“ชื่อปทุมธานีเพราะมีบัว....”
เป็นข้อความตอนหนึ่งใน “นิราศภูเขาทอง”
ซึ่ง “พระสุนทรโวหาร” บันทึกขณะเดินทาง
จากกรุงรัตนโกสินทร์ทวนสายน้ำเจ้าพระยา
สู่อยุธยา...โดย บรรยายถึงบรรยากาศของสยาม ในยามนั้น
..
ว่ากันว่าชาวมอญอพยพ
จากเมาะตะมะร่วมศรัทธาสร้างกันก่อนกรุงศรีฯแตก
แต่ก็มีบางหลักฐานบันทึกว่าสร้างราวๆปี 2360
(ยุคต้นรัตนโกสินทร์) คนไทยเรียก “วัดขอม”
แต่คนมอญขานนามว่า “แพ พะ แต๊ะ”
อันหมายถึง พระพุทธบาท
..
โดยโบสถที่วัดนี้จะเป็นทรงเรือสำเภา
มีเสมาคู่ทำด้วยหินทรายแดง
และกุฎิมีซุ้มหน้าต่างเรือนแก้ว
โดยผู้เริ่มสร้างวัดนี้คือพวกมอญ
ที่อพยพมาจากเมืองเมาะตะมะ
ในสมัยรัชการที่ 2 เพื่อมาตั้งถิ่นฐาน
อยู่อาศัยอย่างมั่นคงและได้ร่วมสร้างวัดนี้
ขึ้นมาเพื่อประโยชน์ในการประกอบพิธี
และบำเพ็ญกุศลที่ยังคงดำเนินมาถึงปัจจุบันนี้
..
ล่วงถึงสมัย พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว
รัชกาลที่ 3 เสด็จฯเมืองสามโคก
ได้สร้างพลับพลาประทับ
ที่หน้าวัดแห่งนี้ ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า “วัดตำหนัก”
เพื่อให้ทราบพิกัดกันต่อมา
..
ปัจจุบันทำนุบำรุงรักษาไว้อย่างดี
ไม่ว่าจะเป็นโบสถ์ที่ไม่มีหน้าต่างแม้แต่บานเดียว
มีเพียงประตูทางเข้า 1 บาน
พระประธานศิลิแดงในพระอุโบสถ
กุฎิแบบเก่า เจีดย์ย่อมุมไม้สิบสอง
ขนาดกลางสององค์หน้าโบสถ์สมัยอยุธยา
..
วัดตำหนัก เมืองสามโคก ปทุมธานี
ยังคงเป็นหลักฐานทางประวัติศาสตร์
แม้บางสิ่งบางอย่างอาจชำรุดบ้างตามอายุขัย
อาทิ พระอุโบสถมหาอุตต์ (ไม่มีหน้าต่าง)
อันเป็นที่ประดิษฐาน พระพุทธรูปศิลา
ชาวบ้านเรียกพระประธานองค์นี้ว่า “หลวงพ่อหิน”
ชาวบ้านยังคงศรัทธาในความศักดิ์สิทธิ์
และ....อีกอย่างอันเป็นนามของวัดคือ
พระพุทธบาท (สร้างด้วยศิลามีขนาดยาว 3 ศอก
กว้างราวศอกกว่า) ปัจจุบันประดิษฐาน
อยู่ในมณฑปยังมีคนไปกราบไหว้
เป็นประจำด้วยความเลื่อมใสดั่งเช่นในอดีต
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
