22 ก.ย. 2019 เวลา 16:07 • ปรัชญา
จดหมายที่หายไป??
ย้อนไป10ปีที่แล้ว​ การที่เราจะจีบผู้หญิงสักคน
ต้องใช้จดหมายเขียนขึ้นมาคัดลายมือสวยๆ
ให้ผู้หญิงตัวเล็กตาโตๆไว้ผมหน้าม้า​ เป็นวันแรกที่ผมจีบเธอ
และมันก็เป็นแบบนี้เรื่อยๆ​
ผมยังจำลูกอมเม็ดนั้นที่เธอให้มาเป็นรูปหัวใจ​
ผมเก็บมันไว้ในกล่องพร้อมจดหมายที่เขียนให้กัน
สมัยนั้นมือถือมันราคาแพงมาก​ ผมก็ไม่มีตังซื้อ
ผมเลยใช้วิธีไปหาเธอบ่อยๆใช้เวลาด้วยกันนานๆ
จดวันที่เราเรียนจบ​ เราได้สัญญากันไว้ว่า
เรายังจะเขียนจดหมายหากันอยู่แม้ว่าเวลา
มันจะผ่านไปนานแค่ไหน​ เราจะเขียนเล่าเรื่องราว
ให้เธอฟังทุกๆวัน
จนยุคสมัยใหม่เริ่มเข้ามา​ จดหมายของผมและเธอก็ขาดการติดต่อไป​ ผมและเธอไม่ได้รู้เรื่องราว
กัันประมาณ2ปี​
แล้วมีอยู่วันนึง​ จดหมายที่ผมรอมานานก็ส่งมา
ผมจำได้ดีว่าเป็นลายมือของเธอ​ แล้วเธอก็ทิ้งเบอร์มือถือให้ผม​ ผมโคตรมีความสุขเลยที่ได้รู้ว่า
เธอยังอยู่ดี
พอได้เบอร์ของเธอผมรีบที่จะโทรหาเธอ
แต่พอโทรไปไม่มีคนรับสาย​
แล้วเวลา​22.00​ ก็มีเบอร์ของเธอโทรมา เราสองคนก็คุยกันจนเกือบเช้า​ มันทำให้ผมเหมือนวันที่เราคุยกันวันแรกและมีพลังที่ใช้ชีวิตต่อไปได้
แต่ความสุขของผมมันก็สั้นเหลือเกิน
เวลาผ่านไปแค่1วัน​
ก็มีสายโทรเข้ามาเป็นเบอร์เธอ​ แล้วเธอบอกเห็นของที่เราให้มั้ย​ ตอนนั้นผมไม่ได้ดูไรมากของที่มาพร้อมจดหมายที่ใช้เวลา2ปี​ และพอผมเปิดออกมา
มันคือการ์ดแต่งงานของเธอ​
ถ้าคนอื่นเจอแบบผมก็คงร้องไห้เป็นบ้าไปแล้ว
แต่ผมกับยิ้มแล้วพูดกับเธอ​ "ยินดีด้วยนะ"
มันเป็นประโยคที่ฝืนใจที่บอกไปเลย
แล้วผมก็หยิบกล่องที่ใช้เวลามาเกือบ10ปีเก็บไว้กับตัวเอง​ และส่งคำอวยพร​ให้เธอไปแทน
จดหมายที่เขียนความรู้สึก​ เรื่องราวที่ใช้เวลาในการเดินทาง​เพื่อไปส่งให้คนรับได้เปิดอ่าน​ ลายมือที่เขียนหมึกสีจางๆแต่ก็เขียนส่งมา​ ได้ถึงเวลาจากกัน​ จดหมายฉบับนั้นได้หายไปแล้ว​
แต่เจ้าของจดหมายจะอยู่ในใจและชีวิตผม
ตลอดไป​
นามปากา​ "เพจ​ เรื่องราวในวันวาน" 🙏🙏🙏
โฆษณา