26 ก.ย. 2019 เวลา 05:32
ช่วงที่ขายอาหารอยู่กับที่กับชีวิตที่จำเจ
1.สิ่งที่ต้องทำทุกวัน.ตี4ไปตลาดรีบมาเตรียมอาหารขายก่อน10.00น.ขายถึง14.30น.เตรียมอาหารขายอีกครั้งเพื่อขาย16.00-21.00น.หรือขายจนกว่าอาหารจะหมด.ผมขายข้าวมันไก่,ข้าวขาหมู,ก๋วยเตี๋ยวหมู,ก๋วยเตี๋ยวไก่.ทำไมต้องทำขนาดนั้น.ผมทำคนเดียวทุกอย่าง+ล้างถ้วย.เพื่อพิสูจน์คำว่า*ไม่มีความยากจนในหมู่คนขยัน*ในความคิดผมนะปัจจุบันถ้าจะขยันแบบนี้ใช้ได้ในยุค70-80.
2.ก่อนที่จะขายอาหาร.ใช้หลักการคำนวณในหลักวิชาการที่ได้จากTVในรายการต่างๆ,จากหนังสือที่สอนวิธีการสร้างตัวหรือคำปลุกใจต่างๆประมาณว่าสู้แล้วรวย.สรุป*เรื่องเล่าจากสถานการณ์หนึ่งเอามาใช้กับอีกสถานการณ์ไม่ได้*
3.การที่ผมมาขายอาหารก็เพราะคำแนะนำที่ว่า*คนต้องกิน*
ใครไม่กินบ้าง+ขอให้ทำอร่อย.อยู่ที่ไหนเขาก็ไปกินหลักฐานดูในTV.ผมพิสูจน์แล้วว่า*ไม่จริง*ร้านอาหารที่อยู่ในกรุงเทพที่มีคนหนาแน่นจะต่างกันกับต่างจังหวัดเอามาเทียบกันไม่ได้
โฆษณา