เมื่อไม่นานมานี้มีเรื่องที่ทำให้ไม่สบายใจไปหลายวัน พอลองเล่าให้คนที่ใกล้ชิดฟังก็มีความคิดเห็นแตกต่างกันไป ขึ้นอยู่กับประสบการณ์ที่แต่ละคนเคยได้รับ และเคยได้ยินได้ฟังมา ดิฉันเห็นว่าน่าสนใจก็เลยจะขอนำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ. . .
เรื่องมีอยู่ว่า เช้าวันหนึ่ง ขณะที่ดิฉันกำลังขับรถไปทำงานตามปกติ ทันทีที่ผ่านสามแยกที่การจราจรชุลมุนวุ่นวาย เพราะทุกคนพยายามจะ "ไปก่อน" ดิฉันก็เหลือบเห็นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งตีโค้งมาด้วยความเร็ว แม้จะไม่ได้มากมายอะไร แต่คงเป็นเพราะคนขับตีวงกว้างเกินไป รถของเขาก็เลยเกือบชนเข้ากับรถของดิฉัน เข้าใจว่าเขาเองก็คงตกใจไม่น้อยจึงรีบหักหลบ แต่ด้วยความกะทันหัน หัวรถของเขาก็เลยส่ายไปส่ายมาทำท่าจะล้มมีล้มแหล่ ดิฉันใจเต้นตุ๊ม ๆ ต่อม ๆ ลุ้นอยู่ได้เพียงแค่เสี้ยววินาที ทั้งรถทั้งคนก็ล้มโครมลงไปกองอยู่ข้างทาง!
ชั่ววินาทีนั้น ในใจดิฉันเต็มไปด้วยความสับสนว่าจะจอดรถลงไปช่วยเขาดีหรือจะไม่สนใจแล้วไปต่อดี เพราะจะว่าไปอุบัติเหตุครั้งนี้เกิดขึ้นเพราะคนขับมอเตอร์ไซค์ขับไม่ดีเอง และที่รถล้มก็เพราะเขาตกใจเสียศูนย์เองต่างหาก ไม่ใช่ความผิดของดิฉันสักหน่อย!
ถ้าจอดรถลงไปเขาก็อาจโทษว่าเป็นเพราะเราแล้วเรียกค่าเสียหายทำให้ต้องเสียทั้งเงิน และเวลาหรือถ้าโชคไม่ดีเจอคนขี้โมโหเข้าก็อาจโดนทำร้ายได้ แต่ถ้าเราเฉย ๆ ทำเนียนปล่อยไปก็คงไม่มีปัญหา ชั่วขณะที่กำลังคิดว่าจะเอายังไงดีนั้น ดิฉันก็เหลือบไปดูกระจกหลังเห็นคนขับลุกขึ้นยืนแล้วทำท่าจะยกรถขึ้น ซึ่งก็แปลว่าเขาไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก บวกกับดิฉันขับผ่านจุดที่พอจะจอดรถได้มาแล้วก็เลยตัดสินใจ "ไปต่อ"
อย่างไรก็ดี พอผ่านช่วงนั้นมาแล้วดิฉันก็เฝ้าแต่บอกตัวเองว่าเราทำไม่ถูก ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เขาเจ็บก็จริง แต่เราก็ควรมีน้ำใจจอดรถลงไปช่วยเหลือถามไถ่เขาสักนิด ถ้าเป็นตัวเราเองหรือคนที่เรารักเจอเหตุการณ์แบบนี้เราก็คงจะนึกขอบคุณคนที่จอดรถลงมาช่วย และนึกตำหนิเจ้าของรถที่แม้จะไม่ผิด แต่กลับขับผ่านไปโดยไม่สนใจใยดี
ที่ทำให้ไม่สบายใจก็คือ การไม่ช่วยของเราเกิดจากการได้ยินได้ฟังเกี่ยวกับภัยสังคมมามาก. . . มากเสียจนทำให้เรากลัวที่จะทำสิ่งที่ดีงามหรือแสดงน้ำใจต่อเพื่อนมนุษย์
ถ้าเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในตอนกลางคืนบนถนนสายเปลี่ยว จะไม่นึกตำหนิตัวเองเลย แต่นี่ไม่ใช่!! มันยิ่งทำให้รู้สึกว่าเรากำลังเป็นอีกคนหนึ่งที่ปล่อยให้คนไม่ดีในสังคมมีอิทธิพลเหนือการทำความดีของเรา ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง!
ต่อไปสังคมจะเป็นอย่างไรถ้าเราพากันกลัวตัวเองจะเดือดร้อน และกลัวคนชั่วมากเสียจนไม่กล้าทำความดี และเห็นการไม่มีน้ำใจช่วยเหลือคนอื่น "เป็นเรื่องธรรมดาที่ใคร ๆ ก็ทำกัน"
การเสี่ยงตายยอมเอาตัวเข้าแลกทั้งที่มีวิธีอื่นที่ดีกว่าไม่ใช่คุณสมบัติของผู้มีปัญญาฉันใด การไม่ยอมช่วยเหลือใครทั้งที่อยู่ในวิสัยที่จะทำได้ก็ไม่ใช่คุณสมบัติของผู้มีคุณธรรมฉันนั้น
หากบังเอิญผู้ประสบชะตากรรมในวันนั้นกำลังอ่านบทความนี้อยู่ก็ขอได้รับคำขอโทษ และคำขอบคุณจากดิฉันด้วยนะคะ
"ขอโทษ" ที่ดิฉันกลัวคนชั่วจนไม่กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้องดีงาม และ "ขอบคุณ" ที่ทำให้คิดขึ้นมาได้ว่า หากปล่อยให้ตัวเองถูกครอบงำด้วยความคิดเช่นนี้ สักวันหนึ่งตัวเราก็คงไม่ต่างจากคนไม่ดีที่เรากลัว
#กลัวจะเป็น ["คนดี"]
.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..
ที่มา : หนังสือ "คิดเป็นโลกเปลี่ยน" | อุษาวดี สินธุเสน
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
