Blockdit Logo (Mobile)
นิทานการกิน
•
9 ส.ค. 2019 เวลา 00:00
"เช็ง เช็ง"
เจ้านายผมเอ่ยขึ้นมาระหว่างซดน้ำซุปจากเกาเหลาชามหนึ่งที่แกสั่งมาตบท้ายมื้ออาหาร
ผมสงสัยเลยถามนายว่า คำที่นายพูดเมื่อกี้แปลว่าอะไร
แกบอกว่ามันไม่มีคำแปลเป็นภาษาไทยตรงตัว
แต่ถ้าจะให้อธิบาย อาจจะพูดได้ว่ามันเป็นรสชาดที่เป็นกลางๆ
ไม่จืด ไม่เข้มข้น
ไม่ร้อนจัด ไม่เย็นชืด
ผมเลยถามต่อว่า งั้นมันเป็นรสที่อร่อยหรือเปล่า?
นายยิ้ม ซดน้ำซุปในชามต่ออีกสักพักนึง
"ก็เรียกว่าอร่อยไม่ได้ แต่จะว่าไม่อร่อยก็ไม่ใช่เหมือนกัน"
ผมทำหน้างงหนักเข้าไปอีก แต่ไม่รู้จะตั้งคำถามยังไงดี
"พออายุมากขึ้นก็จะเข้าใจเอง" นายผมพูดตัดบทปิดท้ายให้คำถามยังคาอยู่ในใจผม
ผ่านไปหลายปี ผมกับภรรยาไปถึงหน้าร้านอาหารร้านหนึ่ง
ร้านนี้ขึ้นชื่อว่าเก่าแก่ และได้รับการแนะนำจากแบรนด์ชื่อดัง ทั้งผมและภรรยาก็นึกสงสัย จึงอยากจะมาลองชิมสักครั้ง
เมนูแนะนำของร้านนี้คือ "ข้าวหน้าไก่"
ข้าวหน้าไก่เป็นอาหารที่ผมคิดว่าธรรมดาซะเหลือเกิน ร้านไหนๆ ทำรสก็เหมือนๆ กัน ที่อื่นผมจะจบด้วยการราดพริกน้ำปลาลงไปซะส่วนใหญ่ เพราะเป็นอาหารที่รสชาดค่อนข้างจืดชืด
สั่งอาหารไปไม่ถึงสามนาที ข้าวหน้าไก่ก็มาวางที่โต๊ะ
ผมตักชิมไปคำแรกก็คิดว่าโดนรีวิวหลอกซะแล้ว นี่มันก็คล้ายกับข้าวหน้าไก่ทั่วไปไม่ใช่หรือ?
แต่เมื่อผ่านไปสามคำ ความคิดในหัวและรสสัมผัสจากลิ้นผมเริ่มทะเลาะกัน
รสชาดแบบนี้คืออะไร?
ผมไม่สามารถจะบอกได้ว่าจืด แต่ก็บอกไม่ได้ว่าเข้มข้น
ตัวน้ำราดมีความหนืด แต่ยังไม่ถึงกับเหนียว
มีความหอมจากเครื่องปรุงในน้ำราด แต่กลิ่นและรสของเนื้อไก่ยังชัดเจน
นี่มันคืออะไร นี่มันคืออะไร ???
ช้อนแล้วช้อนเล่าเข้าปาก ผมก็ยังไม่สามารถวิเคราะห์ได้ จนกระทั่งข้าวหน้าไก่จานนี้หมดลง
และผมอยากจะสั่งมาอีกจาน เพราะมันกินได้คล่องดีซะเหลือเกิน
ในขณะที่ผมเดินออกมาจากร้าน ผมมีคำถามเกี่ยวรสของข้าวหน้าไก่จานนี้มากมายไปหมด
ผมไม่สามารถบรรยายได้ว่ารสแบบนี้มันคืออะไร
ทันใดนั้น คำว่า "เช็ง เช็ง" ก็ปรากฏขึ้นในหัว
ผมมีเพื่อนกลุ่มนึงที่ทำเพจและคลิปเรื่องการกินเที่ยวแบบเป็นเรื่องเป็นราว
พอผมเล่าเรื่องนี้ให้ฟังเค้าบอกว่า
สำหรับเค้านั่นคือที่สุดของการปรุงอาหาร
เราสามารถปรุงรสให้เข้มข้นหรือจืดได้ไม่ยาก
แต่นั่นไม่ได้ทำให้คนกินเพลิดเพลินไปได้นานๆ เท่ากับรสกลางๆ ที่ไม่ค่อนไปทางใดทางนึง
แม้แต่ตัวเค้าเองก็เจอรสชาดแบบนี้ในชีวิตแค่ไม่กี่ครั้ง
อาจจะไม่ใช่ทุกคนที่ชอบรส "เช็ง เช็ง" แบบนี้ในช่วงวัยหนึ่ง
แต่เมื่อถึงวัยที่ผ่านรสต่างๆ มามากพอ "เช็ง เช็ง" ก็อาจจะกลายเป็นรสที่เราถูกใจและใฝ่หาโดยไม่รู้ตัว
รสที่ทำให้รู้สึกสบายใจที่จะกิน
"นั่นแหละ เช็ง เช็ง"
ผมเหมือนได้ยินเสียงของนายผมสรุปคำตอบที่ผมเคยสงสัยขึ้นมาทันที
โฆษณา