เรื่องสั้น..จริงๆ
สมัยก้าวขึ้นรถเมล์สายที่เคยขึ้นประจำ เพื่อกลับบ้าน วันนี้คนไม่แน่นเหมือนทุกวัน เพราะเป็นวันอาทิตย์ เขากวาดสายตาไปทางท้ายรถ เพื่อหาที่นั่ง ซึ่งอาจจะมีพอเหลืออยู่บ้างในวันหยุดแบบวันนี้
เขามองเห็นที่นั่งยาวตอนท้ายว่างอยู่ที่พอจะนั่งได้อีกสักคน ถ้าคนที่นั่งอยู่ก่อนกระเถิบไปให้พอดีตัวของแต่ละคน
ด้านซ้ายสุด มีพระภิกษุรูปหนึ่งนั่งอยู่ ด้านขวาสุดเป็นผู้หญิง
วัยชรา ดูออกจากผมสีขาวทั้งหัว
เขาเดินรี่เข้าไปยืนอยู่ตรงหน้า หนุ่มคนที่นั่งอยู่กลาง และก้มหน้าเล่นโทรศัพท์อยู่ โดยไม่ได้สนใจอะไรหรือใคร เขากล่าวกับหนุ่มคนนั้นขอให้กระเถิบให้เขาได้นั่งอีกสักคนหนึ่ง
หนุ่มคนนั้นเงยหน้าขึ้นมอง แล้วกระเถิบไปทางซ้าย เบียดคนที่นั่งอยู่ถัดไป และกำลังนั่งสัปหงกน้ำลายยืดอยู่ ซึ่งแน่นอนย่อมกระทบไปถึงพระภิกษุรูปนั้นซึ่งกำลังเล่นโทรศัพท์อยู่เช่นกัน
พระหันมามองสมัย ด้วยสายตาที่ไม่มีใครตีความออก แต่รับรู้ได้จากคำพูดที่ดังออกมาจากปากนักบวชว่า
ไม่เห็นหรือว่ามีพระนั่งอยู่ เบียดเข้ามา ทำอะไรไม่เกรงใจกันเลย จะตกนรกหมกไหม้ คนบาป ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง ทำให้พระให้เจ้าลำบาก
แล้วก็ก้มหน้าไถจอโทรศัพท์ต่อไปอย่างไม่ใยดีต่อสายตาหลายคู่ที่มองอยู่
ท่านคงกำลังบอกทางสวรรค์ให้ญาติโยมทางโซเชี่ยลกระมัง สมัยคิดอยู่ในใจ เดี๋ยวอาจขอเบอร์ไลน์สักหน่อย เผื่อได้หนทางไปสวรรค์บ้าง
เฮ้อ...จำใจจบ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
