เรื่องราวของเด็กหญิงซูโม่
ภายในบ้านสองชั้นหลังไม้ เด็กผิวคล้ำตัวอ้วนกลมวัยเพิ่งหัดเดิน เธอต้องถือมะพร้าวสองลูก ข้างซ้ายลูกหนึ่ง ข้างขวาลูกหนึ่ง เป็นตัวช่วยในการทรงตัว จนพ่อต้องตั้งฉายาว่าซูโม่
เวลาทานข้าวเสร็จต้องกินกับข้าวตามอีกหนึ่งช้อน สิ่งที่่เธอเกลียดมากที่สุดคือ การอาบน้ำ
ด้วยความจ้ำม่ำน่ารักคนหลายคนจึงเอ็นดู ใครๆ ก็อยากให้คนมารักมาสนใจ กันทั้งนั้น อละคนที่สำคัญที่สุดก็คือแม่
มีครั้งหนึ่งแม่ไปธุระ จึงฝากคนที่ไว้ใจได้ อต่สำหรับซูโม่นั้น ไม่เห็นความสำคัญของคนนั้นเลย เธอกลัวว่าแม่จะทิ้ง จึงร้องจ้าราวกับฟ้าถล่ม วิ่งไปวิ่งมาไม่หยุด
จนเวลาผ่านไปชั่วตะวันลดแสงจ้า แม่เธอก็กลับมา ทำให้ เธอได้รู้ว่า แม่ไม่ได้ทิ้งตามที่คนอื่นบอกจริง
ซูโม่คิดหาความหมายของชีวิตตั้งแต่ตอนนั้น
เธอมักจะเต้นด้วยความสนุกสนาน แล้วผู้ใหญ่ชอบ ทำให้ได้รู้ว่า อ้อ ทำแบบนี้ แล้วคนชอบ ฉันจะทำ
แต่ก็ใช่ว่าจะมีคนรักเสมอไป เวลาเล่นด้วยกันเกิดอุบัติเหตุ ซูโม่มักร้องไห้ ผู้ใหญ่จึงว่าพี่ ซูโม่อยากอธิบาย
แต่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะยังรู้จักใช้คำได้ไม่เยอะ เด็กน้อยไม่อยากให้คนอื่นโดนดุ
จะต้องทำยังไง
สิ่งที่คิดได้คือแสดงให้ดูว่า พี่ไม่ผิด เราผิดเองด้วยการทำให้พ่อเห็นว่าเวลาเราเจ็บ จึงบอกพ่อว่าพี่แกล้ง แต่ที่จริง ซูโม่ก็รู้อยู่แล้วว่าพ่อเห็นเหตุการณ์ ซูโม่แสดงอย่างนั่นเพื่อให้พ่อเข้าใจพี่
แต่ไม่มีใครเข้าใจซูโม่เลย พี่สาวก็บรรดาเพื่อนก็ไม่อยากเล่นด้วย
ถ้าบังคับตัวเองได้ ซูโม่ก็ไม่อยากจะร้องไห้
@@@@@@@@
เด็กในวัยเริ่มเรียนรู้ ไม่สามารถอธิบายอะไรได้มาก ค่อยๆ ฟัง จับประเด็นของเขา สิ่งที่เด็กต้องการคือ คนคุยด้วยเท่านั้น.
การแสดงอารมณ์ที่ถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญ สอนให้เขาสื่อสารให้เขาพูด เพื่อให้เขาได้ปลดปล่อย
ตอนนี้เราโตแล้ว พูดได้แล้ว ไม่ใช่เด็กที่พูดไม่ได้ ต้องร้องให้แม่รู้ว่าหิวข้าว ขับถ่าย รู้สึกยังไงก็พูดออกมา
การแสดงความรู้สึกจริงๆ พูดว่าต้องการอะไร ไม่ต้องการอะไร จะช่วยให้เด็กมีความสุข เราจะเข้าใจเขามากขึ้น
#เรื่องของซูโม่วัยหัดเดิน
- 5
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
