โพสต์นี้ไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ แต่อยากจะรีวิวภาพยนตร์ รวมถึงแอบบ่นบ้างเล็กน้อย
เมื่อวันก่อนผมได้นั่งดูภาพยนตร์สองเรื่องซึ่งให้ความรู้สึกต่างกันโดยสิ้นเชิงเลยครับ
ภาพยนตร์เรื่องแรกคือ “ดึก ดำ ดึ๋ย” ภาพยนตร์ไทยปีพ.ศ.2546 ผลงานการกำกับของเทพ โพธิ์งาม
สาเหตุที่ผมลองดูภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ใช่เพราะอยากดูนะครับ แต่ผมต้องการพิสูจน์ ผมได้ยินกิตติศัพท์เกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องนี้มานานมาก ทั้งคนที่หลงไปดูในโรงและบอกว่าทนดูไม่ไหว ต้องเดินออกมาจากโรงก่อน ทั้งคนที่บอกว่าโหลดมาดูยังเสียดายค่าไฟ
เพื่อนของผมพูดว่า “เหมือนดูเด็กแสดงบทบาทสมมติหน้าห้องแล้วแป๊ก พวกเราสมัยมัธยมแสดงบทบาทสมมติหน้าห้องยังฮากว่าเลย” ทำให้ผมรู้สึกอยากลองพิสูจน์และลองหามาดู
ต้องบอกตามตรงว่าเป็นการดูหนังที่ผมต้องใช้คำว่า “อดทน” ดูจนจบจริงๆ ครับ ผมรีวิวตามตรงว่าทั้งความต่อเนื่อง ทั้งบท ทั้งมุขตลกต่างๆ นั้นติดลบจริงๆ ครับ
ผมทนนั่งดูจนจบจนได้ แต่ครึ่งชั่วโมงแรกผมถึงกับรำพึงกับตัวเองโดยไม่รู้ตัว (ยืนยันว่ารำพึงกับตัวเองโดยไม่รู้ตัวจริงๆ ครับ)
“หนังห่_อะไรวะเนี่ย”
ที่พูดมาไม่ได้ต้องการจะดิสเครดิตหนังไทยนะครับ ตรงข้าม หนังไทยหลายๆ เรื่องที่ผมให้ขึ้นหิ้ง เป็นหนังคุณภาพและผมก็ชอบมากๆ แต่กับเรื่องนี้ขอรีวิวตามตรงว่าไม่ไหวจริงๆ ครับ
หลังจากจิตตกจากดึก ดำ ดึ๋ย ผมก็เปลี่ยนอารมณ์ตัวเองด้วยการหยิบหนังอีกเรื่องมาดู ซึ่งเป็นหนังที่ผมยกให้ติด Top 10 หนังในดวงใจตลอดกาล
“Be with You ปาฏิหาริย์ 6 สัปดาห์เปลี่ยนฉันให้รักเธอ” (2004)
ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ญี่ปุ่นที่ผมชอบมากๆ ผมจำได้ว่าได้ดูภาพยนตร์เรื่องนี้ตอนอยู่ม.4 ไม่แน่ใจว่าดูที่ลิโด้หรือสกาล่า แต่หนึ่งในสองโรงนี้แหละครับ แต่น่าจะที่ลิโด้
ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ผมชอบมากๆ ทั้งพล๊อตเรื่อง ทั้งภาพ บทต่างๆ ผมถึงกับซื้อ DVD มาเก็บไว้และเปิดดูบ่อยมากๆ เรื่องหนึ่ง ใครยังไม่เคยดูผมแนะนำเลยครับ เต็ม 10 ดาว ผมให้ 15 ดาวเลยครับ
สำหรับท่านที่ยังไม่เคยดูหรือทราบเรื่องราว ผมขอเล่าคร่าวๆ ว่าเป็นเรื่องของครอบครัวหนึ่ง ประกอบด้วยพ่อ แม่ ลูกชาย แม่นั้นป่วยและเสียชีวิต แต่ก่อนแม่จะเสียชีวิต แม่ได้บอกกับสามีและลูกชายว่าจะกลับมาในฤดูฝน ภายหลังจากแม่เสียชีวิต มีอยู่วันหนึ่งในฤดูฝน พ่อและลูกชายได้ไปเดินเล่นในป่า ทั้งคู่พบกับหญิงสาวคนหนึ่งที่เหมือนความจำเสื่อมอยู่กลางป่า หญิงสาวคนนั้นมีหน้าตาเหมือนแม่ที่เสียชีวิตไป หญิงสาวคนนั้นคือแม่ที่เสียชีวิตไปนั่นเองครับ แต่เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อ ทำไมแม่ถึงกลับมาได้ แนะนำให้ลองหาดูครับ
แต่ขออนุญาตสปอยเล็กน้อยว่า แม่ที่กลับมาไม่ใช่ผีนะครับ เป็นคนจริงๆ
ในช่วงแรกอาจจะมีความรู้สึกว่าหนังเนิบๆ เอื่อยๆ ซึ่งเป็นเอกลักษณ์ของหนังญี่ปุ่นส่วนใหญ่ เน้นการเล่าเรื่องด้วยภาพ แต่พอติดตามดูไปเรื่อยๆ จะรู้สึกว่าชวนให้ติดตามและไม่รู้สึกเบื่อเลย
เมื่อปีที่แล้ว (2561) ได้มีการรีเมคเรื่องนี้ในเวอร์ชั่นเกาหลี
สนุก ซาบซึ้งไม่ต่างจากเวอร์ชั่นญี่ปุ่น แต่โดยส่วนตัว ผมก็ยังคงชอบเวอร์ชั่นต้นฉบับจากญี่ปุ่นอยู่ดีครับ
เป็นหนัง “Warm Heart” ที่ชวนให้อบอุ่นจริงๆ ครับ
ใครเคยดูหรือคิดเห็นยังไง ก็เม้นท์ไว้ได้นะครับ ขอบคุณครับ
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
