~ จิ้งจอกสาวกับป่าอัปลักษณ์ ~
ในป่าแห่งหนึ่งที่มีแต่ความอุดมสมบูรณ์ พร้อมด้วยอาหารบริบูรณ์ อากาศเย็นสบาย น้ำท่ารายล้อม
แต่เหล่าสัตว์ต่าง ๆ ล้วนแล้วแต่มีลักษณะที่ไม่สวยงาม พิกลพิการ
.
ยังมีแต่..จิ้งจอกสาวรุ่นกระเตาะนางเดียวที่มีความสวยสง่า ทั้งท่วงท่าการเดิน และหางพุ่มใหญ่ที่สะบัดอย่างสวยงาม
นางภูมิใจมากที่เป็นดาวเด่น ในป่าแห่งนี้ และชื่นชมพวงหางที่สวยงามเหมือนสายรุ้งที่ระยิบระยับพาดข้ามท้องฟ้ายามฝนหยุด
.
แต่เหล่าบรรดาสัตว์ต่าง ๆ กลับหนีห่างนาง เพราะความที่ถูกดูแคลนว่าเหล่าสัตว์อื่น ๆ นั้นอัปลักษณ์มากกว่าตนเอง
วันหนึ่ง ขณะที่จิ้งจอกสาวกำลังเยื้องย้างเดินกรีดกรายอยู่ในป่า
นางได้เดินไปเหยียบบางสิ่งที่แข็งใต้ฝ่าเท้า แล้วพลันก็ยุบลงไปจนถึงพื้น
จิ้งจอกสาวตกใจจึงกระโดดหนี โดยรีบสะบัดขาหลังให้หลุดออกมา
แต่ .... ช้าไปเสียแล้ว
ทันที่ที่รู้สึกเจ็บแปล๊บถึงหลัง นางจึงรีบหันไปดู
ก็พบว่า หางพวงระย้าแสนสวยนั้นได้ถูกตะปบขาด ติดอยู่ที่กับดักของนายพราน
จิ้งจอกสาวรู้สึกตกใจ และเสียใจเป็นอย่างมากที่หางของนางที่แสนภูมิใจนั้น ขาดหายไป
-ไม่มีหางพู่พวงงาม ที่จะสะบัดให้เดินกรีดกราย ชูคอให้เด่น
ต่อไปนางต้องอัปลักษณ์เหมือนสัตว์ตัวอื่นที่อยู่ในป่าแห่งนี้
นางเดินก้มหน้าร้องไห้ หมดอาลัยตายอยากกลับไปที่ฝูงของตน ท่ามกลางเสียงซุบซิบ และสายตาของบรรดาสัตว์ที่เคยถูกนางดูแคลน
แล้วนางก็เดินเข้าไปหาแม่..
‘แม่ หนูไม่มีหางแล้ว หนูไม่สวยแล้ว ต่อไปหนูจะอยู่ต่อไปอย่างไงแม่..’ จิ้งจอกสาวยังคงก้มหน้าร้องไห้
แม่จิ้งจอกใช้จมูกค่อย ๆ ลูบและดันหัวของลูกขึ้นมา
-แม่จิ้งจอกรู้ถึงนิสัยของลูกเป็นอย่างดี
ทันทีที่จิ้งจอกสาว เงยหน้าขึ้นมา ก็ทำให้น้ำตายิ่งไหลพร่างพรูออกมา
.
เพราะสัมผัสได้ถึงวาวตาที่อ่อนละมุน และรอยยิ้มที่อ่อนโยนของแม่ ที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก โดยไม่เคยเปลี่ยน
‘ฟังแม่นะลูก เวลาในโลกนี้มีอยู่แค่สามอย่างเท่านั้น
.
เวลาอย่างแรก คือเวลาที่ผ่านมาแล้ว
ข้อดีคือ มันผ่านมาแล้ว แก้ไขไม่ได้ เปลี่ยนแปลงไม่ได้
ข้อเสียคือ มันทำให้เราติดกับดักกับสิ่งที่ผ่านมา
.
เวลาอย่างที่สอง คือเวลาที่เป็นอนาคต
ข้อดีคือ มันยังมาไม่ถึง
ข้อเสียคือ มันทำให้เราติดกับดักของความกลัวที่จะลงมือทำมัน
.
เวลาอย่างที่สาม คือเวลาที่เป็นปัจจุบัน
ข้อเสียคือ มันทำให้เรายิ่งถูกกับดักของเวลาที่ผ่านมา กับเวลาที่เป็นอนาคต ฉุดรั้งเราให้ลึกลงไปโดยไม่สามารถก้าวเดินไปข้างหน้าได้
ข้อดีคือ เวลาที่เป็นปัจจุบันนี่แหละ สามารถปรับปรุง เปลี่ยนแปลง และแก้ไขได้ ตามแรงใจของเรา..
.
ลูกยังคงสวยงามเสมอในสายตาคู่นี้ของแม่ที่ยังมีลมหายใจได้มองเห็นลูก
.
ดีแค่ไหนแล้ว ที่ลูกไม่ตายคากับดักของนายพราน
เรายังได้อยู่ด้วยกันนะลูก’
เมื่อจิ้งจอกสาวได้ฟังแล้ว ก็หยุดร้องไห้ และมีแรงที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป
หลังจากนั้น จิ้งจอกสาวก็เลิกการว่าสัตว์ตัวอื่นว่าอัปลักษณ์ เลิกดูแคลน แต่กลับผูกมิตรกับสัตว์ทั้งป่ามากขึ้น และบรรดาสัตว์ต่าง ๆ ก็พร้อมที่จะให้อภัยกับสิ่งที่ผ่านมา
และไม่มีป่าอัปลักษณ์อีกต่อไปนับจากนั้นเป็นต้นมา
#เล่าไปตามเรื่อง
๒๙ ก.ค. ๒๕๖๒
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
