26 ก.ย. 2019 เวลา 13:18 • ปรัชญา
จงเดินเข้าหาภูเขา อย่าหวังรอให้ภูเขาเดินเข้ามาหาเรา
เมื่อครั้งที่พวกเรายังเป็นเด็กๆ เรามีความฝันมากมาย บ้างก็อยากเป็นคนมีชื่อเสียง บ้างก็อยากมีหน้าทีการงานที่ดี บ้างก็อยากได้ไปท่องเที่ยวทั่วโลก
ผู้หญิงส่วนมากอยากมีครอบครัวที่มีความสุข มีสามี มีลูก พร้อมหน้าพร้อมตา มีชีวิตที่มีคุณภาพ
เรามีความเข้าใจว่า ความฝันต่างๆ เหล่านี้จะเป็นจริงไม่ได้ ถ้าเราไม่มีเงิน และเราก็รู้ดีว่า การที่จะมีเงินได้ เราจะต้องทำงานแลกเงินมา
เมื่อตอนที่เราเรียนจบ กันมาใหม่ๆ เราก็ออกตะลุยหางาน เราจะได้ยินข่าวคราว ของเพื่อนๆเราบางคนว่า ประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานตามที่ตั้งใจไว้
แต่ก็มีอีกหลายคน ที่ประสบผลสำเร็จได้สูงกว่าที่ตัวเองตั้งใจไว้ คนกลุ่มนี้ยิ่งทำงานหนักเท่าไร เงินทองก็ไหลมาเทมามากขึ้นเท่านั้น
บางคนจับอะไรก็เป็นเงินเป็นทองไปหมด อยากหาซื้ออะไรก็หาซื้อมาได้โดยไม่ยาก
มีบ้านหลังใหญ่ มีรถ มีคอนโดมิเนียม มีทุกอย่างที่ต้องการ แต่ทำไมขณะที่มีสิ่งเหล่านี้ คนเหล่านั้น กลับมีรอยยิ้ม กับเสียงหัวเราะ ที่ต่างไปจาก เสียงหัวเราะและรอยยิ้มในวัยเด็ก
นั้นเพราะอะไร เพราะความสุขที่แท้จริงล้วนเกิดขึ้นจากภายใน ไม่ได้เกิดขึ้นจากสิ่งของภายนอก
ภาพจาก Line today
วันนี้ผมจะมาเล่านิทานให้ฟัง
มีเด็กชายคนหนึ่ง เขาอาศัยอยู่ในต่างจังหวัด ทุกๆวันเขาจะไปที่เขาลูกเล็กๆ ที่อยู่หลังบ้านของเขา
เขาชอบที่ขึ้นไปตอนเช้าเพื่อดูพระอาทิตย์ และขึ้นไปตอนกลางคืนเพื่อดูดวงดาว เขาบอกตัวเองตลอดว่านี้ช่างเป็นความสุขที่แท้จริง
หลังจากนั้นอีกหลายปีเด็กหนุ่ม ต้องตามบิดาของเขาเข้ามาในเมืองหลวง และอีกหลายๆปีผ่านไปเด็กน้อย ก็ได้โตเป็นผู้ใหญ่ และมีความสุขอยู่กับสิ่งใหม่ๆในชีวิตของเขา
เขาประสบความสำเร็จมากมาย มีทุกอย่างที่ควรจะมี เขาบอกตัวเองตลอดเวลาว่าเขามีความสุขแล้ว
แต่เช้าวันใหม่เขาก็ยังจะทำงานอย่างหนัก เพื่อหวังว่าจะได้พบกับความสุขที่มากกว่า
จนเขาเข้าสู่วัยชรา แต่คำตอบที่เขาตามหามาตลอดกับไม่เคยไปถึงซะที
บางครั้งเขาถามตัวเองว่า ความสุขที่แท้จริงมันคืออะไร เขาก็มีทุกอย่างที่เขาเคยฝันหมดแล้วนี้ แล้วไอ้ความรู้สึกบางอย่างที่เขาเคยสัมผัส มาก่อนนั้นมันคืออะไร
ยามที่เขาครุ่นคิด เขาก็นึกถึงภูเขาเล็กๆที่เคยอยู่หลังบ้าน ของเขา เขาจำมันได้ เขาเคยที่จะชอบขึ้นไปบนเขาทั้งเช้าและเย็น
ภาพจาก Line today
เขาเริ่มจำความสุขเหล่านั้นได้ มันเป็นความสุขที่เกิดจากภายในจิตใจของเขา แต่ที่แล้วมาเขาพยายามที่จะสร้างความสุขจอมปลอม ที่ต้องเพิ่งพิงสิ่งภายนอกมาตลอด
เขาเสียเวลาตามหาในสิ่งที่เขามีอยู่แล้วมาตลอด เพราะเขาคิดว่าถ้าเขามีทุกสิ่ง แล้วความสุขมันจะมาหาเขา แต่แท้ที่จริงแล้วการมีความสุขมันกับง่ายนิดเดียว เพียงแค่เราเดินเข้าไปหามันก็เท่านั้นเอง
วันนี้ที่ผมยกเปรียบภูเขาให้เป็นความสุข ก็เพื่อจะได้ให้เห็นภาพว่า ความสุขนั้นเหมือนกับภูเขาที่ไม่เคลื่อนไหวไปไหน การที่จะให้ภูเขาเคลื่อนไหวมาหาเรานั้นเป็นไปไม่ได้
มันก็เปรียบเหมือนว่าคนส่วนใหญ่ชอบเข้าใจผิด ที่คิดว่าถ้าเราประสบความสำเร็จ ความสุขก็จะเข้ามาหาเรา เรามีเงิน มีทองเดี๋ยวความสุขก็จะเข้ามาหาเรา แต่ถ้าเราเห็นภาพความสุขเป็นภูเขา เราจะรู้ได้เลยว่าภูเขาไม่มีทางเข้ามาหาเรา
ก็เปรียบเหมือนถ้าเราอยากได้ความสุข เราก็แค่เดินเข้าไปหา เพราะความสุขรอเราอยู่ตลอด แค่เพียงเราเข้าไปหาเท่านั้น
(ปล เขียนบทความนี้หลังจากที่เห็นเพื่อนคนหนึ่ง ที่ประสบความสำเร็จในหน้าทีการงาน แต่ไม่เคยเห็นเขามีความสุขเลย ผมอยากให้เขามาอ่านจัง เผื่อสิ่งที่เข้าตามหาอยู่อาจจะอยู่ในบทความที่ผมเขียน 😍)
##ขอบคุณที่เข้ามาติดตามอ่านกันจนจบนะครับ ขอบคุณครับ🙇🏻‍♂️##
ถ้าใจเราดี อะไรๆก็ดีไปหมด💕
โฆษณา