14 ก.ย. 2019 เวลา 01:36 • ปรัชญา
พุทธศาสนสุภาษิต
หมวดที่ ๑๔ การสร้างตัว
::::; ธมฺเมน วิตฺตเมเสยฺย :::::
บุคคลพึงหาเลี้ยงชีพ โดยทางชอบธรรม
::::: ปโยชเย ธมฺมิกํ โส วณิชฺชํ :::::
บุคคลพึงประกอบการค้าที่ชอบธรรม
::::: น นิกตฺยา ธนํ หเร :::::
บุคคลไม่พึงหาทรัพย์ด้วยการคดโกง
::::: อลาโภ ธมฺมิโก เสยฺโย ยญฺเจ ลาโภ อธมฺมิโก :::::
ถึงไม่ได้ แต่ชอบธรรม ยังดีกว่าได้โดยไม่ชอบธรรม
::::: ปฏิรูปการี ธุรวา อุฏฺฐาตา วินฺทเต ธนิ :::::
ขยัน เอาธุระ ทำเหมาะจังหวะ ย่อมหาทรัพย์ได้
::::: โภคา สนุนิจยํ ยนฺติ วมฺมิโกวูปจียติ :::::
ทรัพย์สินย่อมพอกพูนขึ้นได้ เหมือนดังก่อจอมปลวก
::::: อนากุลา จ กมฺมนฺตา เอตมฺมงฺคลมุตฺตมํ :::::
การงานไม่คั่งค้างสับสน เป็นมงคลอย่างสูงสุด
::::; น หิ จินฺตามยา โภคา อิตฺถิยา ปุริสสฺส วา :::::
โภคะของใคร ไม่ว่าสตรีหรือบุรุษ ที่จะสำเร็จเพียงด้วยคิดเอา ย่อมไม่มี
::::: สกมฺมุนา โหติ ผลูปปตฺติ ::::;
ความอุบัติแห่งผล ย่อมมีได้ด้วยการกระทำของตน
::::: ยหึ ชีเว ตหึ คจฺเฉ น นิเกตหโต สิยา :::::
ชีวิตจะอยู่ได้ที่ไหน พึงไปที่นั้น ไม่พึงให้ที่อยู่ฆ่าตนเสีย

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา