เรื่องสั้น: "มาๆเดี๋ยวพาทัวร์"
"เห้ออ~~เบื๊อเบื่อ..."
เสียงบ่นของผมดังขึ้น ขณะที่ร้านกำลังจะปิด
แดดอ่อนๆ ของช่วงเย็น ราวๆบ่าย 4 โมง
กำลังเรียกร้องให้ผมออกไปสูดอากาศ และรับแสงแดด
ภาพ ถนนบุรีวานิชอดีตและปัจจุบัน
ผมไม่รอช้า หยิบจักรยานคันโบราณ ที่สุดแสนจะวินเทจ
เข้ากับบรรยากาศตัวเมืองเป็นอย่างดี
ผมขับตัดผ่านถนนบุรีวานิช ถนนที่เก่าแก่ที่สุดใน อ.เมืองสตูล ชมอาคารบ้านเรือนเก่าๆ ที่ผมรู้จักดี
ถึงจะเก่าอย่างไร แต่ทุกครั้งที่มองไป ผมกลับไม่เคยรู้สึกเบื่อเลย เพราะมันรู้สึกเห็นแต่เรื่องราว..
ขับผ่านแต่ละบ้าน จะมีขายผ้าส่าหลี่ ผ้าถุงของชาวมุสลิม ตั้งขายอยู่ 2 ข้างทางถนนที่มีเกาะกลางเป็นต้นมะขาม ที่ถูกเรียงอย่างสวยงามตลอดเส้น
ผมหยุดจอด เพื่อชมหอนาฬิกา ที่ตั้งตระหง่ากลางถนน ตรงข้ามมัสยิดมัมบังที่แสนจะดูขลัง
ภาพประกอบ: มัสยิดมำบัง
จากนั้นผมตระเวณเลาะไปทางคลองมำบัง คลองเส้นหลักของเมืองสตูล ข้ามสะพานเพื่อเลียบคลอง ชมบรรยากาศของเขาโต๊ะหย่งกง อีกเขาศักดิ์สิทธิ์ของเมือง
จากนั้น ก็ขี่ผ่านสถานที่สำคัญประจำจังหวัด นั่นคือ...
คฤหาสน์กูเด็น พิพิธภัณฑ์ประจำจังหวัดนั่นเอง
จากนั้นขี่ต่อไปเพื่อมุ่งหน้าสู่ เขาโต๊ะพญาวัง
ที่ๆตอนวัยเด็กคิดว่ามีซุนหงอคงอาศัยอยู่ 55555+ เพราะที่นี่ลิง...เยอะมากกกกกกกกกก
จากนั้นมุ่งสู่สถานที่สุดฮิต ที่รวมตัวของคนเมืองสตูลทุกเย็น...สนามกีฬารัชกิจประการ
ผมหยุดดูบรรยากาศของคนออกกำลังกาย
มีกีฬาใหม่เกิดขึ้นหลายอย่างนับแต่ผมจากมา
ผู้เฒ่าผู้แก่ ต่างมารวมตัวออกกำลังกาย พบปะสมาคมด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม
แล้วผมก็ขี่ออกมา แล้วไปบริเวณท่าเรือหัวทาง
เป็นบริเวณที่ติดกัน กับสนามกีฬา แต่ผมก็เอะใจเล็กน้อยที่ ผมเห็นสะพานข้ามแม่น้ำ
ซึ่งตลอดหลายปีที่อยู่มา ไม่เคยรู้เลยว่ามีมันอยู่
ไม่รอช้าผมขี่ต่อไป เข้าไปสำรวจว่ามีอะไร
ในใจก็กลัวๆ เพราะมันเป็นสถานที่ใหม่ ที่ผมไม่เคยสำรวจในตัวเมือง
ผมเดินข้ามสะพาน ที่มีซากเรือเฟอรรี่ลำใหญ่จอดทิ้งไว้ แล้วขี่ต่อไปตามทางที่สลับด้วยศาลา ที่มีให้พักตลอดทาง
สองข้างทางเต็มไปด้วนป่าโกงกาง ธรรมชาติจุดนี้สมบูรณ์มาก เห็นปูเดินไปมาได้ชัดเจน
แต่ในใจผมก็เริ่มกลัว เพราะไม่รู้เลยว่าสุดทางนี้ จะๆไปโผล่ที่ไหน
และแล้วมันก็มีจุดสิ้นสุด...
ผมพบทะเลสาปที่ใหญ่มาก
ผมตกใจมากเพราะไม่เคยรู้ว่าเมืองที่ตัวเองอยู่มี
สถานที่แห่งนี้ด้วย
ผมยืนดูภาพทะเลสาปที่อยู่ตรงหน้าซักพักเพื่อดื่มด่ำกับรรยากาศแปลกใหม่ที่ได้เจอ
ตอนขามานั้น ผมรู้สึกมันนานมาก แต่ขากลับนั้น
มันรู้สึกเร็วกว่ามาก
ผมปั่นกลับถึงบ้านประมาณครึ่ง ชม. พร้อมกับซื้อน้ำดื่มระหว่างทางนิดหน่อย
เป็นเวลาช่วงเย็นที่แปลกใหม่ ธรรมชาติเยียวยาจิตใจผมได้อย่างอัศจรรย์
ผมได้ผ่อนคลาย และออกกำลังกายไปในตัว พร้อมกับท้องผมที่มันเริ่มร้องสำหรับอาหารเย็น
ที่สำคัญ...
ขาผม"มัน ปวด มาก"
#นักฝัน
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
