10 ส.ค. 2019 เวลา 00:58 • ปรัชญา
💰มีสลึงพึงบรรจบให้ครบบาท อย่าให้ขาดสิ่งของต้องประสงค์
มีน้อยใช้น้อยค่อยบรรจง อย่าจ่ายลงให้มากจะยากนาน
ไม่ควรซื้อก็อย่าไปพิไรซื้อ ให้เป็นมื้อเป็นคราวทั้งคาวหวาน
เมื่อพ่อแม่แก่เฒ่าชรากาล จงเลี้ยงท่านอย่าให้อดรันทดใจ
***************
📍เวอร์ชั่น คนงก
มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
ไปตลาด อย่าซื้อของ เชียวนะเธอ
แม้มีมาก ก็ไม่ใช้ เก็บเหลือเฟือ
แม้แต่เกลือ อย่าให้หก ตกถึงดิน
📍เวอร์ชั่น คนรวย
มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
ก็ไม่อาจ ทำให้รวย ขึ้นมาได้
หากมีน้อย อยากใช้มาก ไม่เป็นไร
ถึงยังไง ในBank ก็ยังมี
📍เวอร์ชั่น คุณนาย (ทวงดอก)
มีสลึง พึงเก็บ ให้ครบดอก
อย่าให้บอก ให้ทวง กันหลายหน
ขาดไปนิด คุณนาย ไม่อดทน
แช่งให้จน ไปอีก จะแย่นา
📍เวอร์ชั่น แม่บ้าน
มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
ไปตลาด ฟาดเสียเรียบไม่มีเหลือ
กลับมาบ้าน ไม่มีเงิน เหลืออยู่เลย
โธ่ลูกเอ๋ย ใช้น้อยหน่อย ก้อยังดี
📍เวอร์ชั่น คุณสามี
มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
นานขนาด กว่าจะได้ ไว้สะสม
แต่วันนี้ มีนาง พยายม
มาขู่ข่ม เอาไป ยัยเมียเรา
📍เวอร์ชั่น คนมองโลกในแง่ร้าย
มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
ไม่เต็มบาท ก็เป็นบ้า น่ะสิท่าน
จะอยู่ไย เดี๋ยวใครหา ว่าเพื่อนกัน
เกิดพวกมัน แพร่เชื้อบ้า ข้าซวยเลย
📍เวอร์ชั่น นักธุรกิจ
มีสลึงพึง บรรจบ ให้ครบบาท
พยายาม มั่นมาด อย่าขาดเสีย
แม้ว่าจัก ท้อแท้ หรืออ่อนเพลีย
อันดอกเบี้ย อยากได้ ต้องใคร่ทำ
📍เวอร์ชั่น เด็กนักเรียน
มีสลึง พึงบรรจบ ให้ครบบาท
ปวดประสาท เรียนพิเศษ เงินหดหาย
สองพันห้า ข้านั้น พลันเสียดาย
อยู่ม.ปลาย ค่าขนม จมเพราะเรียน
โฆษณา