[นิทานการกิน] ริมตลิ่งแห่งหนึ่งในจังหวัดสิงห์บุรี ไม่ห่างจากวัดไทรเท่าไหร่ หมอกยามเช้ายังไม่จางหายไปกับแดด หญ้าสีเขียวจัดขึ้นเป็นดงไปตลอดสองฝั่งคลอง

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

•

3 ส.ค. 2019 เวลา 15:19 • ไลฟ์สไตล์

ริมตลิ่งแห่งหนึ่งในจังหวัดสิงห์บุรี ไม่ห่างจากวัดไทรเท่าไหร่

หมอกยามเช้ายังไม่จางหายไปกับแดด หญ้าสีเขียวจัดขึ้นเป็นดงไปตลอดสองฝั่งคลอง

"แก้ว" เด็กหญิงวัยเก้าขวบกำลังนอนคว่ำ ราบไปกับท่าน้ำ สายตาจับจ้องอยู่ที่เสาของท่าเรือไม้เก่าๆ

อยู่นิ่งๆ ไม่นาน แก้วก็เห็นว่ามีหนวดเป็นเส้นเรียวแหลมชูขึ้นมาเหนือน้ำ กวัดแกว่งไปมาราวกับชื่นใจในอากาศบริสุทธิ์ยามเช้า

เด็กน้อยค่อยๆ เอื้อมมือลงไปช้าๆ ระวังไม่ให้เป้าหมายไหวตัวทัน

และเมื่อเข้าไปใกล้พอ แก้วรีบคว้าหนวดเอาไว้แล้วค่อยๆ ดึงขึ้นมา และสิ่งที่ติดมือขึ้นมานั้น

มันคือกุ้งแม่น้ำตามธรรมชาติแท้ๆ นั่นเอง

นั่นคือสิ่งที่ยายของผมเล่าให้ฟัง ถึงเรื่องราวในตอนที่แกอายุเก้าขวบ

กุ้งหากินได้ง่ายเพียงเดินหาริมตลิ่ง อาหารตามธรรมชาติอุดมสมบูรณ์

ในตอนเช้า ยายหากุ้งได้แล้วก็จะวิ่งกลับบ้านไปให้แม่ของยายย่างให้

สมัยนั้นอาจจะยังไม่มีคำว่ากุ้งเผา เพราะคำว่าเผากับย่างมันช่างแตกต่างกัน

เผา คือโยนลงไปในไฟจนสุก

ย่าง คือวางบนตะแกรงหรือวางอยู่เหนือไฟจนสุก

ในหม้อข้าวที่เหลือจากการใส่บาตรพระในยามเช้ายังมีข้าวเหลือพอสำหรับทุกคนในครอบครัว

เมื่อย่างจนได้ที่ยายตักข้าวใส่จาน วิ่งกลับมาที่เตา

กุ้งสดๆ ที่พึ่งจับได้ สุกกำลังดีอยู่ตรงหน้า

ยายค่อยๆ แกะกุ้งไปพลาง สะบัดมือเพราะความร้อนไปพลาง

เมื่อเปลือกกุ้งหลุดออกหมดแล้ว สิ่งที่ยายไปหยิบอีกอย่างก็คือน้ำปลา

ยายเล่าให้ผมฟังมาตลอดว่า กุ้งเผากุ้งย่างนี่ กินกับน้ำปลาดีๆ อร่อยที่สุด

เพราะน้ำจิ้มซีฟู๊ดของสมัยนี้ มันรสจัดจนกลบรสชาดของกุ้งเกินไป

ยายเหยาะน้ำปลาลงไปบนเนื้อกุ้งที่ฉีกแล้ว เอามือขยำให้เข้ากับกับข้าว แล้วหยิบเข้าปาก

แกว่าเพียงแค่นี้ก็ทำให้กินข้าวได้จุมาก

รสเค็มกลมกล่อมของน้ำปลาดี ความหวานกรอบของกุ้งกับข้าวร้อนๆ

เป็นมื้อเช้าที่แสนวิเศษในวัยเด็ก

หลังกินเนื้อกุ้งแล้ว ยายเก็บหัวกุ้งไว้ แกะเปลือกหัวออก เอาช้อนแคะมันกุ้งลงข้าว เหยาะน้ำปลาอีกครั้ง

ถ้าย่างกุ้งนานสักหน่อย มันกุ้งจะแข็ง ถ้าใช้เวลาน้อยลงมันกุ้งจะเหลว

แต่ยายชอบทั้งสองแบบ เมื่อคลุกจนเข้ากันกับข้าวแล้ว

รสหอมมันและความหวานที่แตกต่างจากเนื้อกุ้ง เติมเต็มมื้อเช้าของยายในวัยเด็กให้สมบูรณ์

ในวันนี้ กุ้งตามธรรมชาติแบบที่ยายผมเล่าให้ฟัง อาจจะไม่มีอีกแล้ว

แต่เมื่อได้กินกุ้งเผาครั้งไหน ก็จะนึกถึงเรื่องที่ยายเล่าทุกครั้ง

แม้ว่าร้านนั้นจะมีน้ำจิ้มซีฟู้ดอร่อยแค่ไหน

ผมก็จะขอน้ำปลามาเหยาะลงกุ้ง กินผสมกับข้าวเปล่าทุกที

นอกจากอร่อยแล้วก็ยังช่วยให้หายคิดถึงยายไปได้..

...อีกหน่อยนึง

โฆษณา