกกว่าคนโกรธนั้นแหละ หากไม่โกรธตอบบุคคลผู้โกรธแล้ว ขึ้นชื่อว่า ชนะสงครามที่ชนะได้ยากแล้วหล่ะ
ใครรู้ว่าคนอื่นโกรธแล้วเป็นผู้มีสติสงบได้ คนนั้นชื่อว่าย่อมสร้างประโยชน์ทั้งสองฝ่าย คือ แก่ตนและแก่คนอื่น
เมื่อคนนั้นรักษาประโยชน์อยู่ทั้งสองฝ่าย คือ ของตนและของคนอื่น
เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเจ้าอย่างนี้แล้ว อักโกสะพราหมณ์ได้สติจึงกราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ทรงประกาศพระธรรมละเอียดมาก
เปรียบเหมือนบุคคลหงายของที่คว่ำเปิดของที่ปิด บอกทางแก่คนหลงทาง หรือส่องไฟในที่มืดให้สว่าง ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระพุทธผู้เจริญ พระธรรม และพระภิกษุสงฆ์
ว่าเป็นที่พึ่งเป็นสรณะตั้งแต่บัดนี้เถิด
ถ้าเราโดนแบบนั้นบ้าง ถูกโกรธถูกด่าว่าแบบนั้นบ้าง เราจะเป็นอย่างไรหนอ น่าคิดเหมือนกัน
- 29
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
