เรื่องที่เป็นไป...ด้วยใจที่ไม่คาดคิด
บนโลกใบนี้ล้วนมีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย เรื่องที่คาดการณ์ไว้ล่วงหน้า เรื่องที่เหนือความคาดหมาย เรื่องที่นอกเหนือความสนใจ และเรื่องของคนอื่นที่เราต้องโดน “ลาก” เข้าไปเกี่ยวข้องด้วยโดยที่ไม่เต็มใจเลยซักนิด
เรื่องแรก มีการขอความร่วมมือจากฝ่ายงานอื่นให้ไปช่วยสรุปงานประชุม ระบุชัดเจนว่าต้องการส่วนงานไหนไปช่วยงาน แต่พนักงานในส่วนงานนั้นไม่อยากไป เลยพยายามไปพูดกับหัวหน้าว่าให้เราไปแทนซึ่งเราไม่ได้อยู่ส่วนงานนี้แต่อยู่ฝ่ายเดียวกัน โดยอ้างว่างานนี้เกี่ยวข้องกับงานบางตัวที่เรารับผิดชอบอยู่ เราเลยตอบไปว่า งานที่เรารับผิดชอบอยู่มันเป็นงานของฝ่าย รับผิดชอบร่วมกันหมด น้องพนักงานก็ไม่ยอมจะโยนให้เราไปแทนให้ได้
คือบางที คนเรามันต้องเห็นแก่ตัวขนาดไหนกัน ตนเองไม่ชอบ ไม่อยากทำ ก็เสนอชื่อคนอื่นขึ้นมาโดยไม่คิดบ้างว่าคนอื่นเค้าจะรู้สึกยังไง แล้วถ้าต้องเป็นคนโดนเสนอชื่อเองบ้างจะพอใจมั้ย
อยากได้ อยากมี อยากเป็น แต่ไม่เห็นอยากทำงานบ้างเลย
เรื่องที่สอง บริษัทมีการให้เงินพนักงานเก่าสำหรับค่าใช้จ่ายในการเดินทางเนื่องจากย้ายที่ตั้งสำนักงาน โดยมีเงื่อนไขระยะทางต้องเกินตามที่บริษัทกำหนด และพนักงานที่แต่งงานกันจะได้คนเดียว ทำให้มีพนักงานบางส่วนที่ไม่ได้เงินจำนวนนี้
พนักงานที่ไม่ได้เงินจำนวนนี้จึงรวมตัวกันเพื่อจะขอเงินส่วนนี้ (โดยคนที่เป็นแกนนำบ้านอยู่ฝั่งตรงข้ามบริษัท จึงไม่ได้รับเงิน)
เราอาศัยอยู่ที่บ้านเพื่อนที่ทำงาน ซึ่งก็มีค่าใช้จ่ายในบ้านเช่น ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ารถเดินทางที่ต้องช่วยหาร และเรากับเพื่อน ต่างคนก็ได้ค่าเดินทางส่วนนี้ แต่มีพนักงานกลุ่มนี้ที่ไม่ได้ค่าเดินทางไม่พอใจ เลยเอาเรื่องเราไปพูดเป็นประเด็นขึ้นมาว่าเราอยู่บ้านเดียวกันกับเพื่อนทำไมถึงได้ค่าเดินทางทั้งคู่ แต่พนักงานที่แต่งงานกันกลับได้ค่าเดินทางแค่คนเดียว
คือทางบริษัทเค้าก็คงมีเหตุผลและคิดกันมาแล้ว ไม่ใช่ว่าเราไม่สงสารหรือเห็นใจพนักงานที่ไม่ได้รับค่าเดินทาง เรามองว่าพนักงานที่บ้านใกล้แค่ข้ามฟากถนนแล้วไม่ได้รับเงินตรงนี้มาเรียกร้องก็เป็นสิทธิ์ของเค้า พนักงานที่บ้านไกลแต่ระยะทางไม่ถึงที่บริษัทกำหนดก็น่าเห็นใจ
แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่จะลากคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยรึเปล่า ทำไปทำไม ทำไปเพื่ออะไร คือพอตนเองไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้ไปด้วยแบบนี้เหรอ ตนเองเดือดร้อนก็อย่าหวังว่าคนอื่นจะอยู่สุขสบายใช่มั้ย
ถ้าอยากได้เงินเพิ่มขึ้น ทำไมไม่ยกตัวอย่างเป็นองค์รวมโดยไม่ให้กระทบกับใครคนใดคนหนึ่ง เช่น เพื่อนอยู่บ้านเดียวกัน แม้ต้องหารค่าใช้จ่ายก็ได้ทั้งสองคน สามีภรรยาก็ต้องแชร์ค่าใช้จ่ายเช่นเดียวกัน ยกเหตุผลแบบนี้ยังดูน่าสนใจมากกว่า แต่ทำไมถึงต้องเจาะจงด้วย?
เข้าใจว่าเงินเป็นสิ่งสำคัญ แต่เหนือกว่านั้นคือการทำประโยชน์ให้แก่สังคม ไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน นั่นถึงเรียกว่าควรค่าแก่การให้ความสำคัญที่สุดรึเปล่า?
มีเพียงคนที่เคารพและให้เกียรติผู้อื่นเท่านั้นถึงกล่าวได้ว่ามีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ มิใช่เพียงเป็นดวงจิตที่เกิดในร่างกายของคนเท่านั้น
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
